✅هدایت‌گری امام زمان، دائمی است
✍ در زیارتنامهٔ «امام زمان» (عج) می‌خوانیم: «السَّلامُ عَلَيْكَ يَا نُورَاللَّهِ الَّذِي يَهْتَدِي بِهِ الْمُهْتَدُونَ» سلام بر تو ای نور خداوند که به وسیلهٔ آن، راه‌یافتگان هدایت می‌شوند.
فعل مضارع دلالت بر تجدد و دوام دارد و دیگر اینکه گاهی معنای شأنی دارد و گاهی معنای فعلی. مراد از عبارت این است که امام زمان (عج) که نور خدا هستند، «هدایت‌گری» حضرت، دائمی است و مستمر؛ همهٔ هدایت‌یافتگان به هدایت و برکت نور آن حضرت هدایت می‌شوند.
الان هم انوار آن حضرت موجود است؛ هرکس گیرندگی داشته باشد، از نور حضرت بهره می‌برد. امروز تمام «کمالات» و «معارف» و «هدایت‌ها» و «انوار» و «اعمال خیر»، همه و همه به برکت آن حضرت است. اگر عنایت و لطف او نباشد، از هیچ‌کس هیچ خیری صادر نمی‌شود.
👤 #استاد_فاطمی‌نیا
📚 از کتاب «نکته‌ها از گفته‌ها»| ج۱
📖 صفحات ۱۰۸ و ۱۰۹
✅ اگر پاکیزه شدی آقا را به تو نشان می‌دهند
✍امیرالمؤمنین علیه‌السلام مانند قرآن است. «لَا يَمَسُّهُ إِلَّا الْمُطَهَّرُونَ»؛ (مسّ نمی‌کند و ادراک نمی‌نماید آن را مگر پاکیزه‌شدگان).
باید پاکیزه شد؛ اگر پاکیزه شدی، آقا را به تو نشان می‌دهند؛ جمال باطنی و نور معنوی ائمه علیهم‌السلام را می‌بینی و عاشق می‌شوی؛ همه چیز از چشمت می‌افتد، چنان‌که بعضی رفتند و رسیدند. هر شیعه‌ای که به‌طرف خدا برود و به‌سوی حق متعال بازگشت نماید، شعاعی از نور امام زمان او را اداره می‌کند؛ هرچند خودش هم نفهمد. نور حضرت و تصرّف و اشرافش الان هم هست و تعطیل‌بردار نیست.
👤 #استاد_فاطمی‌نیا
📚 از کتاب «نکته‌ها از گفته‌ها»| ج۱
📖 صفحات ۲۲۲ و ۲۲۳
↶
🌻أللَّھُـمَ؏َـجِّـلْ‌لِوَلیِڪْ‌ألْـفَـرَج🌻
🔖 امام‌زمانےام³¹³⇩⇩
🔖 @Emamezamani
✳️ اگر پاکیزه شدی آقا را به تو نشان می‌دهند
🔻 امیرالمؤمنین علیه‌السلام مانند قرآن است. «لَا يَمَسُّهُ إِلَّا الْمُطَهَّرُونَ»؛ (مسّ نمی‌کند و ادراک نمی‌نماید آن را مگر پاکیزه‌شدگان).
✅ باید پاکیزه شد؛ اگر پاکیزه شدی، آقا را به تو نشان می‌دهند؛ جمال باطنی و نور معنوی ائمه علیهم‌السلام را می‌بینی و عاشق می‌شوی؛ همه چیز از چشمت می‌افتد، چنان‌که بعضی رفتند و رسیدند. هر شیعه‌ای که به‌طرف خدا برود و به‌سوی حق متعال بازگشت نماید، شعاعی از نور امام زمان او را اداره می‌کند؛ هرچند خودش هم نفهمد. نور حضرت و تصرّف و اشرافش الان هم هست و تعطیل‌بردار نیست.
📚 نکته‌ها از گفته‌ها | ج۱، ص ۲۲۲ و ۲۲۳
#استاد_فاطمی‌نیا