eitaa logo
امام حسین ع
19.2هزار دنبال‌کننده
399 عکس
2هزار ویدیو
1.9هزار فایل
کانال مداحی و شعر و سبک https://eitaa.com/emame3vom
مشاهده در ایتا
دانلود
. ✅ شرح دعای روز هشتم 👇👇👇 خداوند كريم در قرآن مجيد بر ترحم به يتيمان و عدم تندي با آنان، آيه‌اي نازل فرموده است: در آيه ۹ سوره مباركه ضحي آمده است: "فَاَمَّا اليَتيمَ فَلا تَقْهَرْ ؛ پس با يتيم قهر و تندي و خشم نكن." قرآن در بيان علت تنگ شدن رزق و روزي برخي از بندگان كه مي‌گويند خدا ما را خوار كرده است نيز مي‌فرمايد: "كَلّا بَلْ لا تُكْرِمُونَ اليَتيمَ ؛ نه چنين است، بلكه شما يتيم را گرامي نمي‌داريد." (سوره مبارکه فجر ، آيه ۱۷) اهل‌بيت عصمت و طهارت (ع) نيز كه معلمان و مفسران حقيقي قرآن كريم هستند، در روايات زيادي كه برخي از آنها در تفسير همين آيات و برخي ديگر به طور جداگانه بيان شده، ما را به مهرباني و گراميداشت ايتام سفارش فرموده‌اند. امام صادق (ع) مي‌فرمايد: "هيچ بنده‌اي نيست كه از رحمت و مهرباني، دست بر سر يتيمي بكشد مگر اينكه خداوند به ازای هر مويي [كه بر آن دست كشيده است] نوري در روز قيامت به او عطا مي‌كند". رسول مكرم اسلام، حضرت محمد (ص) نيز فرمود: "هركس يتيمي را كفالت كند و نفقه [ مخارج] او را به عهده گيرد، من و او در بهشت مانند اين دو هستيم." و اشاره كرد به انگشت سبابه و انگشت وسطي دستان مبارکش. (بحارالانوار، ج ۷۵، ص ۳) موضوع ديگر مورد تاکيد در اين دعای شريف، اطعام است. فرهنگ سفره‌داري و غذا دادن به مردم، يكي از سنت‌هاي حسنه اسلامي است كه در بين جامعه ما نيز آداب و رسوم خاصي دارد. مؤمنين به دنبال آن هستند تا به بهانه‌هاي گوناگون، سفره های اطعامي بگسترند و اقوام، آشنايان و بالاخص فقرا را بر سر اين سفره ها غذا دهند تا به اين سنت اسلامي عمل كرده باشند؛ اگرچه در روايات ما اطعام فقرا و مساكين بيشتر سفارش شده، لکن طعام دادن به مردم، بطور عام نيز موضوعيت دارد و ما را به آن ترغيب كرده‌اند. اميرالمؤمنين علي (ع) از قول رسول گرامي اسلام (ص) فرمودند: "خداوند در بهشت غرفه‌هايي مخصوص دارد كه برخي بندگان خاص خود را در آنجا جاي مي‌دهد" و سپس آن حضرت به بيان ويژگي‌هاي ممتاز آن بندگان ‌پرداختند. يكي از آنان را "اطعام طعام" و ديگري را "افشاءالسلام"، يعني سلام كردن به همه مردم اعلام ‌كردند. (بحارالانوار، ج ۶۶، ص۳۶۹) روايت شده مردي لگام مركب پيامبر اكرم (ص) را گرفت و پرسيد كدام اعمال با فضيلت‌تر است؟ حضرت در جواب او فرمود: "غذا دادن به مردم و نيكو صحبت كردن با مردم". (بحارالانوار، ج ۶۸، ص۳۹۳) امام صادق (ع) نيز در سخني نوراني فرمود: "اخلاق نيكو و طعام دادن به مردم از [نشانه‌هاي] ايمان است. (همان) در ادامه شرح دعای اين روز و دربارة عبارت إفشاء سلام اين نکته قابل ذکر است که إفشاء السّلام به معناي بلند سلام كردن نيست، بلكه به معناي آن است كه انسان به هركسي كه برخورد كرد، سلام كند. (ادب فنای مقربان، ج ۱، ص۱۰۵) حضرت امام صادق (ع) در روايتي مي‌فرمايد: "افشاي سلام اين است كه انسان به هر مسلماني كه برخورد مي‌كند، در سلام كردن بُخل نَوَرزَد". (بحارالانوار،ج ۷۳، ص۲) سلام كردن از دستورات اكيد اسلام است كه آداب خاصي نيز دارد. در اين بخش با نقل احاديث معصومين(ع) به ذکر اهميت سلام و برخی از اين آداب می پردازيم: امام صادق (ع) می فرمايد: "از علايم و نشانه‌هاي تواضع اين است كه به هركس كه برخورد كردي سلام كني". (ادب فنای مقربان، ج1، ذيل واژه "السلام عليکم") رسول خدا (ص) مي‌فرمايد: "كسي كه قبل از سلام به سخن گفتن بپردازد، جوابش را ندهيد". (همان) پيامبر اكرم (ص) در بيان نورانی ديگری مي‌فرمايد: "كسي را قبل از آن كه سلام كند، به غذايت دعوت نكن". (همان) حضرت علي (ع) نيز در اين باره مي‌فرمايد: "سلام ۷۰ حسنه دارد، ۶۹ حسنه براي سلام كننده و يك حسنه براي جواب دهنده آن است".(مستدرک الوسائل،ج ۸، ص۳۵۷) درخواست ديگر ما از خدا در دعای روز هشتم ماه مبارک رمضان، همنشينی با کريمان است. اسلام برای مصاحبت، دوستي و معاشرت با انسان‌هاي شرافتمند و بزرگوار، محترم و كريم سفارش‌هاي ويژه‌اي دارد. فرهنگ ديني ما مسلمانان را از دوستي و معاشرت با انسان‌هاي ضعيف‌الايمان و خطاكار برحذر داشته است و دستور داده با انسان‌هاي كريم و بزرگوار نشست و برخاست كنيم كه البته اين انسان‌هاي گرامي را قرآن به ما معرفي مي‌كند: "اِنَّ اَكْرَمَكُمْ عِنْدَاللهِ اَتْقيكُم ؛ همانا گرامي‌ترين شما در نزد خدا پرهيزكارترين شماست". (سوره مبارکه حجرات، آيه ۱۳) رسول گرامي اسلام(ص) فرمودند: "بهترين كارها مصاحبت با خوبان و بدترين اعمال همنشيني با بدهاست". (جامع الاخبار، ص ۱۸۵) حضرت علي (ع) نيز فرمودند: "ثمره عقل، معاشرت با اهل خير است". (غررالحکم، ص ۵۳) اميرالمؤمنين علي (ع) در جاي ديگري فرمودند: "همنشيني با اهل شر موجب بدگماني به اهل خير مي‌شود". (همان ،ص ۴۳۱) 📚 برگرفته از کتاب "تا آسمان" اثر دکتر حسین محمدی فام ۱۴۴۳ .