#حضرت_زینب_سلام‌الله‌علیها #دروازه_کوفه #محمد_فقیهی ديد چو زينب به‏ کوفه غارت دين است‏ شور و قيامت چو روز بازپسين است ‏ شهر پرآشوب و مرد و زن به ‏تماشا بر سر ني شاهباز، سِدره نشين است یوسف حُسن ازل چو عیسی مریم بر سر دار و روان به عرش برین است ‏ خلق به ‏انگشت مي‏‌کنند اشارت‏ چون مه نو کاين، سرِ امام‏‌مبين است ‏ کرد چو خور سر برون ز محمل عريان‏ گفت که يا لَلعجب حسين من اين است؟‏ خواند «هلالاً لَمَّا اسْتَتَمَّ کَمالا» ديد قمر منخسف در ابر نشين است ‏ گفت که‏‌ اي ماه‏‌من! چه‏‌وقت غروب‏‌است؟ رخ‏ بنما دل ز فُرقت تو غمين است‏ من بفدای رخ چو بدر منیرت جلوۀ حسن تو رشک خُلد برین است پرسشی ای همسفر! ز خسته‌دلان کن جان من، آئین دوستی نه چنین است بود تو را جای، صدر سینۀ احمد حال تو را جای، صدر نیزۀ کین است نيزه بلند است و دست کوته و دل خون‏ صبر کنم، دل مگر ز سنگ عجين است سر شکنم پای نیزۀ سرت ای شاه باشدم اَر، حاصلی ز عمر همین است «شیخ» از این کِشته‌ها درو کند آن روز شه ز کرم گویدش که ناصرم این است «اللّهُمَّ عَجِّل لِوَلیِّک‌َالفَرَج» 📚 نوادر شمشیری .