. #امام_رضا غم و اندوه و درد رفت از یاد، هرکجا از تو یاد شد آقا! هر زمان آمدم به دیدارت، دلِ غمدیده شاد شد آقا! تا که گرمای صحن‌ها باشد، با دوصد شوق آفتاب آمد در مسیرِ غبار‌روبیِ صحن، خادمی سهمِ باد شد آقا! مدنی‌طلعتِ خراسانی! بعدِ جریانِ «سنگِ سلمانی» تو شدی قطبِ جود و دور و برت، دستِ حاجت زیاد شد آقا! «رأفت» از سائلانِ دربارت... سائلانِ جهان گرفتارت با تو بازارِ حاتمانِ کریم، _بی‌تعارف_ کساد شد آقا! پدرم گفت وقتِ آمدنت، دکترت گفت: «بچه می‌میرد» نذر کردند و ماندم و پس ازآن، نامِ عبدت «جواد» شد آقا! لطفتان را به یاد دارم من... به شما اعتقاد دارم من قلم و فکر و طبع و گفتارم، صرفِ این اعتقاد شد آقا! #جواد_بنی_اسدی✍ ............. #گویش_مشهدی عشقِ تو خیرِ محضَه... شر نِدِره عاشقیِ تو دردسر نِدِره جز خدا و ائمَّه هیچکسی از مقامِ شما خِبَر نِدِره ول نکو دستِمارَه آقاجان! شبِ هجرِ شما سحر نِدِره نوکرت حاضرَه بیمیره ولی از تو هیچوقت دست وَر نِدِره باغچه‌ی نوکرت بهشتَه... ولی باغِ بدخواهتان ثِمَر نِدِره نوکری پیش هرکسی ننگَه نوکریِ شما ضِلَر نِدِره مارَه پیشِ همه خِراب نِکُنی آقا! همسادَته جِواب نِکُنی کلّ دنیا امام‌رضا! مِخَنِت زائرا و مجاورا مِخَنِت زائرا و مجاورا به کنار از ما بیشتر اي کِفترا مِخَنِت ما کی‌اِم؟؟ ما کجا و عشقِ شما؟ انبیا و فرشته‌ها مِخَنِت کیَه اصلاً نَخَه شمارَه؟ همَه یا می‌افتن به پات یا مِخَنِت فرّاشا، آشپزا و جاروکشا کفشدارا و خادما مِخَنِت همه‌ی زائرای صحن و سِرات طبقِ قولِ خودت سه‌جا مِخَنِت مارَه پیشِ همَه خِراب نِکُنی آقا! همسادَته جِواب نِکُنی اي مدل حرفا توو سَرُم نِمِره مو و هجرِ تو؟ باوَرُم نِمِره آقا! جز رختِ نوکریِ شما هیچ لباسی دِگه بَرُم نِمِره تا نِفَس هست و خُردَه‌جونی دِرُم از سَرُم حرفِ مادرُم نِمِره که مُگُف هرچی خواستُم از تو بُخوام سر بِرَه، حرفش از سَرُم نِمِرَه هرچی‌اَم هی غِزَل بُگُم بِرَتان مثلِ اي بیتِ آخَرُم نِمِره مارَه پیشِ همَه خِراب نِکُنی آقا! همسادَته جِواب نِکُنی... #جواد_بنی‌_اسدی✍ ............. کس نیست که مدیونِ کراماتِ شما نیست دل نیست که در بندِ معین‌الضعفا نیست مخلوقِ خدا نیست ازین دایره خارج: یا هست دلش در گروِ مهرِ تو، یا نیست آن‌کس که دلش در گروِ مهرِ تو باشد ترسی به دلش از غمِ این دارِ فنا نیست اینقدر مگویید که خلوت شده صحنش از فوجِ مَلَک پر شده هر گوشه و جا نیست! این‌جا «سرطان» در غُل و زنجیر اسیر است هرجا مرضی هست دراین صحن و سرا نیست گفتند: بلا آمده... بستند حرم را این بی‌ادبی محضرِ معصوم، روا نیست در «کرببلا» بعدِ «صفر» وضع، سفید است یعنی که ببین! دور و برِ شاه، بلا نیست! تا وردِ زبانِ همه شد قصه‌ی «دعبل» دل در دلِ ما خیلِ کثیرِ شُعرا نیست! در صحن رضا «ع» درد و بلا نیست، دوا هست در خانه‌ی سلطان خبر از درد و بلا نیست... #جواد_بنی‌_اسدی✍ .