خیرخواهی یعنی خواستن خیر و خوبی برای دیگران در فرهنگ انسان ساز اسلام از منزلتى والا برخوردار است.
ضرورت خیرخواهى
انسان مسلمان باید خود را در غم و شادی دیگران شریک بداند؛ یعنی آنچه را برای خود می خواهد، برای دیگران نیز خواهان باشد و آنچه را برای خود آرزو می کند، برای دیگران نیز آرزومند باشد. در این حال، اگر موفقیت و کمالی نصیب دیگران شود، لذت می برد.
یکی دیگر از جنبه های خیرخواهی مسلمان آن است که همواره اندیشه صائب و تجربیات اندوخته خویش را بدون کمترین شائبه در اختیار همنوعان خود گذارند و این کار را صرفاً از روی دلسوزی و خیرخواهی انجام دهد.
متن در مورد خیرخواهی طرح کرامت
«امام جعفرصادق(علیهالسلام)»:
یَجِبُ لِلمؤمِنِ علَی المُؤمنِ أنْ یُناصِحَه.
بر مؤمنان واجب است که همواره خیرخواه و پنددهنده یکدیگر باشند.
(اصول کافی، ج ٣، ص ٢٩۶)
نصیحت گر باید از حرّیت و دیانت برخوردار باشد تا خیرخواهى او امضاى شرعى داشته باشد و از شائبه بزدلى و سازشکارى مصون باشد.