✅ حكايت سعدى درباره حرص مال دنيا سعدى (ره) حکایت می کند : در شيراز 👴كسى ما را شام دعوت كرد، رفتيم ديديم كمرش خميده، يك موى سياه در سر و صورت نيست، با عصا به زحمت راه مى رود، صاحبخانه بود، نشست، احترامش كرديم، گفتم: حالت چطور است پيرمرد؟ گفت: خوبم، كارى را مى خواهم به خواست خدا انجام بدهم. سعدى: به او گفتم چه كارى؟ گفت: از شيراز مى خواهم جنس ببرم چين بفروشم، ⬅️از بازار چين چينى بخرم بيايم شام،⬅️ شنيده ام آنجا چينى خوب مى خرند، بيايم آنجا بفروشم، ديباى رومى بخرم و ببرم در حلب، ⬅️شنيده ام ديباى رومى را حلب خيلى خوب مى خرند، ⬅️گوگرد احمر را بخرم، ان شاء الله اين كشورها كه رفتم، جنس ها را كه خريدم و فروختم بيايم شيراز، بقيه عمر را مى خواهم عبادت كنم. سعدى مى گويد: من به او نگاه مى كردم امكان داشت فردا به ختم او بروم، اما مى گفت: بروم و بيايم، بقيه عمر را مى خواهم مشغول عبادت شوم. بعد سعدى در جواب تاجر گفت: آن شنيدستی که در اقصاى غور* بار سالارى بيفتاد از ستور گفت چشم تنگ دنيا دار را يا قناعت پر كند يا خاك گور *غور يعنى بيابان #اللَّهُمَّ_إِنيِّ_أَعُوذُ_بكَ_مِنْ_هَيَجَانِ_الْحِرْصِ #دعای_هشتم_فراز_اول_۱ @nooresahifeh_sajadieh ❤🍃 #کانون_قرآن_و_عترت_خدمت_رضوی @emameraouf