╲\╭┓ ╭⁦ 🍃🔳 ﷽ 🔳🍃 ┗╯\╲ در مکتب حسین علیه السلام 5 یکی از صفات زیبای انسان، احسان و نیکوکاری است. در فرهنگ قرآن، انفاق، احسان، امداد، حمایت از محرومان و مظلومان را مصادیق خدمت گزاری هستند. امام حسین (ع) همچون اجداد پاک اش، مظهر کامل بخشندگی و احسان بودند. هیچ گاه دست نیاز نیازمندی را رد نمی کردند و برای رفع مشکلات گرفتاران از بخشش اموال دریغ نمی کردند. کسی که از ایشان کمک می خواست آبرویش حفظ می شد و نیازش به بهترین وجه ممکن برآورده می شد. روزی مردی نزد امام حسین (ع) آمد. می خواست نیاز خود را مطرح کند، ولی امام حسین (ع) به او فرمودند: "ای برادر! آبرویت را از اینکه آشکارا درخواست کنی، نگهدار و درخواست خود را به صورت کتبی عرضه کن، و من نیز طوری عمل می کنم که زمینه شادی و خوشحالی تو فراهم شود، ان شاءالله !" مرد خواسته اش را در نامه ای نوشت و امام دو برابر آنچه خواسته بود، به او عطا فرمود.  امام حسین (ع) در کمک و خدمت رسانی به فقراء در عین حفظ آبروی ایشان، اهتمام خاصی داشت و می فرمود: "همانا بخشنده ترین مردم کسی است که به انسانی کمک کند که امیدی نداشته باشد." در تاریخ نقل شده است که بر پشت امام حسین (ع) در روز عاشورا زخم های کهنه ای دیده شد، که در اثر ابزار جنگی به وجود نیامده بود. از امام زین العابدین (ع) درباره آن سؤال کردند، امام فرمود: "این اثر مربوط به بارهایی است که حضرت شبانه بر دوش خود حمل می کرد و به منزل بی سرپرست ها و یتیمان و فقیران می برد. 👇#هدف_ازقیام_عاشورا 🚩#اصلاح_اُمّت_جدّم 🚩#امربه_معروف_نهی_ازمنکر 🚩#تشکیل_حکومت_اسلامی

╲\╭┓ ╭⁦ 🍃🔳 ﷽ 🔳🍃 ┗╯\╲ در مکتب حسین علیه السلام 3 شجاعت و  شهامت از خردسالی در شخصیت امام حسین (ع) مشهود بود و دوست و دشمن را به حیرت آورده بود. ایشان در سنین نوجوانی در مقابل انحراف از دین به شدت می ایستاد و افشاگری می کرد. تا جایی که مدعیان دروغین ، از طرح ادعاهای خود در حضور ایشان واهمه داشتند. حماسه آفرینی های آن حضرت در جوانی، در جنگ های جمل و صفین و نهروان، زبانزد خاص و عام بود و  در هر صحنه ای که فرماندهان سپاه اسلام درمانده می شدند، دلاوری های او بود که راهگشا می شد.   امام حسین (ع) همواره با توانمندی و اقتدار کامل با دشمنان اسلام و زورگویان و مستکبران برخورد می کرد و هر کجا احساس وظیفه می نمود، با شجاعت تمام از حق دفاع کرده و اهل باطل را کوچک می شمرد . زمانی که بر اثر بی عدالتی های معاویه ،مسلمانان در تنگنا و فقر به سر می بردند ، کاروان هایی از اموال گرانبها به عنوان مالیات یمن برای کاخ معاویه فرستاده می شد تا خرج خوشگذرانی های او و خانواده اش شود . امام حسین (ع) که رفتار طاغوت وار معاویه را بر خلاف آیین جدش رسول الله می دید و نصیحت و خیرخواهی را در مورد معاویه ، بی نتیجه دیده بود با شجاعت تمام اموال کاروان را به نفع مسلمین نیازمند مصادره کرد . 👇#هدف_ازقیام_عاشورا 🚩#اصلاح_اُمّت_جدّم 🚩#امربه_معروف_نهی_ازمنکر 🚩#حمایت_ازحق_مبارزه_با_باطل 🚩#تشکیل_حکومت_اسلامی

╲\╭┓ ╭⁦ 🍃🔳 ﷽ 🔳🍃 ┗╯\╲ در مکتب حسین علیه السلام 7 امام حسین (ع) به خواست، علاقه و حس زیبایی دوستی همسرش، توجه خاصی می نمود و برخی اوقات به همین خاطر با انتقادات اصحاب و دوستان خود روبه رو می شد؛ ولی به خواستِ طبیعی و مشروع همسر خویش احترام می گذاشت و به پیروان خود درس زندگی می داد. در روایت آمده است که عده ای بر امام حسین (ع) وارد شدند. اسباب خانه امام برایشان زیبا جلوه کرد، پس عرض کردند: "ای فرزند رسول خدا! ما در منزل شما وسایل و چیزهایی مشاهده می کنیم که ناخوشایند ماست. حضرت فرمود: زنان ما، با مهریه خود، مطابق سلیقه  خود، هر آنچه که دوست دارند، خریداری می کنند. هیچ یک از وسایلی که مشاهده نمودید، از آنِ ما نیست." با این سخن، امام به پیروان خود نشان می دهند توجه به روحیات و علایق مشروع همسر از ضروریات زندگی و باعث استحکام خانواده است. امام حسین (ع) در روز عاشورا در هنگامه نبرد نیز اهل خیمه را فراموش نمی کرد و هر از چندی بازمی گشت، گرداگرد حرم می گشت و زنان و دختران را به آرامش و صبر دعوت می کرد و دلداری می داد. هنگامی که در لحظات وداع در روز عاشورا، سکینه (ع) دختر امام حسین (ع) می گریست و بی تابی می کرد ، امام (ع ) دختر عزیزش را به سینه چسباند ، بوسید و اشکهایش را پاک نمود و اشعاری خواند که ترجمه اش چنین است: "ای سکینه جانم! بدان که بعد از شهادتم، گریه تو بسیار خواهد شد، دل مرا با افسوس، به سرشک خود مسوزان تا جان در بدن دارم، پس وقتی که کشته شدم تو بر هر کس نزدیکتر به بدن من می باشی که کنارم بیائی و گریه کنی، ای برگزیده بانوان."  👇#هدف_ازقیام_عاشورا 🚩#اصلاح_اُمّت_جدّم 🚩#امربه_معروف_نهی_ازمنکر 🚩#تشکیل_حکومت_اسلامی

╲\╭┓ ╭⁦ 🍃🔳 ﷽ 🔳🍃 ┗╯\╲ در مکتب حسین علیه السلام 10 چون صدای حزن آلود حسین (ع) به گوش اهل حرم رسید، صدای گریه آنان بلند شد. حضرت کنار خیمه گاه آمد و به حضرت زینب (ع) فرمود: "فرزند کوچک (علی اصغر) را به من بده تا با او وداع کنم. " آنگاه حضرت کودک را در آغوش گرفت. در این حال  زینب (س) گفت: "برادر! این کودک مدتی است آب نخورده است. از این لشگر مقداری آب برای او بستان." حسین (ع)، کودک شیر خواره را به سوی لشگر برد و خطاب به آنان فرمود: "به این کودک رحم کنید. آیا او را نمی بینید که چگونه از شدت تشنگی، دهانش را باز و بسته می کند؟!"  هنوز سخن امام به پایان نرسیده بود که، «حَرمَله بن کاهلی اسدی»، به اشاره عمر سعد، گلوی نازک تر از گل علی اصغر (ع) را هدف تیر سه شعبه قرار داد. تیر بر گلوی علی اصغر (ع) نشست. مصیبت علی اصغر (ع) چنان برای حسین (ع) توان فرسا بود که گریست و به خداوند عرضه داشت: "خدایا! خودت میان ما و این قوم داوری کن. آنان ما را فرا خواندند تا یاری کنند، ولی برای کشتن ما کمر بسته اند. " امام حسین (ع) دست های خود را از خون آن شهید پر کرد و به طرف آسمان ریخت و فرمود: "هر مصیبتی که بر من برسد، تحمل آن برای من آسان است؛ چرا که در پیش چشم خداست". در آن هنگام حضرت از اسب فرود آمد و با غلاف شمشیر زمین را کند و آن شهید را دفن نمود. 👇#هدف_ازقیام_عاشورا 🚩#اصلاح_اُمّت_جدّم 🚩#تشکیل_حکومت_اسلامی