‌ #سی_ثانیه_نهج‌البلاغه (قسمت یکم) «... پس، بنده بايد از پروردگارش پَروا داشته باشد، خودش را نصیحت کند، توبه را مقدّم نماید، و بر شهوات خود چيره شود؛ زيرا مرگ او، از نظرش پنهان است و آرزويش او را فريب مى دهد. شيطان همواره مراقب اوست و گناه را در نظرش جلوه می‌دهد، تا مرتکب شود، و او را در آرزوى توبه نگه می‌دارد، تا آن را به تأخير بیاندازد و هنگامى که مرگ بر او هجوم می‌آورد، در غافلترين حالت باشد. اى واى بر انسانِ غافلى که عمرش حجتى بر ضدّ اوست (و در قيامت گواهى می‌دهد که همه‌ی امکانات در اختيار او بود، امّا از آن‌ها استفاده نکرد)، و واى به حال انسانى که روزگارش (که بايد سرچشمه‌ی سعادت او شود)، او را به بدبختی بکشاند. از خداوند سبحان می‌خواهیم که ما و شما را از کسانى قرار دهد که هيچ نعمتى آن‌ها را مست و مغرور نمی‌سازد و هيچ هدفى آن‌ها را از اطاعت فرمان پروردگار باز نمی‌دارد و بعد از فرا رسيدن مرگ، پشيمانى و اندوه به آن‌ها روى نمی‌آورد» (نهج‌البلاغه، خطبه ۶۴) https://eitaa.com/emamjomeabadeh