eitaa logo
کوی جانان ویژه نوجوانان دختر
13 دنبال‌کننده
3.7هزار عکس
792 ویدیو
174 فایل
09106195811—@Ahmadi_Hamid
مشاهده در ایتا
دانلود
-کتاب-خوانی -در-قلب-شماست مسابقه بزگ کتاب خوانی به مناسبت میلاد پدر معنوی عالم وجود کتاب مسابقه : نویسنده: آقای حسن محمودی کتاب به صورت pdf و با تصاویری جذاب و مرتبط در کانال و سنجاق شد توجه 👇👇👇👇👇👇 سئوالات مسابقه در روز 14 شعبان، از ساعت 12 تا 24در کانال کوی جانان بارگذاري می شود جواب سئوالات را شرکت کنندگان محترم فرصت دارند تا ساعت 24 روز یکشنبه 8 فروردین 1400 به آیدی زیر در ایتا بفرستند: 09106195811—@Ahmadi_Hamid البته سئوالات از پنج شنبه 5 فروردین به صورت حضوری در امام زاده توزیع می شود @کوی جانان صاحب الزمان علیه السلام
رضایتمندی قَالَ امیرالمومنین علیه السلام: الرَّاضِي بِفِعْلِ قَوْمٍ كَالدَّاخِلِ فِيهِ مَعَهُمْ، وَ عَلَى كُلِّ دَاخِلٍ فِي بَاطِلٍ ، إِثْمُ الْعَمَلِ بِهِ وَ إِثْمُ الرِّضَا بِه. حکمت ١۵۴ امام علی عليه السلام فرمودند: آن كس كه به كار جمعيتى باشد همچون كسى است كه در آن كار با آنها شركت كرده است؛ (منتها) آن كس كه در انجام دخالت دارد، دو گناه مى‌كند: گناه عمل وگناه رضايت به آن (ولى شخصى كه بيرون از دايره عمل است و به آن راضى است تنها مرتكب يك گناه مى‌شود و آن گناه است). رضايت به گناه گنهكاران جزء! شمرده شده و حتى عذاب الهى دامن چنين افرادى را مى گيرد. در داستان كشتن ثمود (همان معجزه الهى خداوند كه به پيامبرشان حضرت صالح داد) قرآن مى فرماید: همه آن قوم بر اثر عذاب الهى از ميان رفتند در حالى كه همان گونه كه در كلام ديگرى از اميرمؤمنان به آن اشاره شده ناقه ثمود را يك نفر و چون ديگران به آن دادند خداوند همگى را عذاب كرد: (وَإِنَّمَا عَقَرَ نَاقَةَ ثَمُودَ رَجُلٌ وَاحِدٌ، فَعَمَّهُمُ اللَّهُ بِالْعَذَابِ لَمَّا عَمُّوهُ بِالرِّضَا). ۲ کوی جانان صاحب الزمان علیه السلام @emamzadehazezollah
راه حل کارهای سخت قَالَ امیرالمومنین علیه السلام: «إذَا هِبْتَ أَمْراً فَقَعْ فِيهِ، فَإِنَّ شِدَّةَ تَوَقِّيهِ، أَعْظَمُ مِمَّا مِنه» حکمت ١٧۵ «هنگامى كه از چيزى (زياد) مى ترسى خود را در آن ، چرا كه سختى پرهيز از آن، از آنچه مى ترسى بيشتر است» سعدى در گلستان مى گويد: پادشاهى با عجمى در كشتى نشست،  غلام هرگز دريا نديده بود و محنت كشتى نيازموده. گريه و زارى در نهاد و لرزه بر اندامش افتاد. چندان كه ملاطفت كردند آرام نمى گرفت و عيش مَلِك از او منغّص بود چاره ندانستند. در آن كشتى بود؛ مَلِك را گفت: اگر فرمان دهى من او را به طريقى خاموش گردانم. گفت: غايت لطف و كرم باشد. بفرمود تا غلام را به دريا انداختند. بارى چند غوطه خورد، مويش گرفتند و پيش كشتى آوردند و به دو دست در سكان كشتى آويخت. چون برآمد به اى بنشست و آرام يافت. مَلِك را پرسيد: در اين چه حكمت بود؟ گفت: از اول محنت غرقه شدن ناچشيده بود و قدر سلامت كشتى نمى دانست. قدر عافيت كسى دارد كه به مصيبتى گرفتار آيد. چو ترسى ز امرى بينداز خويش           در آن و بپيراى تشويش خويش دو دل بودن و خود نگه داشتن           بسى سخت تر مى كند قلب، ريش ۲ کوی جانان صاحب الزمان علیه السلام @emamzadehazezollah
دل به دل راه داره قَالَ مولانا امیرالمومنین علیه السلام: اُحْصُدِ الشَّرَّ مِنْ صَدْرِ غَيْرِكَ، بِقَلْعِهِ مِنْ حکمت ١۴٧ « و بدخواهى ديگران را از سينه خود درو كن تا به تو از سينه ديگران ريشه كن شود» ✍بسيار مى شود كه افراد به دليل سوء ظن يا حسادت يا اصطكاك منافع، نيات سوئى درباره انسان در دل مى پرورانند، چگونه مى توان آنها را از ميان برداشت؟ امام مى فرمايد: از شروع كن، ابتدا به مراجعه كن ببين آيا نيت سوئى درباره ديگران دارى يا نه؟ اگر دارى آن را از سينه ات پاك كن چيزى نمى گذرد كه خواهى ديد سينه ديگران نيز از نيات سوء درباره تو پاك شده است. اين مطلب دو دليل دارد: نخست اين كه هرگاه انسان درباره ديگران داشته باشد خواه ناخواه در چهره يا سخنان و افعالش نمايان مى شود و همين امر سبب مى گردد ديگران در برابر او موضعى مشابه بگيرند.  ديگر اين كه رابطه مرموز خاصى در ميان دلها برقرار است و معروف «دل به دل راه دارد» يك واقعيت است هنگامى كه كسى مملو از بدخواهى به ديگران گردد اين پيام به قلب آنها منتقل مى شود و آنها مقابله به مثل مى كنند. کوی جانان صاحب الزمان علیه السلام @emamzadehazezollah
رئیس اخلاق قَالَ امیرالمومنین عليه السلام: التُّقَى، رَئِيسُ الْأَخْلَاقِ. حکمت ۴١٠ پرهيزكارى (تقوا) ، رئيس صفات پسنديده است. خداوند متعال در سوره اعراف آیه 26 بهترین لباس را معرفی کرده و می فرماید:  «وَلِبَاسُ التَّقْوَى ذَلِكَ خَيْرٌ» چون انسان را از آسیب های مفاسد اخلاقی مثل کبر و حسد و کینه و... حفظ می کند؛ به همین خاطر حضرت امیر علیه السلام آن را رئیس اخلاق معرفی کرده است. امام صادق علیه السلام می فرمایند: خداوند متعال پيامبران را به آراست. كسى كه اين در او باشد؛ خدا را بر آن سپاس گويد. و كسى كه  اين در او نباشد؛ به درگاه خداوند متعال تضرع كند و آن ها را از او بخواهد. راوى مى گويد: عرض كردم: فدايت شوم، اين كه فرموديد چيست؟ فرمود:  «ورع، قناعت، صبر، شكر، حلم، حيا، سخاوت، شجاعت، غيرت، نيكوكارى، راستگويى و اداى امانت است» 📚کافی ج٢ ص۵۶ ٢ کوی جانان صاحب الزمان علیه السلام @emamzadehazezollah
وفای به عهد قَالَ امیرالمومنین علیه السلام: الْمَسْؤُولُ حُرٌّ حَتَّى یَعِدَ. حکمت ٣٣۶ کسى که از او درخواستى شده، تا آزاد است. (ولى پس از وعده دادن در گرو وعده خویش است و تا به آن وفا نکند آزاد نمى شود) انسان تا وعده نداده آزاد است؛ اما هرگاه وعده اى به دیگرى بدهد گویا زنجیر اسارتى را بر گردن خود نهاده و تا به وعده اش وفا نکند از گردن او برداشته نخواهد شد. پیامى که این کلام دارد مسئله لزوم وفاى به وعده است؛ مبادا کسى بدهد باز هم خود را آزاد پندارد و گمان کند هیچ وظیفه و مسئولیتى در برابر وعده اى که داده است بر دوش ندارد. باید خود را همچون اسیرى بداند که تا وعده اش را وفا نکند آزاد نمى شود. خداوند در قرآن کریم می فرمایند: وَأَوْفُوا بِالْعَهْدِ إِنَّ الْعَهْدَ کَانَ مَسْئُولا (اسراء /٣۴) رسول خدا صلی الله علیه و آله مى فرماید:   «وعده به منزله است. واى به حال کسى که وعده مى دهد و خلاف مى کند، واى به حال کسى که وعده میدهد وخلاف مى کند، واى به حال کسى که وعده میدهد و خلاف مى کند» 📚پیام امام ٢ کوی جانان صاحب الزمان علیه السلام @emamzadehazezollah
کرامت نَفْس قَالَ امیرالمومنین عليه السلام: مَنْ كَرُمَتْ عَلَيْهِ نَفْسُهُ، هَانَتْ عَلَيْهِ شَهَوَاتُهُ. حکمت ۴۴٩ هر كس و بزرگوار شد (وخود را ارجمند دانست) شهوت هايش نزد او خوار مى گردد (از آن ها پيروى ننمايد تا بذلّت و خوارى نيفتد). خداوند در سوره ص آیه ٢۶ میفرمایند: «وَلاَ تَتَّبِعِ الْهَوَى فَيُضِلَّكَ عَنْ سَبِيلِ اللهِ» و از هواى نفس پيروى مكن كه تو را از راه خدا منحرف مى سازد. و در سوره قصص آيه ۵٠ اين گونه اشخاص را مردم مى شمرد: «وَمَنْ أَضَلُّ مِمَّنِ اتَّبَعَ هَوَاهُ بِغَيْرِ هُدًى مِّنَ اللهِ» و آيا گمراه تر از آن كس كه پيروى هواى نفس خويش كرده و هيچ هدايت الهى را نپذيرفته، كسى پيدا مى شود؟! امام عليه السلام مى فرمايند : «رَاكِبُ الشَّهَوَاتِ لاَ تُسْتَقَالَ لَهُ عَثْرَةٌ» آن كس كه بر مركب سوار شود، لغزش هايش قابل جبران نيست. بحارالأنوار ج۶٧ ص ٧۵ ٢ کوی جانان صاحب الزمان علیه السلام @emamzadehazezollah
زندگی طیب قال الامام امیرالمؤمنین علیه السلام: «طُوبَی لِمَنْ ذَکَرَ المَعادَ، وَعَمِلَ لِلْحِسَابِ، وَقَنَعَ بِالْکَفَافِ، وَرَضِیَ عَنِ اللهِ» حکمت ۴۴ «خوشا به حال کسی که به یاد معاد باشد، برای حسابرسی قیامت کار کند، با قناعت زندگی کند، و از خدا راضی باشد». از وجود مبارک امیرالمؤمنین سلام الله علیه سؤال کردند اینکه قرآن می‌فرماید: «فَلَنُحْیینَّهُ حَیاةً طَیبَةً» (کهف/٩٧) این چیست؟ حضرت اثری از آثار پربرکت حیات طیبه را فرمودند و بیان داشت «هِی الْقَنَاعَة»، اما در این گونه از روایات، تفصیل یا شرح بعد از اجمال، است لذا فرمودند : برای کسی است که به یاد باشد و برای روز کار کند و باشد به زندگی حلال، طیب و طاهر و از احکام و حِکَم الهی باشد. آیت الله جوادی آملی ٢ کوی جانان صاحب الزمان علیه السلام @emamzadehazezollah
قَالَ امیرالمومنین عليه السلام: لِسَانُ الْعَاقِلِ وَرَاءَ قَلْبِهِ، وَ قَلْبُ الْأَحْمَقِ وَرَاءَ لِسَانِهِ . حکمت ۴٠ زبان عاقل در پس او، و دل نادان پشت اوست. اين قطعه از معانى شگفت و شريف است. منظور اين است كه در هر سخنى جز با مشورت دل و صلاح ديد فكر وارد نمى شود، ولى احمق سخن گفتن و ريخت و پاش زبانش پيش از رجوع به انديشه و تأمّل و تدبّر است. بنا بر اين چنان است كه زبان عاقل پيرو قلب او، و قلب احمق تابع زبان اوست. رسول خدا صلى الله علیه وآله مى فرمايند: «إنَّ لِسانُ الْمُؤمِنِ وَراءَ قَلْبِهِ فَإذا أرادَ أنْ یَتَکَلَّمَ بِشَىْء تَدَبِّرُهُ بِقَلْبِهِ ثُمَّ أمْضاهُ بِلِسانِهِ وَ إنَّ لِسانُ الْمُنافِقِ أمامَ قَلْبِهِ فَإذا هَمَّ بِشَىْء أمْضاهُ بِلِسانِهِ وَلَمْ یَتَدَبَّرَه بِقَلْبِهِ» زبان انسان با پشت قلب (و فکر) او است، لذا هنگامى که مى خواهد سخنى بگوید نخست در آن تدبّر مى کند سپس بر زبانش جارى مى سازد، ولى زبان منافق جلو قلب او است، لذا هنگامى که تصمیم به چیزى مى گیرد بدون هیچ گونه تدبّر بر زبانش جارى مى سازد. ٢ کوی جانان صاحب الزمان علیه السلام @emamzadehazezollah
وَ قَالَ امیرالمومنین عليه السلام: مَنِ اتَّجَرَ بِغَيْرِ فِقْهٍ، فَقَدِ ارْتَطَمَ فِي . حکمت ۴۴٧ كسى كه بدون آگاهى (از احكام الهى) به پردازد در غوطه ور مى شود. اصبغ بن نباته می‌گوید حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام در مسجد خطاب به تجار منبر رفتند و فرمودند: اى جمعيت ! اول آگاهى بر مسائل، سپس ، و اين سخن را سه بار تكرار نمود آنگاه فرمودند: به خدا سوگند در ميان اين امت پنهان تر از جنبش مورچه بر سنگ سخت است. ايمان خود را با حق بياميزيد. تاجر، فاجر است و فاجر در دوزخ است مگر كسى كه حق بدهد و حق بستاند. (کافی ج۵ ص١۵٠) در فقه اسلامى دو نوع داريم: يكى و آن خريد و فروش جنسى در مقابل جنس مشابه آن با تفاضل است. مثلاً خريدن يك تن گندم نامرغوب در مقابل نيم تن گندم مرغوب. اين كار، ربا و حرام است نوع دوم، است و آن اين كه انسان چيزى به ديگرى وام بدهد و در مقابل آن اضافه اى بگيرد و جالب اين كه اين اضافه ممكن است ازقبيل همان جنس باشد مانند دادن يك ميليون پول نقد به كسى در برابر گرفتن يك ميليون و نيم، بعد از گذشتن يك سال، و يا از غير آن جنس باشد و حتى اگر كسى چيزى را به ديگرى وام بدهد و بگويد براى پدرم فلان سوره قرآن را نيز بخوان، اين را هم نوعى ربا مى دانند و يا خدمات ديگر كه ارزشى دارد. ٢ کوی جانان صاحب الزمان علیه السلام @emamzadehazezollah
دانش سودمند قَالَ امیرالمومنین علیه السلام: أَوْضَعُ الْعِلْمِ، مَا وُقِفَ عَلَى اللِّسَانِ، وَ أَرْفَعُهُ، مَا ظَهَرَ فِي الْجَوَارِحِ وَ الْأَرْكَانِ. حکمت ٩٢ بى‌ارزش‌ ترين دانش‌ ها آن است كه تنها بر متوقف شود (و در عمل ظاهر نگردد) و پرارزش‌ ترين آن است كه در اعضا و اركان بدن آشكار شود. (و دارنده‌اش آن را در زندگى خود به كار بندد). پيامبر اكرم صلی الله علیه و آله پیوسته می خواندند: «أللّهُمَّ إنّى أعُوذُ بِکَ مِنْ عِلْم لا یَنْفَعُ وَمِنْ قَلُب لا یَخْشَعُ وَمِنْ نَفْسٌ لا تَشْبَعُ وَمِنْ دَعْوَة لایُسْتَجابُ لَها» خدایا به تو پناه مى برم از که سودى نمى بخشد و قلبى که خشوع در آن نیست و نفسى که هرگز سیر نمى شود و دعایى که هرگز مستجاب نمى گردد ما علی اللسان؛ تنها لقلقه زبان و بى ارزش ترین علم و دانش است، زیرا: اولا: برای صاحبش است چون طبق روایات و حکم عقل، خداوند جاهل بى عمل را زودتر از عالم بى عمل مى بخشد ثانیا: چنین عالمى گرفتار شده چون اسباب نجات را در اختیار داشته و از آن استفاده نکرده و کفران نعمت نموده است ثالثا:چنین عالمى است، زیرا به زبان علومى را بازگو مى کند که در عمل به آنها پشت کرده است رابعا چنین کسى در میان مردم است، زیرا همه مى گویند: اگر  راست مى گفت، چرا خودش عمل نمى کند و هیچ کس به او اعتماد نخواهد کرد. ٢ کوی جانان صاحب الزمان علیه السلام @emamzadehazezollah
-بیست-وسوم قال الإمام امیرالمومنین عليه السلام : يَابنَ آدَمَ ، ما كَسَبتَ فَوقَ قوتِكَ فَأَنتَ فيهِ خازِنٌ لِغَيرِكَ . -البلاغة حكمة ١٩٢ اى فرزند هر چه بيش از مقدار خوراك خود به دست آورى (و آن را ذخيره كنى) ديگران در آن خواهى بود. ✍ از امیرمؤمنان علیه السلام سؤال کردند چه کسى روز قیامت حسرتش از همه بیشتر است؟ فرمودند: کسى که در آن روز اموال خود را در دیگران ببیند که خدا او را به واسطه آن مال وارد دوزخ کند و دیگرى را (که هیچ زحمتى را براى آن نکشیده بود براى اش) به سبب آن مال وارد بهشت سازد. بحار ج70 ص 142 مقصود امام علیه السلام از این سخن آن نیست، که انسان تنها به اندازه تحصیل قوت خود تلاش و فعالیت اقتصادى داشته باشد بلکه به عکس، طبق دستورات اسلام باید از طرق صحیح کرد ولى اموالى را که جمع آورى مى کند، اضافه آن را در راه خدا و کارهاى خیر و خدمت به بندگانش صرف کند، نه این که آنها را کرده و براى بگذارد و خودش هیچ بهره اى معنوى از آن نبرد. ٢ کوی جانان صاحب الزمان علیه السلام @emamzadehazezollah
قال امیرالمومنین علیه السلام: إِنْ لَمْ تَكُنْ حَلِيماً فَتَحَلَّمْ، فَإِنَّهُ قَلَّ مَنْ تَشَبَّهَ بِقَوْمٍ إِلَّا أَوْشَكَ أَنْ يَكُونَ مِنْهُمْ -البلاغه حکمت٢٠٧ اگر و بردبار نيستى خود را به بردبارى وادار كن (و همانند حليمان عمل كن) زيرا كمتر شده است كسى خود را شبيه قومى كند و سرانجام از آنان نشود. ✍شیخ مفید رحمة الله علیه در کتاب مجالس خود از جابر نقل مى کند که امیرمؤمنان علیه السلام شنید مردى «قنبر» را دشنام مى دهد و «قنبر» مى خواهد به او پاسخ دهد. امام(علیه السلام)او را صدا زد فرمود: «مَهْلاً یا قَنْبَر دَعِ الشّاتِمَهَ مُهاناً تَرْض الرَّحْمانَ وَتَسْخَطُ الشَّیْطانَ وَتُعاقِبُ عَدُوَّکَ» قنبر آرام باش. را رها کن که سبب و مى شود و این مجازاتى است براى دشمن تو. سپس افزود: «فَوَالَّذی فَلَقَ الْحَبَّهَ وَبَرَأَ النَّسَمَهَ ما أرْضَى الْمُؤْمِنُ رَبَّهُ بِمِثْل الْحِلْمِ وَلا أسْخَطَ الشَّیْطانَ بِمِثْلِ الصَّمْتِ وَلا عُوقِبَ الاْحْمَقُ بِمِثْلِ السُّکُوتِ عَنْهُ» به خدایى که دانه را در زمین مى شکافد و انسان را مى آفریند سوگند هرگز انسان با ایمانى را به چیزى مانند حلم و بردبارى خشنود نکرده است و را به مانند سکوت (در این گونه موارد) خشمگین نساخته و را همانند خاموشى در برابرش مجازات ننموده است ٢ کوی جانان صاحب الزمان علیه السلام @emamzadehazezollah
قال امیرالمومنین علیه السلام: «عُجْبُ الْمَرْءِ بِنَفْسِهِ، أَحَدُ حُسَّادِ عَقْلِهِ» حکمت ٢١٢ خود پسندى انسان، يكى از عقل اوست. ✍ امام صادق علیه السلام فرمودند: «إنَّ عیسَى بْنَ مَرْیَمَ قالَ: دَاوَیْتُ الْمَرْضَى فَشَفَیْتُهُمْ بِإِذْنِ اللَّهِ وَأَبْرَأْتُ الاَْکْمَهَ وَالاَْبْرَصَ بِإِذْنِ اللَّهِ وَعَالَجْتُ الْمَوْتَى فَأَحْیَیْتُهُمْ بِإِذْنِ اللَّهِ وَعَالَجْتُ الاَْحْمَقَ فَلَمْ أَقْدِرْ عَلَى إِصْلاَحِه» حضرت عیسى بن مریم گفت: من بیماران (غیر قابل علاج) را مداوا کردم و آنها را به اذن خدا بهبودى بخشیدم. و مبتلا به بیمارى را به اذن خدا شفا دادم حتى را به اذن خدا زنده کردم; ولى به سراغ معالجه رفتم و نتوانستم او را اصلاح کنم. هنگامى که از آن حضرت سؤال کردند احمق کیست؟ فرمودند: کسى است که تنها به رأى خود و شخص خود عقیده دارد و تمام فضیلت را براى خود روا مى دارد و چیزى بر ضد خود قائل نیست، حق را به طور کامل براى خود مى شمرد و هیچ حقى براى دیگرى بر خود روا نمى دارد. این همان احمقى است که راهى براى درمان او نیست. 📚میزان الحکمه ح ۴۴١٨ ٢ کوی جانان صاحب الزمان علیه السلام @emamzadehazezollah
قَالَ امیرالمومنین علیه السلام: «لَا قُرْبَةَ بِالنَّوَافِلِ، إِذَا أَضَرَّتْ بِالْفَرَائِضِ» حکمت ٣٩ هنگامی که كارهاى مستحب به واجبات زيان برسانند، موجب قرب به خدا نمى شوند. ✍ چيزي است که انجام آن فايده دارد، ولي ترک آن ضرر ندارد. آن است که انجام آن ضروري است و فايده فراوان دارد، ترک آن هم خسارت‌هاي فراوان. امام عليه السلام فرمودند: نمي‌شود با که به فريضه ضرر مي‌رساند به خدا متقرّب شد. «لَا قُرْبَةَ بِالنَّوَافِلِ إِذَا أَضَرَّتْ بِالْفَرَائِضِ» مراجع هم در احکام فقهي بر اساس آن فتوا داده اند: کسي که حج واجب به ذمه اوست نمي‌تواند حج مستحبي انجام بدهد. کسي که روزه واجب به عهده اوست، نمي‌تواند روزه مستحبي بگيرد؛ حتي در نماز آن نافله‌اي که به فريضه آن آسيب مي‌رساند ديگر نمي‌شود با آن به خدا نزديک شد، امر قربي نيست. ٢ کوی جانان صاحب الزمان علیه السلام @emamzadehazezollah
قَالَ امیرالمومنین علیه السلام: «لَيْسَ مِنَ الْعَدْلِ، الْقَضَاءُ عَلَى الثِّقَةِ بِالظَّنِ.» حکمت ٢٢٠ داورى در حق افراد مورد اطمينان، با تكيه بر گمان، رسم نيست. ✍ یکى از دستورات قرآنى و روایى این است که در حق مسلمانان سوء ظن نداشته باشید. قرآن مجید مى فرماید: «یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا اجْتَنِبُوا کَثِیراً مِّنَ الظَّنِّ إِنَّ بَعْضَ الظَّنِّ إِثْمٌ» حجرات / ١٢ اى کسانى که ایمان آورده اید از بسیارى از گمان ها بپرهیزید، چرا که بعضى از گمان ها است. امام علی علیه السلام می فرمایند: بدترین مردم کسى است که به سبب که دارد به هیچ کس اعتماد نمى کند و (نیز) هیچ کس به سبب به او اعتماد ندارد. غررالحكم ۵۶٧۵ ٢ کوی جانان صاحب الزمان علیه السلام @emamzadehazezollah
قَالَ امیرالمومنین علیه السلام: نَفَسُ الْمَرْءِ، خُطَاهُ إِلَى أَجَلِهِ. حکمت ٧۴ انسان با نفسى كه مى كشد، قدمى به سوى مرگ مى رود. در كتاب كافى نقل شده است كه امام صادق(عليه السلام) فرمودند: «مَا مِن یومٍ عَلَى ، إِلاَّ قَالَ لَهُ ذَلِكَ : يَا ابْنَ آدَمَ! أَنَا وَأَنَا عَلَيْكَ فَقُلْ فِيَّ خَيْراً وَاعْمَلْ فِيَّ خَيْراً لَكَ بِهِ يَوْمَ الْقِيَامَةِ فَإِنَّكَ بَعْدَهَا أَبَداً» هر روزى كه بر انسان مى گذرد به او مى گويد: اى من روز جديدى هستم و بر اعمال تو گواهم. در من از نيكى ها سخن بگو و كار نيك انجام ده تا روز قيامت براى تو گواهى دهم، زيرا من كه بگذرم ديگر هرگز مرا نخواهى ديد. 📚کافی ج٢ ص۵٢٣ ٢ کوی جانان صاحب الزمان علیه السلام @emamzadehazezollah
قَالَ امیرالمومنین علیه السلام: قِيمَةُ كُلِّ امْرِئٍ مَا يُحْسِنُهُ. حکمت ٨١ قيمت و هر كس به اندازه اوست. این حدیث شریف اشاره به اين است كه حسب و نسب، مقام و مال و پست هاى اجتماعى و رسمى هيچ كدام دليل بر نيست. ارزش واقعى انسان به اندازه كارى است كه مى تواند آن را به انجام دهد یا معرفت و علمی است كه به آن را فرا گرفته است و یا به اندازه احسان و نيكوكارى اوست. مرحوم سيّد رضى مى گويد: اين از كلماتى است كه قيمتى براى آن تصور نمى شود و هيچ سخن حكيمانه اى هم وزن آن نيست و هيچ سخنى نمى تواند هم رديف آن قرار گيرد. ٢ کوی جانان صاحب الزمان علیه السلام @emamzadehazezollah
قال امیرالمومنین علیه السلام: لَا يَتْرُكُ النَّاسُ شَيْئاً مِنْ أَمْرِ دِينِهِمْ لِاسْتِصْلَاحِ دُنْيَاهُمْ، إِلَّا فَتَحَ اللَّهُ عَلَيْهِمْ مَا هُوَ أَضَرُّ مِنْهُ. حکمت ١٠۶ مردم چيزى از برنامه دينشان را براى بهبود دنيايشان ترك نمى كنند، مگر آنكه خداوند زيانبارتر از آن را در كف دستشان مى نهد. در حدیثى از امام صادق علیه السلام آمده است: «إِذَا قَامَ الْعَبْدُ فِی الصَّلاَةِ صَلاَتَهُ قَالَ اللَّهُ تَبَارَکَ وَتَعَالَى لِمَلاَئِکَتِهِ: أَمَا تَرَوْنَ إِلَى عَبْدِی کَأَنَّهُ یَرَى أَنَّ قَضَاءَ حَوَائِجِهِ بِیَدِ غَیْرِی أَمَا یَعْلَمُ أَنَّ قَضَاءَ حَوَائِجِهِ بِیَدِی» هنگامى که انسانى مشغول نماز شود و نمازش را (براى رسیدن به حوایج دنیا) کوتاه می کند، خداوند به فرشتگانش مى فرماید: آیا این بنده مرا نمى بینید گویى گمان مى کند برآورده شدن حاجاتش به دست دیگرى است. آیا نمى داند انجام حوایجش همه در دست من است؟» کافی ۴ ص ٢٧٠ قرآن کریم می فرماید: «وَلَوْ أَنَّ أَهْلَ الْقُرى آمَنُوا وَاتَّقَوْا لَفَتَحْنا عَلَیْهِمْ بَرَکات مِنَ السَّماءِ وَالاَْرْضِ وَلکِنْ کَذَّبُوا فَأَخَذْناهُمْ بِما کانُوا یَکْسِبُونَ» اگر اهل شهرها و آبادى ها مى آوردند و پیشه مى کردند، درهاى برکات آسمان و زمین را به روى آنها مى گشودیم ولى (پیامبران الهى و دستورات ما را) تکذیب کردند و ما آنها را گرفتار نتیجه اعمالشان کردیم» اعراف 96 ٢ کوی جانان صاحب الزمان علیه السلام @emamzadehazezollah
قال امیرالمومنین علیه السلام: عَجِبْتُ لِمَنْ يَقْنَطُ، وَ مَعَهُ الِاسْتِغْفَارُ. حکمت ٨٧ در شگفتم از كسى كه مى تواند كند و نااميد است. «یَقْنَطُ» از ماده «قُنوط» به معناى ناامیدى است یأس و نامیدی از رحمت خدا بالاترین گناهان است، زیرا کسى که از رحمت حق شد با منطق غلط آب از سر من گذشته، چه یک قامت چه صد قامت، از هیچ گناهى إبایى ندارد . نومیدى ترین راه نفوذ در دل آدمى است، که او را آلوده به هر گونه گناه مى کند، در حدیثى از امام صادق علیه السلام فرمودند: لقمان به فرزندش چنین مى گفت: «خَفِ اللَّهَ عَزَّ وَجَلَّ خِیفَةً لَوْ جِئْتَهُ بِبِرِّ الثَّقَلَیْنِ لَعَذَّبَکَ وَارْجُ اللَّهَ رَجَاءً لَوْ جِئْتَهُ بِذُنُوبِ الثَّقَلَیْنِ لَرَحِمَک» کافى، ج ٣، ص ۶٧، از خداوند آن گونه بترس که، اگر تمام عبادات و اعمال نیک جن و انس را انجام داده باشى امکان دارد به سبب لغزشى تو را مجازات کند و آن قدر به رحمت خدا باشد که اگر تمام گناه جن و انس را کرده باشى امکان دارد تو را (به موجب توبه واستغفار و امر خیرى) کند». خداوند در قرآن می فرماید: «قُلْ یا عِبادِیَ الَّذینَ أَسْرَفُوا عَلى أَنْفُسِهِمْ لا تَقْنَطُوا مِنْ رَحْمَةِ اللّهِ إِنَّ اللّهَ یَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمیعاً إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحیمُ»زمر، آیه 53. ٢ کوی جانان صاحب الزمان علیه السلام @emamzadehazezollah
قَالَ امیرالمومنین علیه السلام: «مَنْ وَضَعَ نَفْسَهُ مَوَاضِعَ التُّهَمَةِ، فَلَا يَلُومَنَّ مَنْ أَسَاءَ بِهِ الظَّنَ حکمت ١۵٩ كسى كه خود را در مواضع تهمت قرار دهد نبايد كسى را ملامت كند كه به او سوء ظن پيدا مى كند (بلكه بايد خود را سرزنش كند كه اسباب سوء ظن را فراهم كرده است). امام صادق علیه‌السلام می‌فرمايند: «أَوْلَى النَّاسِ بِالتُّهَمَةِ مَنْ جَالَسَ أَهْلَ التُّهَمَةِ» سزاوارترین مردم به اتهام کسى است که با افراد متهم همنشین گردد». یکى از صحابه، رسول خداصلى الله علیه وآله را در کنار کوچه اى در مدینه مشاهده کرد که زنى با اوست. به رسول خداصلى الله علیه وآله سلام کرد و رسول خداصلى الله علیه وآله پاسخش را گفت. هنگامى که آن شخص عبور کرد، پیغمبر اکرمصلى الله علیه وآله وى را صدا زد و فرمودند : «هذِهِ زَوْجَتی فُلانَةٌ» این زن را که دیدى همسرم است آن مرد گفت: اى رسول خدا مگر ممکن است کسى درباره شما سوء ظنى ببرد؟ حضرت فرمود: «إِنَّ الشَّیْطَانَ یَجْرِی مِنِ ابْنِ آدَمَ مَجْرَى الدَّم» شیطان در وجود انسان ها همچون خونى که در رگ هاست جریان دارد (اشاره به این که بى سر و صدا در همه جاى بدن انسان نفوذ مى کند; در فکر و چشم و گوش و دست و زبان او) ٢ کوی جانان صاحب الزمان علیه السلام @emamzadehazezollah
# حدیث_سی_چهارم قَالَ امیرالمومنین علیه السلام: لَا يَصْدُقُ إِيمَانُ عَبْدٍ، حَتَّى يَكُونَ بِمَا فِي يَدِ اللَّهِ، أَوْثَقَ مِنْهُ بِمَا فِي يَدِه. البلاغه حکمت ٣١٠ ايمان عبد صادق نيست مگر اينكه اعتمادش به آنچه نزد خداست از آنچه در دست خود دارد بيشتر باشد. در قرآن کریم آمده است: 'وَ مَن يَتَوكّل عَلى اللهِ فهو حَسبُهُ إنّ اللهَ بالِغُ أمرِه قَد جَعَلَ اللهُ لِكلّ شَىءٍ قَدراً'. (طلاق، ٣) 'كسيكه بر خدا كند خداوند او را بس است، به راستى كه خداوند به امر خود مى رسد- خواسته او از او فوت نخواهد شد- به راستى كه خداوند براى هر چيزى ميزان و مقدارى معين قرار داده است' البته توکل نه یعنی بنشین تا خدا برساند، بنشین تا خدا درست کند، بنشین تا خدا گره را باز کند؛ نه، یعنی کار را انجام بده، نتیجه را از خدا بخواه؛ منتظر نتیجه از سوی پروردگار باش. این است معنای توکل. ٢ کوی جانان صاحب الزمان علیه السلام @emamzadehazezollah
قَالَ امیرالمومنین عليه السلام: مَاءُ وَجْهِكَ جَامِدٌ، يُقْطِرُهُ السُّؤَالُ؛ فَانْظُرْ عِنْدَ مَنْ تُقطِرُهُ ٣۴۶ آبروى تو چون يخى جامد است كه درخواست آن را قطره قطره آب مى كند، پس بنگر كه آن را نزد چه كسى فرو مى ريزى. باید توجه داشت که «آبرو و اعتبار اجتماعی» یکی از دارایی‌هایی است که خداوند متعال بین بندگان خود تقسیم می‌کند؛ در دین ما آبرو و عزت آن‌قدر اهمیت دارد که پیامبر گرامی اسلام صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم در خطبه‌ی شریف حجةالوداع فرمودند: آبروی مؤمن مانند مال و جان او و مانند خانه‌ی کعبه، حرمت دارد و باید احترام آن رعایت شود. یکی از راه های کسب آبرو و عزت حسن معاشرت با مردم است امام صادق علیه السلام می فرمایند: حسن المعاشرة مع خَلقُ الله تعالی فی غیرِ معصیةٍ من مزید فضل الله» در حدیثی دیگر می فرمایند: و من کان خاضعاً لله فی السر، کان حَسَنُ المعاشرة فی العلانیة» یعنی کسی که در محیط نهان خود نسبت به پروردگارش خاضع باشد، خود به خود در ظاهرش هم حسن معاشرت با مردم خواهد داشت. این آدم دیگر نیاز ندارد برای مهربان بودن با دیگران ادا دربیاورد تا این‌که نیت‌های جاه‌طلبانه‌ای پشت سر این کارش قرار بگیرد. 📚بحار ج٧۴ ص١۶٠ ٢ کوی جانان صاحب الزمان علیه السلام @emamzadehazezollah
قَالَ امیرالمومنین علیه السلام: الْعَفَافُ زِينَةُ الْفَقْرِ، وَ الشُّكْرُ زِينَةُ الْغِنَى. حکمت ۶٨ پاكدامنى، زينت تهيدستى، و شكر، زينت توانگرى است. شکر نعمت را باید از پیامبران بزرگ الهى یاد گرفت سلیمان که ملک و حکومت بى مانندى داشت و جن و انس سر بر فرمان او بودند و بسیارى از قواى زمین و آسمان در خدمت او قرار داشتند هنگامى که مى بیند یکى از شاگردانش به نام «آصف بن برخیا» چنان مقام والاى روحانى پیدا کرده که مى تواند تخت «بلقیس» را در یک چشم بر هم زدن از شهر سبأ به شام نزد وى حاضر کند مى گوید: «هَذَا مِنْ فَضلِ رَبِّى لِیَبْلُوَنِى أَشْکُرُ أَمْ أَکْفُرُ» خداوند چنین نعمتى را در اختیار من گذاشته تا مرا بیازماید که آیا شکر نعمت به جاى مى آورم یا نه (و به یقین من شاکر و سپاس گزار اویم پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله وسلم می فرمایند: خدا درِ را به روى کسى نگشود که زیادى نعمت را از او باز دارد» ٢ کوی جانان صاحب الزمان علیه السلام @emamzadehazezollah
قال امیرالمومنین علیه السلام: مَنْ نَصَبَ نَفْسَهُ لِلنَّاسِ إِمَاماً، فَلْيَبْدَأْ بِتَعْلِيمِ نَفْسِهِ قَبْلَ تَعْلِيمِ غَيْرِهِ؛ وَ لْيَكُنْ تَأْدِيبُهُ بِسِيرَتِهِ قَبْلَ تَأْدِيبِهِ بِلِسَانِهِ؛ وَ مُعَلِّمُ نَفْسِهِ وَ مُؤَدِّبُهَا، أَحَقُّ بِالْإِجْلَالِ مِنْ مُعَلِّمِ النَّاسِ وَ مُؤَدِّبِهِمْ‏. حکمت ٧٣ آن كه خود را در مرتبه پيشوايى مردم قرار مى دهد بايد پيش از مؤدب نمودن مردم به مؤدب نمودن خود اقدام كند، و پيش از آنكه ديگران را به گفتار ادب نمايد، بايد به كردارش مؤدب به آداب كند، و آن كه خود را بياموزد و ادب نمايد به تعظيم سزاوارتر است از كسى كه فقط ديگران را بياموزد و تأديب كند. ضرب المثلى در میان عرب است که مى گویند: «چوبى که کج است چگونه ممکن است سایه آن راست باشد» امام علی علیه السلام در خطبه ١٧۵ می فرمایند: اى مردم به خدا سوگند من شما را به هیچ طاعتى ترغیب نمى کنم مگر این که خودم پیش از شما به آن عمل مى نمایم و شما را از هیچ معصیتى باز نمى دارم مگر این که خودم پیش از شما از آن دورى مى جویم» ٢ کوی جانان صاحب الزمان علیه السلام @emamzadehazezollah