eitaa logo
کوی جانان ویژه کودک و نوجوانان
30 دنبال‌کننده
3.6هزار عکس
789 ویدیو
171 فایل
09106195811—@Ahmadi_Hamid
مشاهده در ایتا
دانلود
قال امیرالمومنین علیه السلام: «عُجْبُ الْمَرْءِ بِنَفْسِهِ، أَحَدُ حُسَّادِ عَقْلِهِ» حکمت ٢١٢ خود پسندى انسان، يكى از عقل اوست. ✍ امام صادق علیه السلام فرمودند: «إنَّ عیسَى بْنَ مَرْیَمَ قالَ: دَاوَیْتُ الْمَرْضَى فَشَفَیْتُهُمْ بِإِذْنِ اللَّهِ وَأَبْرَأْتُ الاَْکْمَهَ وَالاَْبْرَصَ بِإِذْنِ اللَّهِ وَعَالَجْتُ الْمَوْتَى فَأَحْیَیْتُهُمْ بِإِذْنِ اللَّهِ وَعَالَجْتُ الاَْحْمَقَ فَلَمْ أَقْدِرْ عَلَى إِصْلاَحِه» حضرت عیسى بن مریم گفت: من بیماران (غیر قابل علاج) را مداوا کردم و آنها را به اذن خدا بهبودى بخشیدم. و مبتلا به بیمارى را به اذن خدا شفا دادم حتى را به اذن خدا زنده کردم; ولى به سراغ معالجه رفتم و نتوانستم او را اصلاح کنم. هنگامى که از آن حضرت سؤال کردند احمق کیست؟ فرمودند: کسى است که تنها به رأى خود و شخص خود عقیده دارد و تمام فضیلت را براى خود روا مى دارد و چیزى بر ضد خود قائل نیست، حق را به طور کامل براى خود مى شمرد و هیچ حقى براى دیگرى بر خود روا نمى دارد. این همان احمقى است که راهى براى درمان او نیست. 📚میزان الحکمه ح ۴۴١٨ ٢ کوی جانان صاحب الزمان علیه السلام @emamzadehazezollah
قَالَ امیرالمومنین علیه السلام: «لَا قُرْبَةَ بِالنَّوَافِلِ، إِذَا أَضَرَّتْ بِالْفَرَائِضِ» حکمت ٣٩ هنگامی که كارهاى مستحب به واجبات زيان برسانند، موجب قرب به خدا نمى شوند. ✍ چيزي است که انجام آن فايده دارد، ولي ترک آن ضرر ندارد. آن است که انجام آن ضروري است و فايده فراوان دارد، ترک آن هم خسارت‌هاي فراوان. امام عليه السلام فرمودند: نمي‌شود با که به فريضه ضرر مي‌رساند به خدا متقرّب شد. «لَا قُرْبَةَ بِالنَّوَافِلِ إِذَا أَضَرَّتْ بِالْفَرَائِضِ» مراجع هم در احکام فقهي بر اساس آن فتوا داده اند: کسي که حج واجب به ذمه اوست نمي‌تواند حج مستحبي انجام بدهد. کسي که روزه واجب به عهده اوست، نمي‌تواند روزه مستحبي بگيرد؛ حتي در نماز آن نافله‌اي که به فريضه آن آسيب مي‌رساند ديگر نمي‌شود با آن به خدا نزديک شد، امر قربي نيست. ٢ کوی جانان صاحب الزمان علیه السلام @emamzadehazezollah
قَالَ امیرالمومنین علیه السلام: «لَيْسَ مِنَ الْعَدْلِ، الْقَضَاءُ عَلَى الثِّقَةِ بِالظَّنِ.» حکمت ٢٢٠ داورى در حق افراد مورد اطمينان، با تكيه بر گمان، رسم نيست. ✍ یکى از دستورات قرآنى و روایى این است که در حق مسلمانان سوء ظن نداشته باشید. قرآن مجید مى فرماید: «یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا اجْتَنِبُوا کَثِیراً مِّنَ الظَّنِّ إِنَّ بَعْضَ الظَّنِّ إِثْمٌ» حجرات / ١٢ اى کسانى که ایمان آورده اید از بسیارى از گمان ها بپرهیزید، چرا که بعضى از گمان ها است. امام علی علیه السلام می فرمایند: بدترین مردم کسى است که به سبب که دارد به هیچ کس اعتماد نمى کند و (نیز) هیچ کس به سبب به او اعتماد ندارد. غررالحكم ۵۶٧۵ ٢ کوی جانان صاحب الزمان علیه السلام @emamzadehazezollah
قَالَ امیرالمومنین علیه السلام: نَفَسُ الْمَرْءِ، خُطَاهُ إِلَى أَجَلِهِ. حکمت ٧۴ انسان با نفسى كه مى كشد، قدمى به سوى مرگ مى رود. در كتاب كافى نقل شده است كه امام صادق(عليه السلام) فرمودند: «مَا مِن یومٍ عَلَى ، إِلاَّ قَالَ لَهُ ذَلِكَ : يَا ابْنَ آدَمَ! أَنَا وَأَنَا عَلَيْكَ فَقُلْ فِيَّ خَيْراً وَاعْمَلْ فِيَّ خَيْراً لَكَ بِهِ يَوْمَ الْقِيَامَةِ فَإِنَّكَ بَعْدَهَا أَبَداً» هر روزى كه بر انسان مى گذرد به او مى گويد: اى من روز جديدى هستم و بر اعمال تو گواهم. در من از نيكى ها سخن بگو و كار نيك انجام ده تا روز قيامت براى تو گواهى دهم، زيرا من كه بگذرم ديگر هرگز مرا نخواهى ديد. 📚کافی ج٢ ص۵٢٣ ٢ کوی جانان صاحب الزمان علیه السلام @emamzadehazezollah
قَالَ امیرالمومنین علیه السلام: قِيمَةُ كُلِّ امْرِئٍ مَا يُحْسِنُهُ. حکمت ٨١ قيمت و هر كس به اندازه اوست. این حدیث شریف اشاره به اين است كه حسب و نسب، مقام و مال و پست هاى اجتماعى و رسمى هيچ كدام دليل بر نيست. ارزش واقعى انسان به اندازه كارى است كه مى تواند آن را به انجام دهد یا معرفت و علمی است كه به آن را فرا گرفته است و یا به اندازه احسان و نيكوكارى اوست. مرحوم سيّد رضى مى گويد: اين از كلماتى است كه قيمتى براى آن تصور نمى شود و هيچ سخن حكيمانه اى هم وزن آن نيست و هيچ سخنى نمى تواند هم رديف آن قرار گيرد. ٢ کوی جانان صاحب الزمان علیه السلام @emamzadehazezollah
قال امیرالمومنین علیه السلام: لَا يَتْرُكُ النَّاسُ شَيْئاً مِنْ أَمْرِ دِينِهِمْ لِاسْتِصْلَاحِ دُنْيَاهُمْ، إِلَّا فَتَحَ اللَّهُ عَلَيْهِمْ مَا هُوَ أَضَرُّ مِنْهُ. حکمت ١٠۶ مردم چيزى از برنامه دينشان را براى بهبود دنيايشان ترك نمى كنند، مگر آنكه خداوند زيانبارتر از آن را در كف دستشان مى نهد. در حدیثى از امام صادق علیه السلام آمده است: «إِذَا قَامَ الْعَبْدُ فِی الصَّلاَةِ صَلاَتَهُ قَالَ اللَّهُ تَبَارَکَ وَتَعَالَى لِمَلاَئِکَتِهِ: أَمَا تَرَوْنَ إِلَى عَبْدِی کَأَنَّهُ یَرَى أَنَّ قَضَاءَ حَوَائِجِهِ بِیَدِ غَیْرِی أَمَا یَعْلَمُ أَنَّ قَضَاءَ حَوَائِجِهِ بِیَدِی» هنگامى که انسانى مشغول نماز شود و نمازش را (براى رسیدن به حوایج دنیا) کوتاه می کند، خداوند به فرشتگانش مى فرماید: آیا این بنده مرا نمى بینید گویى گمان مى کند برآورده شدن حاجاتش به دست دیگرى است. آیا نمى داند انجام حوایجش همه در دست من است؟» کافی ۴ ص ٢٧٠ قرآن کریم می فرماید: «وَلَوْ أَنَّ أَهْلَ الْقُرى آمَنُوا وَاتَّقَوْا لَفَتَحْنا عَلَیْهِمْ بَرَکات مِنَ السَّماءِ وَالاَْرْضِ وَلکِنْ کَذَّبُوا فَأَخَذْناهُمْ بِما کانُوا یَکْسِبُونَ» اگر اهل شهرها و آبادى ها مى آوردند و پیشه مى کردند، درهاى برکات آسمان و زمین را به روى آنها مى گشودیم ولى (پیامبران الهى و دستورات ما را) تکذیب کردند و ما آنها را گرفتار نتیجه اعمالشان کردیم» اعراف 96 ٢ کوی جانان صاحب الزمان علیه السلام @emamzadehazezollah
قال امیرالمومنین علیه السلام: عَجِبْتُ لِمَنْ يَقْنَطُ، وَ مَعَهُ الِاسْتِغْفَارُ. حکمت ٨٧ در شگفتم از كسى كه مى تواند كند و نااميد است. «یَقْنَطُ» از ماده «قُنوط» به معناى ناامیدى است یأس و نامیدی از رحمت خدا بالاترین گناهان است، زیرا کسى که از رحمت حق شد با منطق غلط آب از سر من گذشته، چه یک قامت چه صد قامت، از هیچ گناهى إبایى ندارد . نومیدى ترین راه نفوذ در دل آدمى است، که او را آلوده به هر گونه گناه مى کند، در حدیثى از امام صادق علیه السلام فرمودند: لقمان به فرزندش چنین مى گفت: «خَفِ اللَّهَ عَزَّ وَجَلَّ خِیفَةً لَوْ جِئْتَهُ بِبِرِّ الثَّقَلَیْنِ لَعَذَّبَکَ وَارْجُ اللَّهَ رَجَاءً لَوْ جِئْتَهُ بِذُنُوبِ الثَّقَلَیْنِ لَرَحِمَک» کافى، ج ٣، ص ۶٧، از خداوند آن گونه بترس که، اگر تمام عبادات و اعمال نیک جن و انس را انجام داده باشى امکان دارد به سبب لغزشى تو را مجازات کند و آن قدر به رحمت خدا باشد که اگر تمام گناه جن و انس را کرده باشى امکان دارد تو را (به موجب توبه واستغفار و امر خیرى) کند». خداوند در قرآن می فرماید: «قُلْ یا عِبادِیَ الَّذینَ أَسْرَفُوا عَلى أَنْفُسِهِمْ لا تَقْنَطُوا مِنْ رَحْمَةِ اللّهِ إِنَّ اللّهَ یَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمیعاً إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحیمُ»زمر، آیه 53. ٢ کوی جانان صاحب الزمان علیه السلام @emamzadehazezollah
قَالَ امیرالمومنین علیه السلام: «مَنْ وَضَعَ نَفْسَهُ مَوَاضِعَ التُّهَمَةِ، فَلَا يَلُومَنَّ مَنْ أَسَاءَ بِهِ الظَّنَ حکمت ١۵٩ كسى كه خود را در مواضع تهمت قرار دهد نبايد كسى را ملامت كند كه به او سوء ظن پيدا مى كند (بلكه بايد خود را سرزنش كند كه اسباب سوء ظن را فراهم كرده است). امام صادق علیه‌السلام می‌فرمايند: «أَوْلَى النَّاسِ بِالتُّهَمَةِ مَنْ جَالَسَ أَهْلَ التُّهَمَةِ» سزاوارترین مردم به اتهام کسى است که با افراد متهم همنشین گردد». یکى از صحابه، رسول خداصلى الله علیه وآله را در کنار کوچه اى در مدینه مشاهده کرد که زنى با اوست. به رسول خداصلى الله علیه وآله سلام کرد و رسول خداصلى الله علیه وآله پاسخش را گفت. هنگامى که آن شخص عبور کرد، پیغمبر اکرمصلى الله علیه وآله وى را صدا زد و فرمودند : «هذِهِ زَوْجَتی فُلانَةٌ» این زن را که دیدى همسرم است آن مرد گفت: اى رسول خدا مگر ممکن است کسى درباره شما سوء ظنى ببرد؟ حضرت فرمود: «إِنَّ الشَّیْطَانَ یَجْرِی مِنِ ابْنِ آدَمَ مَجْرَى الدَّم» شیطان در وجود انسان ها همچون خونى که در رگ هاست جریان دارد (اشاره به این که بى سر و صدا در همه جاى بدن انسان نفوذ مى کند; در فکر و چشم و گوش و دست و زبان او) ٢ کوی جانان صاحب الزمان علیه السلام @emamzadehazezollah
# حدیث_سی_چهارم قَالَ امیرالمومنین علیه السلام: لَا يَصْدُقُ إِيمَانُ عَبْدٍ، حَتَّى يَكُونَ بِمَا فِي يَدِ اللَّهِ، أَوْثَقَ مِنْهُ بِمَا فِي يَدِه. البلاغه حکمت ٣١٠ ايمان عبد صادق نيست مگر اينكه اعتمادش به آنچه نزد خداست از آنچه در دست خود دارد بيشتر باشد. در قرآن کریم آمده است: 'وَ مَن يَتَوكّل عَلى اللهِ فهو حَسبُهُ إنّ اللهَ بالِغُ أمرِه قَد جَعَلَ اللهُ لِكلّ شَىءٍ قَدراً'. (طلاق، ٣) 'كسيكه بر خدا كند خداوند او را بس است، به راستى كه خداوند به امر خود مى رسد- خواسته او از او فوت نخواهد شد- به راستى كه خداوند براى هر چيزى ميزان و مقدارى معين قرار داده است' البته توکل نه یعنی بنشین تا خدا برساند، بنشین تا خدا درست کند، بنشین تا خدا گره را باز کند؛ نه، یعنی کار را انجام بده، نتیجه را از خدا بخواه؛ منتظر نتیجه از سوی پروردگار باش. این است معنای توکل. ٢ کوی جانان صاحب الزمان علیه السلام @emamzadehazezollah
قَالَ امیرالمومنین عليه السلام: مَاءُ وَجْهِكَ جَامِدٌ، يُقْطِرُهُ السُّؤَالُ؛ فَانْظُرْ عِنْدَ مَنْ تُقطِرُهُ ٣۴۶ آبروى تو چون يخى جامد است كه درخواست آن را قطره قطره آب مى كند، پس بنگر كه آن را نزد چه كسى فرو مى ريزى. باید توجه داشت که «آبرو و اعتبار اجتماعی» یکی از دارایی‌هایی است که خداوند متعال بین بندگان خود تقسیم می‌کند؛ در دین ما آبرو و عزت آن‌قدر اهمیت دارد که پیامبر گرامی اسلام صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم در خطبه‌ی شریف حجةالوداع فرمودند: آبروی مؤمن مانند مال و جان او و مانند خانه‌ی کعبه، حرمت دارد و باید احترام آن رعایت شود. یکی از راه های کسب آبرو و عزت حسن معاشرت با مردم است امام صادق علیه السلام می فرمایند: حسن المعاشرة مع خَلقُ الله تعالی فی غیرِ معصیةٍ من مزید فضل الله» در حدیثی دیگر می فرمایند: و من کان خاضعاً لله فی السر، کان حَسَنُ المعاشرة فی العلانیة» یعنی کسی که در محیط نهان خود نسبت به پروردگارش خاضع باشد، خود به خود در ظاهرش هم حسن معاشرت با مردم خواهد داشت. این آدم دیگر نیاز ندارد برای مهربان بودن با دیگران ادا دربیاورد تا این‌که نیت‌های جاه‌طلبانه‌ای پشت سر این کارش قرار بگیرد. 📚بحار ج٧۴ ص١۶٠ ٢ کوی جانان صاحب الزمان علیه السلام @emamzadehazezollah
قَالَ امیرالمومنین علیه السلام: الْعَفَافُ زِينَةُ الْفَقْرِ، وَ الشُّكْرُ زِينَةُ الْغِنَى. حکمت ۶٨ پاكدامنى، زينت تهيدستى، و شكر، زينت توانگرى است. شکر نعمت را باید از پیامبران بزرگ الهى یاد گرفت سلیمان که ملک و حکومت بى مانندى داشت و جن و انس سر بر فرمان او بودند و بسیارى از قواى زمین و آسمان در خدمت او قرار داشتند هنگامى که مى بیند یکى از شاگردانش به نام «آصف بن برخیا» چنان مقام والاى روحانى پیدا کرده که مى تواند تخت «بلقیس» را در یک چشم بر هم زدن از شهر سبأ به شام نزد وى حاضر کند مى گوید: «هَذَا مِنْ فَضلِ رَبِّى لِیَبْلُوَنِى أَشْکُرُ أَمْ أَکْفُرُ» خداوند چنین نعمتى را در اختیار من گذاشته تا مرا بیازماید که آیا شکر نعمت به جاى مى آورم یا نه (و به یقین من شاکر و سپاس گزار اویم پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله وسلم می فرمایند: خدا درِ را به روى کسى نگشود که زیادى نعمت را از او باز دارد» ٢ کوی جانان صاحب الزمان علیه السلام @emamzadehazezollah
قال امیرالمومنین علیه السلام: مَنْ نَصَبَ نَفْسَهُ لِلنَّاسِ إِمَاماً، فَلْيَبْدَأْ بِتَعْلِيمِ نَفْسِهِ قَبْلَ تَعْلِيمِ غَيْرِهِ؛ وَ لْيَكُنْ تَأْدِيبُهُ بِسِيرَتِهِ قَبْلَ تَأْدِيبِهِ بِلِسَانِهِ؛ وَ مُعَلِّمُ نَفْسِهِ وَ مُؤَدِّبُهَا، أَحَقُّ بِالْإِجْلَالِ مِنْ مُعَلِّمِ النَّاسِ وَ مُؤَدِّبِهِمْ‏. حکمت ٧٣ آن كه خود را در مرتبه پيشوايى مردم قرار مى دهد بايد پيش از مؤدب نمودن مردم به مؤدب نمودن خود اقدام كند، و پيش از آنكه ديگران را به گفتار ادب نمايد، بايد به كردارش مؤدب به آداب كند، و آن كه خود را بياموزد و ادب نمايد به تعظيم سزاوارتر است از كسى كه فقط ديگران را بياموزد و تأديب كند. ضرب المثلى در میان عرب است که مى گویند: «چوبى که کج است چگونه ممکن است سایه آن راست باشد» امام علی علیه السلام در خطبه ١٧۵ می فرمایند: اى مردم به خدا سوگند من شما را به هیچ طاعتى ترغیب نمى کنم مگر این که خودم پیش از شما به آن عمل مى نمایم و شما را از هیچ معصیتى باز نمى دارم مگر این که خودم پیش از شما از آن دورى مى جویم» ٢ کوی جانان صاحب الزمان علیه السلام @emamzadehazezollah