🌸🌼🌸🌸🌸🌸 🌼🌸 🌸 #رمان_ﺳﺮﺯﻣﯿﻦ_ﺯﯾﺒﺎﯼ_ﻣﻦ #ﻗﺴﻤﺖ_ﭼﻬﻞ_و_ﯾﮏ : * ﻗﻠﻤﺮﻭ * ﺧﻮﻥ، ﺧﻮﻧﻢ ﺭﻭ ﻣﯽ ﺧﻮﺭﺩ. ﺩﺍﺷﺘﻢ ﺍﺯ ﺷﺪﺕ ﻋﺼﺒﺎﻧﯿﺖ ﺩﯾﻮﻭﻧﻪ ﻣﯽ ﺷﺪﻡ . ﯾﻌﻨﯽ ﻣﻦ ﺣﻖ ﻧﺪﺍﺷﺘﻢ ﺣﺪﺍﻗﻞ ﺗﻮﯼ ﺍﺗﺎﻕ ﺧﻮﺩﻡ ﺁﺭﺍﻣﺶ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻢ؟ ﺩﺭ ﺭﻭ ﺑﺎﺯ ﮐﺮﺩﻡ ﻭ ﺭﻓﺘﻢ ﺗﻮ . ﺣﺘﯽ ﺩﻟﻢ ﻧﻤﯽ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﺑﻬﺶ ﻧﮕﺎﻩ ﮐﻨﻢ . ﺳﺎﮐﻢ ﺭﻭ ﺑﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﺩﺍﺧﻞ . ﭼﻨﺪ ﻟﺤﻈﻪ ﺯﯾﺮﭼﺸﻤﯽ ﺑﻬﻢ ﻧﮕﺎﻩ ﮐﺮﺩ . ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺍﺯ ﺟﺎﺵ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ ﻭ ﺍﻭﻣﺪ ﺳﻤﺘﻢ . ﺳﻼﻡ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺩﺳﺘﺶ ﺭﻭ ﺑﺮﺍﯼ ﺩﺳﺖ ﺩﺍﺩﻥ ﺟﻠﻮ ﺁﻭﺭﺩ. ﻭ ﺍﻭﻣﺪ ﺧﻮﺩﺵ ﺭﻭ ﻣﻌﺮﻓﯽ ﮐﻨﻪ … ﻣﺤﮑﻢ ﺗﻮﯼ ﭼﺸﻢ ﻫﺎﺵ ﻧﮕﺎﻩ ﮐﺮﺩﻡ ﻭ ﭘﺮﯾﺪﻡ ﻭﺳﻂ ﺣﺮﻓﺶ . _ﺍﺻﻼ ﻣﻬﻢ ﻧﯿﺴﺖ ﺍﺳﻤﺖ ﭼﯿﻪ ﯾﺎ ﺍﺯ ﮐﺪﻭﻡ ﮐﺸﻮﺭ ﺳﻔﯿﺪ ﺍﯾﻨﺠﺎﯾﯽ . ﺑﯿﺎ ﺍﯾﻦ ﻣﺪﺗﯽ ﺭﻭ ﮐﻪ ﻣﺠﺒﻮﺭﯾﻢ ﮐﻨﺎﺭ ﻫﻢ ﺑﺎﺷﯿﻢ، ﺑﺎ ﻫﻢ ﻣﺴﺎﻟﻤﺖ ﺁﻣﯿﺰ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﮐﻨﯿﻢ . ﺍﺗﺎﻕ ﺭﻭ ﻧﺼﻒ ﻣﯽ ﮐﻨﯿﻢ ﻭ ﻫﯿﭻ ﮐﺪﻭﻡ ﺣﻖ ﻧﺪﺍﺭﯾﻢ ﺍﺯ ﺧﻂ ﺭﺩ ﺷﯿﻢ. ﻭ ﺳﺎﮐﻢ ﺭﻭ ﻫﻞ ﺩﺍﺩﻡ ﺳﻤﺖ ﺩﯾﮕﻪ ﺍﺗﺎﻕ. ﺩﺳﺘﺶ ﺭﻭ ﮐﻪ ﺭﻭﯼ ﻫﻮﺍ ﺧﺸﮏ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ؛ ﺟﻤﻊ ﮐﺮﺩ . ﻣﺸﺨﺺ ﺑﻮﺩ ﺍﺯ ﺑﺮﺧﻮﺭﺩﻡ ﺟﺎ ﺧﻮﺭﺩﻩ ﻭ ﻧﺎﺭﺍﺣﺖ ﺷﺪﻩ . ﺍﻣﺎ ﺍﺻﻼ ﻭﺍﺳﻢ ﻣﻬﻢ ﻧﺒﻮﺩ . ﺗﻤﺎﻡ ﻋﻤﺮﻡ، ﻣﺠﺒﻮﺭ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩﻡ ﺟﻠﻮﯼ ﺳﻔﯿﺪﻫﺎ ﺧﻢ ﺑﺸﻢ ، ﻫﻢ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﻭﺭﻭﺩ ﺑﻪ ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻩ، ﻫﻢ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﻭﮐﯿﻞ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩﻡ . ﺣﺘﯽ ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﻣﻮﮐﻞ ﻫﺎﯼ ﺳﻔﯿﺪﻡ ﺑﻬﻢ ﺍﻫﺎﻧﺖ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺯﺟﺮ ﮐﺸﯿﺪﻩ ﺑﻮﺩﻡ .ﺣﺎﻻ ﺍﯾﻦ ﯾﮑﯽ ﺑﻬﺶ ﺑﺮﺑﺨﻮﺭﻩ ﯾﺎ ﻧﻪ، ﺍﺻﻼ ﻭﺍﺳﻢ ﻣﻬﻢ ﻧﺒﻮﺩ . ﭼﻪ ﮐﺎﺭ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﺑﮑﻨﻪ؟ ﺩﯾﮕﻪ ﺗﻮﯼ ﺍﺗﺎﻕ ﺧﻮﺩﻡ، ﻧﻤﯽ ﺧﻮﺍﺳﺘﻢ ﺑﺮﺩﻩ ﯾﻪ ﺳﻔﯿﺪ ﺑﺎﺷﻢ . ﻫﯿﭽﯽ ﻧﮕﻔﺖ ﻭ ﺭﻓﺖ ﺳﻤﺖ ﺩﯾﮕﻪ ﺍﺗﺎﻕ . ﺣﺲ ﺷﯿﺮﯼ ﺭﻭ ﺩﺍﺷﺘﻢ ﮐﻪ ﻗﻠﻤﺮﻭ ﺧﻮﺩﺵ ﺭﻭ ﻣﺸﺨﺺ ﮐﺮﺩﻩ ﻭ ﺣﺲ ﻓﻮﻕ ﺍﻟﻌﺎﺩﻩ ﺩﯾﮕﻪ ﺍﯼ ﮐﻪ ﻗﺎﺑﻞ ﻭﺻﻒ ﻧﺒﻮﺩ . ﺑﺮﺍﯼ ﺍﻭﻟﯿﻦ ﺑﺎﺭ ﺩﺍﺷﺘﻢ ﺣﺲ ﻗﺪﺭﺕ ﺭﻭ ﺗﺠﺮﺑﻪ ﻣﯽ ﮐﺮﺩﻡ . ﮐﻼﺱ ﻫﺎﯼ ﺁﻣﻮﺯﺵ ﺯﺑﺎﻥ ﻓﺎﺭﺳﯽ ﺷﺮﻭﻉ ﺷﺪ . ﺻﺒﺢ ﻫﺎ ﺗﺎ ﻇﻬﺮ ﮐﻼﺱ ﺑﻮﺩﯾﻢ ﻭ ﺗﻤﺎﻡ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻇﻬﺮ ﺭﻭ ﺗﻤﺮﯾﻦ ﻣﯽ ﮐﺮﺩﻡ . ﺍﺧﺒﺎﺭ ﮔﻮﺵ ﻣﯽ ﮐﺮﺩﻡ . ﺗﻮﯼ ﺳﺎﯾﺖ ﻫﺎﯼ ﻓﺎﺭﺳﯽ ﺯﺑﺎﻥ ﻣﯽ ﭼﺮﺧﯿﺪﻡ ﻭ ﮐﻠﻤﺎﺕ ﺭﻭ ﺩﺭ ﻣﯽ ﺁﻭﺭﺩﻡ . ﺳﺨﺖ ﺗﻼﺵ ﮐﺮﺩﻥ، ﺧﺼﻠﺖ ﻭ ﻋﺎﺩﺕ ﻣﻦ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ . ﺗﻨﻬﺎ ﺳﺨﺘﯽ ﺍﻭﻥ ﺯﻣﺎﻥ، ﻫﻢ ﺍﺗﺎﻗﯽ ﺳﻔﯿﺪﻡ ﺑﻮﺩ . ﺷﺎﯾﺪ ﮐﺎﺭﯼ ﺑﻪ ﻫﻢ ﻧﺪﺍﺷﺘﯿﻢ ﺍﻣﺎ ﺍﮔﺮ ﯾﻪ ﺳﯿﺎﻩ ﭘﻮﺳﺖ ﺑﻮﺩ ﻣﯽ ﺗﻮﻧﺴﺘﯿﻢ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺩﻭﺳﺖ ﺑﺸﯿﻢ ﻭ ﺍﮔﺮ ﺳﻮﺍﻟﯽ ﻫﻢ ﺩﺍﺷﺘﻢ ﻣﯽ ﺗﻮﻧﺴﺘﻢ ﺍﺯﺵ ﺑﭙﺮﺳﻢ . ﺑﻪ ﻫﺮ ﺣﺎﻝ، ﭼﺎﺭﻩ ﺍﯼ ﻧﺒﻮﺩ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﺷﺮﺍﯾﻂ ﻋﺎﺩﺕ ﻣﯽ ﮐﺮﺩﻡ... #ادامه_دارد... نویسنده : #سید_محمد_طاها_ایمانی ✨💖الّلهُـمَّ عَجِّــلْ لِوَلِیِّکَــ الْفَـــرَج💖✨ 🆔 @emamzaman 🌸 🌼🌸 🌸🌼🌸🌸🌸🌸