🌷🌿 ‌ 💠 #آيت_الله مجتهدی_تهرانی (ره) : 1⃣ اولين عملے ڪه باعث خوب شدن ڪار و بار انسان مي شود «راضی نگه داشتن پدر و مادر » اسٺ. 2⃣دومين عمل «نماز اول وقت» اسٺ. 🔸نماز اول وقت در اين ڪه ڪارتان خوب شود مؤثّر اسٺ. ڪسانی ڪه به هر دری می زنند ، ولے ڪارشان درست نمۍ شود براے اين است ڪه نماز اول وقت نمی خوانند. ✅ جوانها به شما توصيه مي ڪنم اگر مي خواهيد هم دنيا داشته باشيد و هم آخرٺ،نـماز اول وقت بخوانيد. #نماز_اول_وقت ✨🏴الّلهُمَّ عَجِّلْ لِوَلِیِّکَ الْفَرَج🏴✨ 🆔 @emamzaman

📹 زیارت با رضایت 🔻کی گفته امام رضا(ع) دلشکسته‌ها رو بیشتر تحویل می‌گیره؟! 😊رفتی حرم لبخند بزن! ジ #تصویری #پناهیان @Emamzaman

یک پنجره فولاد، دلم تنگ تو آقاست ای کاش که زوار خراسان تو بودم... @Emamzaman

#نواهنگ #ویژه_شهادت_امام_رضا(ع) 🔷 پاشو رسیدیم 🔸 پویا بیاتی @Emamzaman

دهاتی... #کریمی @Emamzaman

🎵مثل مادر 🔰با این نگاه برو حرم ... #کلیپ_صوتی #امام_رضا #ارسالی_سین @Emamzaman

🌹یابن الحسن... روزِ ما و شبِ ما،خوردْ گره با خال لبت..🌸 صبح باذکر سلام..شب با دعای فرجت..🌺 به رسم هرشب..ورق میزنیم برگی از دفتر انتظار را: الهی عظم البلا..⚡️

🌸🌼🌸🌸🌸🌸 🌼🌸 🌸 #رمان_ﺳﺮﺯﻣﯿﻦ_ﺯﯾﺒﺎﯼ_ﻣﻦ #ﻗﺴﻤﺖ_ﭘﻨﺠﺎﻩ_و_ﺩﻭ : * ﺷﺮﻡ * ﺗﺎﺑﺴﺘﺎﻥ ﺗﻤﻮﻡ ﺷﺪ . ﺑﭽﻪ ﻫﺎ ﺗﻘﺮﯾﺒﺎ ﺑﺮﮔﺸﺘﻪ ﺑﻮﺩﻥ . ﺑﻪ ﺯﻭﺩﯼ ﺳﺎﻝ ﺗﺤﺼﯿﻠﯽ ﺟﺪﯾﺪ ﺷﺮﻭﻉ ﻣﯽ ﺷﺪ ﻭ ﻣﻦ ﻫﻨﻮﺯ ﺑﺎ ﻋﺮﺑﯽ ﮔﻼﻭﯾﺰ ﺑﻮﺩﻡ . ﺗﻨﻬﺎ ﭘﯿﺸﺮﻓﺖ ﻣﻦ، ﻣﻌﺪﻭﺩ ﺟﻤﻼﺗﯽ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺑﯿﻦ ﻣﻦ ﻭ ﻫﺎﺩﯼ ﺭﺩ ﻭ ﺑﺪﻝ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻧﺎﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﺳﮑﻮﺕ ﺑﯿﻦ ﻣﺎ ﺷﮑﺴﺖ . ﺗﻮﯼ ﺗﻤﺎﻡ ﺩﺭﺱ ﻫﺎ ﮐﺎﺭﻡ ﺧﻮﺏ ﺑﻮﺩ . ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﺩﺭﺱ ﺧﻮﻧﺪﻥ ﺑﻪ ﯾﻪ ﺯﺑﺎﻥ ﺩﯾﮕﻪ ﻭ ﺑﺎ ﺍﺻﻄﻼﺣﺎﺕ ﺯﯾﺎﺩ، ﺳﺨﺖ ﺑﻮﺩ ﺍﻣﺎ ﻣﺜﻞ ﻋﺮﺑﯽ ﻧﺒﻮﺩ . ﺭﺳﻤﺎ ﺗﻮﺵ ﺑﻪ ﺑﻦ ﺑﺴﺖ ﺭﺳﯿﺪﻩ ﺑﻮﺩﻡ . ﺩﯾﮕﻪ ﻓﺎﯾﺪﻩ ﻧﺪﺍﺷﺖ . ﺩﻟﻢ ﺭﻭ ﺯﺩﻡ ﺑﻪ ﺩﺭﯾﺎ ﻭ ﺭﻓﺘﻢ ﺳﺮﺍﻍ ﻫﺎﺩﯼ . _ ﺍﻭﻥ ﺩﻓﺘﺮﯼ ﮐﻪ ﺍﻭﻥ ﺩﻓﻌﻪ ﺑﻬﻢ ﺩﺍﺩﯼ … ﻧﮕﺬﺍﺷﺖ ﺟﻤﻠﻪ ﺍﻡ ﺗﻤﻮﻡ ﺷﻪ … ﺳﺮﯾﻊ ﺍﺯ ﺟﺎﺵ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ . _ﺻﺒﺮ ﮐﻦ ﺍﻻﻥ ﻣﯿﺎﺭﻡ . ﺑﺪﻭﻥ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﭼﯿﺰﯼ ﺑﮕﻪ ﺩﺭ ﯾﮏ ﭼﺸﻢ ﺑﻪ ﻫﻢ ﺯﺩﻥ، ﺩﻓﺘﺮ ﺭﻭ ﺑﻬﻢ ﺩﺍﺩ . ﻋﺬﺍﺏ ﻭﺟﺪﺍﻥ ﮔﺮﻓﺘﻢ ﺍﻣﺎ ﻧﺘﻮﻧﺴﺘﻢ ﺍﺯﺵ ﺗﺸﮑﺮ ﯾﺎ ﻋﺬﺭﺧﻮﺍﻫﯽ ﮐﻨﻢ . ﺩﻓﺘﺮ ﺭﻭ ﮔﺮﻓﺘﻢ ﻭ ﺭﻓﺘﻢ … ﻭﺍﻗﻌﺎ ﮐﻤﮏ ﺑﺰﺭﮔﯽ ﺑﻮﺩ ﺍﻣﺎ ﮐﻠﯽ ﺳﻮﺍﻝ ﺟﺪﯾﺪ ﺑﺮﺍﻡ ﭘﯿﺶ ﺍﻭﻣﺪ . ﺩﯾﮕﻪ ﻫﯿﭻ ﭼﺎﺭﻩ ﺍﯼ ﻧﺪﺍﺷﺘﻢ … . ﺩﺍﺷﺖ ﻗﻠﻤﺶ ﺭﻭ ﻣﯽ ﺗﺮﺍﺷﯿﺪ. ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﺗﻔﺮﯾﺤﺎﺗﺶ ﺧﻄﺎﻃﯽ ﺑﻮﺩ . ﻣﻦ ﺑﺎ ﺳﺒﮏ ﻫﺎﯼ ﺧﻄﺎﻃﯽ ﺍﯾﺮﺍﻧﯽ ﺁﺷﻨﺎ ﻧﺒﻮﺩﻡ ﺍﻣﺎ ﺷﻨﯿﺪﻩ ﺑﻮﺩﻡ ﻣﯽ ﺗﻮﻧﻪ ﺑﻪ ﺗﻤﺎﻡ ﺳﺒﮏ ﻫﺎ ﺑﻨﻮﯾﺴﻪ . ﯾﻪ ﮐﻢ ﺯﯾﺮ ﭼﺸﻤﯽ ﺑﻬﺶ ﻧﮕﺎﻩ ﮐﺮﺩﻡ . ﻋﺰﻣﻢ ﺭﻭ ﺟﺰﻡ ﮐﺮﺩﻡ . ﺍﺯ ﺟﺎ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪﻡ ﻭ ﺍﺯ ﺧﻂ ﺭﻓﺘﻢ ﺍﻭﻥ ﻃﺮﻑ . ﺑﺎ ﺗﻌﺠﺐ ﺳﺮﺵ ﺭﻭ ﺁﻭﺭﺩ ﺑﺎﻻ ﻭ ﺑﻬﻢ ﻧﮕﺎﻩ ﮐﺮﺩ . ﻧﮕﺎﻫﺶ ﺧﯿﻠﯽ ﺧﺎﺹ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ . _ﻣﻦ ﺟﺰﻭﻩ ﺭﻭ ﺧﻮﻧﺪﻡ . ﻭﻟﯽ ﮐﻠﯽ ﺳﻮﺍﻝ ﺩﺍﺭﻡ . ﻣﮑﺚ ﮐﻮﺗﺎﻫﯽ ﮐﺮﺩﻡ … _ﻣﮕﻪ ﻧﮕﻔﺘﯽ ﮐﻤﮏ ﺑﻪ ﺩﯾﮕﺮﺍﻥ ﻣﺎﯾﻪ ﺍﻓﺘﺨﺎﺭ ﺗﻮﺋﻪ؟ ﺧﻨﺪﻩ ﺍﺵ ﮔﺮﻓﺖ ﺍﻣﺎ ﺳﺮﯾﻊ ﺟﻤﻌﺶ ﮐﺮﺩ. ﺩﺳﺘﯽ ﺑﻪ ﺻﻮﺭﺗﺶ ﮐﺸﯿﺪ ﻭ ﻭﺳﺎﯾﻞ ﺧﻄﺎﻃﯽ ﺭﻭ ﮐﻨﺎﺭ ﮔﺬﺍﺷﺖ . _ ﺷﺮﻣﻨﺪﻩ، ﺧﻨﺪﻩ ﺍﻡ ﻧﺎﺧﻮﺩﺁﮔﺎﻩ ﺑﻮﺩ . ﺑﺎ ﺩﻗﺖ ﻭ ﺟﺪﯾﺖ ﺑﻪ ﺳﻮﺍﻝ ﻫﺎﻡ ﺟﻮﺍﺏ ﻣﯽ ﺩﺍﺩ . ﺗﻤﺮﯾﻦ ﻫﺎ ﺭﻭ ﻧﮕﺎﻩ ﻣﯽ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺍﺷﺘﺒﺎﻫﺎﺗﻢ ﺭﻭ ﺗﺼﺤﯿﺢ ﻣﯽ ﮐﺮﺩ . ﺗﺪﺭﺳﯿﺶ ﻋﺎﻟﯽ ﺑﻮﺩ . ﻭﻟﯽ ﻫﺮ ﻟﺤﻈﻪ ﺍﯼ ﮐﻪ ﻣﯽ ﮔﺬﺷﺖ ﻭﺍﻗﻌﺎ ﺑﺮﺍﻡ ﺳﺨﺖ ﺑﻮﺩ . ﺷﺪﯾﺪ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﺣﻘﺎﺭﺕ ﻣﯽ ﮐﺮﺩﻡ . ﺣﻘﺎﺭﺗﯽ ﮐﻪ ﺍﯾﻦ ﺑﺎﺭ ﻣﺴﺌﻮﻟﺶ ﺧﻮﺩﻡ ﺑﻮﺩﻡ . ﻣﻦ ﺍﺯ ﺧﻮﺩﻡ ﺧﺠﺎﻟﺖ ﻣﯽ ﮐﺸﯿﺪﻡ ﻭ ﺍﺯ ﺭﻓﺘﺎﺭﯼ ﮐﻪ ﺩﺭ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﺎ ﻫﺎﺩﯼ ﺩﺍﺷﺘﻢ... #ادامه_دارد... نویسنده : #سید_محمد_طاها_ایمانی ✨💖الّلهُـمَّ عَجِّــلْ لِوَلِیِّکَــ الْفَـــرَج💖✨ 🆔 @emamzaman 🌸 🌼🌸 🌸🌼🌸🌸🌸🌸

🌸🌼🌸🌸🌸🌸 🌼🌸 🌸 #رمان_ﺳﺮﺯﻣﯿﻦ_ﺯﯾﺒﺎﯼ_ﻣﻦ #ﻗﺴﻤﺖ_ﭘﻨﺠﺎﻩ_و_ﺳﻪ : * ﺩﻧﯿﺎﯼ ﺑﺪﻭﻥ ﻣﺮﺯ * ﮐﻢ ﮐﻢ ﺩﺍﺷﺘﻢ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﻣﯽ ﮐﺮﺩﻡ . ﺧﻄﯽ ﺭﻭ ﮐﻪ ﺧﻮﺩﻡ ﻭﺳﻂ ﺍﺗﺎﻕ ﮐﺸﯿﺪﻡ ﺍﺯ ﺑﯿﻦ ﺭﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩ . ﺭﻓﺘﺎﺭ ﻫﺎﺩﯼ، ﺍﻭﻥ ﺧﻂ ﺭﻭ ﺍﺯ ﺗﻮﯼ ﺳﺮﻡ ﭘﺎﮎ ﮐﺮﺩ . ﻫﺮ ﭼﻪ ﻣﯽ ﮔﺬﺷﺖ، ﺍﺣﺴﺎﺱ ﺻﻤﯿﻤﯿﺖ ﺩﺭ ﻭﺟﻮﺩ ﻣﻦ ﺷﮑﻞ ﻣﯽ ﮔﺮﻓﺖ . ﺍﻭﻥ ﺻﺒﻮﺭﺍﻧﻪ ﺑﺎ ﻣﻦ ﺑﺮﺧﻮﺭﺩ ﻣﯽ ﮐﺮﺩ . ﺑﺎ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭﯼ ﺍﺷﺘﺒﺎﻫﺎﺗﻢ ﺭﻭ ﻧﺪﯾﺪ ﻣﯽ ﮔﺮﻓﺖ. ﻭ ﺑﺎ ﻫﻤﻪ ﻣﺘﻮﺍﺿﻊ ﺑﻮﺩ . ﺣﺎﻻ ﻣﯽ ﺗﻮﻧﺴﺘﻢ ﺑﯿﻦ ﻣﻔﻬﻮﻡ ﺻﺒﻮﺭ ﺑﻮﺩﻥ ﺑﺎ ﺯﺟﺮ ﮐﺸﯿﺪﻥ ﻭ ﺗﺤﻤﻞ ﮐﺮﺩﻥ ﺗﻔﺎﻭﺕ ﻗﺎﺋﻞ ﺑﺸﻢ . ﻣﻔﺎﻫﯿﻤﯽ ﭼﻮﻥ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭﯼ ﻭ ﺗﻮﺍﺿﻊ ﺑﺮﺍﻡ ﺟﺪﯾﺪ ﻭ ﻏﺮﯾﺐ ﺑﻮﺩ . ﺑﺮﺍﯼ ﻫﻤﯿﻦ ﺑﺎﺭﻫﺎ ﺍﻭﻧﻬﺎ ﺭﻭ ﺑﺎ ﺗﺮﺣﻢ ﺍﺷﺘﺒﺎﻩ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩﻡ . ﺳﺪﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺍﻡ ﺩﺭ ﻣﻦ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺑﻮﺩ، ﯾﮑﯽ ﯾﮑﯽ ﻣﯽ ﺷﮑﺴﺖ ﻭ ﺩﺭ ﻣﯿﺎﻥ ﻣﺨﺮﻭﺑﻪ ﺩﺭﻭﻥ ﻣﻦ ﺩﺍﺷﺖ ﺩﻧﯿﺎﯼ ﺟﺪﯾﺪﯼ ﺷﮑﻞ ﻣﯽ ﮔﺮﻓﺖ . ﺑﺎ ﮔﺬﺭ ﺯﻣﺎﻥ، ﺣﺴﺮﺕ ﺩﺭﻭﻥ ﻣﻦ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﻣﯽ ﺷﺪ . ﺍﯾﻦ ﺑﺎﺭ، ﻧﻪ ﺣﺴﺮﺗﯽ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺩﺭﺩﻫﺎ ﻭ ﮐﻤﺒﻮﺩﻫﺎ. ﺍﯾﻦ ﺣﺲ ﮐﻪ ﺍﯼ ﮐﺎﺵ، ﺍﺯ ﺍﻭﻝ ﺩﺭ ﭼﻨﯿﻦ ﻓﺮﻫﻨﮓ ﻭ ﺷﺮﺍﯾﻄﯽ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻡ . ﺍﯾﻦ ﺣﺲ ﻏﺮﯾﺐ، ﺻﻤﯿﻤﯿﺖ ﺩﻭﺳﺘﯽ ﻣﻦ ﺑﺎ ﻫﺎﺩﯼ، ﺩﺍﺷﺖ ﻣﻦ ﺭﻭ ﻭﺍﺭﺩ ﺩﻧﯿﺎﯼ ﺟﺪﯾﺪﯼ ﺍﺯ ﻣﻔﺎﻫﯿﻢ ﻣﯽ ﮐﺮﺩ . ﺍﻭﻥ ﮐﺘﺎﺏ ﻫﺎﯼ ﻣﺨﺘﻠﻔﯽ ﺑﻪ ﺯﺑﺎﻥ ﻓﺎﺭﺳﯽ ﺑﻬﻢ ﻣﯽ ﺩﺍﺩ . ﺧﻨﺪﻩ ﺩﺍﺭ ﺗﺮﯾﻦ ﻭ ﻋﺠﯿﺐ ﺗﺮﯾﻦ ﺑﺨﺶ، ﺯﻣﺎﻧﯽ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺑﻬﻢ ﮐﺘﺎﺏ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﺩﺍﺩ. ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﻫﺎﯼ ﮐﻮﺗﺎﻩ ﺍﺳﻼﻣﯽ ﻭ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺍﻭﻥ، ﺳﺮﮔﺬﺷﺖ ﺷﻬﺪﺍ . ﻣﻦ، ﮐﺎﻣﻼ ﺑﺎ ﻣﻔﻬﻮﻡ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺑﯿﮕﺎﻧﻪ ﺑﻮﺩﻡ ﺍﻣﺎ ﺗﻮﯼ ﺍﻭﻥ ﺳﺮﮔﺬﺷﺖ ﻫﺎ ﻣﯽ ﺗﻮﻧﺴﺘﻢ ﺑﻔﻬﻤﻢ ﭼﺮﺍ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻗﺮﻥ ﻫﺎ، ﻫﻨﻮﺯ ﻋﺎﺷﻮﺭﺍ ﺑﯿﻦ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﻫﺎ ﺯﻧﺪﻩ ﺍﺳﺖ. ﻭ ﻋﻠﺖ ﻭﺣﺸﺖ ﺩﻧﯿﺎﯼ ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ ﺩﺍﺭﯼ ﺭﻭ ﺑﻬﺘﺮ ﺩﺭﮎ ﻣﯽ ﮐﺮﺩﻡ . ﮐﺎﺭ ﺑﻪ ﺟﺎﯾﯽ ﺭﺳﯿﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺗﻤﺎﻡ ﮐﺎﺭﻫﺎﯼ ﻫﺎﺩﯼ ﺑﺮﺍﻡ ﺟﺎﻟﺐ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ. ﻭ ﻧﺎﺧﻮﺩﺁﮔﺎﻩ ﺩﺍﺷﺘﻢ ﺍﺯﺵ ﺗﻘﻠﯿﺪ ﻣﯽ ﮐﺮﺩﻡ .ﺗﻐﯿﯿﺮ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﻣﻦ ﺷﺮﻭﻉ ﺷﺪ . ﺗﻐﯿﯿﺮﯼ ﮐﻪ ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪ ﺑﭽﻪ ﻫﺎ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺑﯿﺎﻥ ﺳﻤﺘﻢ ﻭ ﮐﻢ ﮐﻢ ﺩﻭﺭﻡ ﺭﻭ ﺑﮕﯿﺮﻥ. ﺍﻭﻝ ﺍﺯ ﻫﻤﻪ ﺑﭽﻪ ﻫﺎﯼ ﺍﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎﻥ، ﻣﻦ ﺭﻭ ﭘﺬﯾﺮﻓﺘﻦ . ﻫﺮ ﭼﻨﺪ، ﻫﻨﻮﺯ ﻧﻘﺺ ﺯﯾﺎﺩﯼ ﺩﺍﺷﺘﻢ. ﺗﺎ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺁﺧﺮﯾﻦ ﻣﺮﺯ ﺑﯿﻦ ﻣﺎ ﻫﻢ، ﺍﻭﻥ ﺭﻭﺯ ﺷﮑﺴﺖ . ﻫﺎﺩﯼ ﮐﻼ ﺁﺩﻡ ﺧﻮﺵ ﺧﻮﺭﺍﮐﯽ ﺑﻮﺩ . ﺍﻭﻥ ﺭﻭﺯ ﻫﻢ ﺩﯾﺮﺗﺮ ﺍﺯ ﻫﻤﻪ ﺑﺮﺍﯼ ﻏﺬﺍ ﺭﺳﯿﺪ . ﻏﺬﺍ ﻫﻢ ﻗﺮﻣﻪ ﺳﺒﺰﯼ. ﻭﺳﻂ ﺭﻭﺯ ﭼﯿﺰﯼ ﺧﻮﺭﺩﻩ ﺑﻮﺩﻡ ﻭ ﺍﺷﺘﻬﺎﯼ ﭼﻨﺪﺍﻧﯽ ﻧﺪﺍﺷﺘﻢ. ﻫﺎﺩﯼ ﺩﺭ ﻣﺪﺗﯽ ﮐﻪ ﻣﻦ ﻧﺼﻒ ﻏﺬﺍﻡ ﺭﻭ ﺑﺨﻮﺭﻡ، ﻏﺬﺍﺵ ﺗﻤﻮﻡ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ. ﯾﻪ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ ﻣﻦ ﮐﻪ ﺩﺍﺷﺘﻢ ﺑﺴﺎﻁ ﻏﺬﺍﻡ ﺭﻭ ﺟﻤﻊ ﻣﯽ ﮐﺮﺩﻡ ﺍﻧﺪﺍﺧﺖ. ﻭ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﭼﺸﻢ ﻫﺎﺵ ﺑﺮﻕ ﻣﯽ ﺯﺩ ﮔﻔﺖ: ﺑﻘﯿﻪ ﺍﺵ ﺭﻭ ﻧﻤﯽ ﺧﻮﺭﯼ؟ ﺳﺮﯼ ﺗﮑﺎﻥ ﺩﺍﺩﻡ ﻭ ﮔﻔﺘﻢ … ﻧﻪ … ﺑﺮﻕ ﭼﺸﻢ ﻫﺎﺵ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺷﺪ … _ ﻣﻦ ﺑﺨﻮﺭﻡ؟ ﺑﺪﺟﻮﺭ ﺗﻌﺠﺐ ﮐﺮﺩﻡ … ﻣﺜﻞ ﺑﺮﻕ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻫﺎ ﺳﺮﯼ ﺗﮑﺎﻥ ﺩﺍﺩﻡ … ﺍﺷﮑﺎﻟﯽ ﻧﺪﺍﺭﻩ ﻭﻟﯽ … . ﺑﺎ ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﯽ ﻇﺮﻑ ﺭﻭ ﺑﺮﺩﺍﺷﺖ ﻭ ﺷﺮﻭﻉ ﺑﻪ ﺧﻮﺭﺩﻥ ﮐﺮﺩ . ﻣﻦ ﻣﺒﻬﻮﺕ ﺑﻬﺶ ﻧﮕﺎﻩ ﻣﯽ ﮐﺮﺩﻡ . ﺩﺭ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺍﮔﺮ ﻓﻘﻂ ﺩﺳﺘﻢ ﺑﻪ ﻇﺮﻑ ﻏﺬﺍﯼ ﯾﻪ ﺳﻔﯿﺪ ﭘﻮﺳﺖ ﻣﯽ ﺧﻮﺭﺩ ﭼﻨﺎﻥ ﺑﺎ ﻣﻦ ﺑﺮﺧﻮﺭﺩ ﻣﯽ ﮐﺮﺩ ﮐﻪ ﺍﻧﮕﺎﺭ ﺁﺷﻐﺎﻝ ﺑﻬﺶ ﺧﻮﺭﺩﻩ . ﺣﺘﯽ ﯾﻪ ﺑﺎﺭ ﯾﮑﯽ ﺷﻮﻥ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﻋﺘﺮﺍﺽ، ﮐﻞ ﻏﺬﺍﺵ ﺭﻭ ﭘﺎﺷﯿﺪ ﺗﻮﯼ ﺻﻮﺭﺗﻢ . ﺣﺎﻻ ﻫﺎﺩﯼ ﺩﺍﺷﺖ، ﺗﻪ ﻣﻮﻧﺪﻩ ﻏﺬﺍﯼ ﻣﻦ ﺭﻭ ﻣﯽ ﺧﻮﺭﺩ . ﻭﺳﺎﯾﻠﻢ ﺭﻭ ﺟﻤﻊ ﮐﺮﺩﻡ ﻭ ﺍﻭﻣﺪﻡ ﺑﯿﺮﻭﻥ. ﮔﺮﯾﻪ ﺍﻡ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩ . ﻗﺪﺭﺗﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﮐﻨﺘﺮﻝ ﺍﺷﮏ ﻫﺎﻡ ﻧﺪﺍﺷﺘﻢ.... #ادامه_دارد... نویسنده : #سید_محمد_طاها_ایمانی ✨💖الّلهُـمَّ عَجِّــلْ لِوَلِیِّکَــ الْفَـــرَج💖✨ 🆔 @emamzaman 🌸 🌼🌸 🌸🌼🌸🌸🌸🌸

🌸🌼🌸🌸🌸🌸 🌼🌸 🌸 #رمان_ﺳﺮﺯﻣﯿﻦ_ﺯﯾﺒﺎﯼ_ﻣﻦ #ﻗﺴﻤﺖ_ﭘﻨﺠﺎﻩ_و_ﭼﻬﺎﺭ : * ﺭﺳﻢ ﺑﻨﺪﮔﯽ * ﺣﺎﻝ ﻋﺠﯿﺒﯽ ﺩﺍﺷﺘﻢ.ﺣﺴﯽ ﮐﻪ ﻗﺎﺑﻞ ﻭﺻﻒ ﻧﺒﻮﺩ . ﭼﯿﺰﯼ ﺩﺭﻭﻥ ﻣﻦ ﺷﮑﺴﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ . ﺍﺯ ﺩﺭﻭﻥ ﻣﯽ ﺳﻮﺧﺘﻢ . ﺭﻭﺣﻢ ﺩﺭﺩ ﻣﯽ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺍﺷﮏ ﺑﯽ ﺍﺧﺘﯿﺎﺭ ﺍﺯ ﭼﺸﻢ ﻫﺎﻡ ﭘﺎﯾﯿﻦ ﻣﯽ ﺍﻭﻣﺪ . ﺗﻤﺎﻡ ﺳﺎﻝ ﻫﺎﯼ ﺯﻧﺪﮔﯿﻢ ﺍﺯ ﺟﻠﻮﯼ ﭼﺸﻤﻢ ﻋﺒﻮﺭ ﻣﯽ ﮐﺮﺩ. ﺗﻤﺎﻡ ﺑﺎﻭﺭﻫﺎﻡ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺩﻧﯿﺎ ﻭ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺗﻮﺵ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﻣﯽ ﮐﺮﺩﻥ ﻓﺮﻭﺭﯾﺨﺘﻪ ﺑﻮﺩ . ﺍﺣﺴﺎﺱ ﺳﺮﮔﺸﺘﮕﯽ ﻋﺠﯿﺒﯽ ﺩﺍﺷﺘﻢ . ﺗﻤﺎﻡ ﻋﻤﺮ ﺍﺯ ﺩﺭﻭﻥ ﺣﺲ ﺣﻘﺎﺭﺕ ﻣﯽ ﮐﺮﺩﻡ . ﻫﺮ ﭼﻪ ﺍﯾﻦ ﺣﺲ ﻭ ﺗﻨﻔﺮﻡ ﺍﺯ ﺭﻧﮓ ﭘﻮﺳﺘﻢ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﻣﯽ ﺷﺪ ﺍﺯ ﺩﻧﯿﺎ ﻭ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺗﻮﯼ ﺍﻭﻥ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﻣﯽ ﮐﺮﺩﻥ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﻣﺘﻨﻔﺮ ﻣﯽ ﺷﺪﻡ . ﻫﺮ ﭼﻪ ﺍﯾﻦ ﺣﺲ ﺣﻘﺎﺭﺕ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﻣﯽ ﺷﺪ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺩﻟﻢ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﺑﻪ ﻫﻤﻪ ﺛﺎﺑﺖ ﮐﻨﻢ ﻣﻦ ﺍﺯ ﻫﻤﻪ ﺷﻤﺎ ﺑﻬﺘﺮ ﻭ ﺑﺮﺗﺮﻡ . ﺍﻣﺎ ﺑﻪ ﯾﮏ ﺑﺎﺭﻩ ﺍﯾﻦ ﺣﺲ ﺩﺭ ﻣﻦ ﺷﮑﺴﺖ . ﺑﺮﺍﯼ ﺍﻭﻟﯿﻦ ﺑﺎﺭ ﻗﻠﺒﻢ ﺑﻪ ﺭﻭﯼ ﺧﺪﺍ ﺑﺎﺯ ﺷﺪ . ﺑﺮﺍﯼ ﺍﻭﻟﯿﻦ ﺑﺎﺭ ﺣﺲ ﻣﯽ ﮐﺮﺩﻡ ﻣﻨﻢ ﯾﮏ ﺍﻧﺴﺎﻧﻢ . ﺑﺮﺍﯼ ﺍﻭﻟﯿﻦ ﺑﺎﺭ ﺩﯾﮕﻪ ﻫﯿﭻ ﺭﻧﮕﯽ ﺭﻭ ﺣﺲ ﻧﻤﯽ ﮐﺮﺩﻡ . ﻭﺟﻮﺩﻡ ﺭﻧﮓ ﺧﺪﺍ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩ . ﯾﻪ ﮔﻮﺷﻪ ﺧﻠﻮﺕ ﭘﯿﺪﺍ ﮐﺮﺩﻡ ﺳﺎﻋﺖ ﻫﺎ ﺑﯽ ﺍﺧﺘﯿﺎﺭ ﮔﺮﯾﻪ ﻣﯽ ﮐﺮﺩﻡ . ﺍﺯ ﻋﻤﻖ ﻭﺟﻮﺩﻡ ﺧﺪﺍ ﺭﻭ ﺣﺲ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻡ . ﺷﺐ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪﻡ ﻭ ﻭﺿﻮ ﮔﺮﻓﺘﻢ . ﺩﺭ ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﮐﻨﺘﺮﻟﯽ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺍﺷﮏ ﻫﺎﻡ ﻧﺪﺍﺷﺘﻢ . ﺑﻪ ﺭﺳﻢ ﺑﻨﺪﮔﯽ ﺳﺮﻡ ﺭﻭ ﭘﺎﯾﯿﻦ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻢ . ﻭ ﺭﻓﺘﻢ ﺗﻮﯼ ﺻﻒ ﻧﻤﺎﺯ ﺍﯾﺴﺘﺎﺩﻡ . ﺑﭽﻪ ﻫﺎ ﻫﻤﻪ ﺍﺯ ﺩﯾﺪﻥ ﻣﻦ، ﺟﺎ ﺧﻮﺭﺩﻥ . ﺍﻭﻥ ﻧﻤﺎﺯ … ﺍﻭﻟﯿﻦ ﻧﻤﺎﺯ ﻣﻦ ﺑﻮﺩ . ﺑﺮﺍﯼ ﻣﻦ، ﺩﯾﮕﻪ ﺑﻨﺪﮔﯽ، ﺑﺮﺩﮔﯽ ﻧﺒﻮﺩ . ﻣﻦ ﺑﺎ ﻗﻠﺒﻢ ﺧﺪﺍ ﺭﻭ ﭘﺬﯾﺮﻓﺘﻢ . ﻗﻠﺒﯽ ﮐﻪ ﻋﻤﺮﯼ ﺣﺲ ﺣﻘﺎﺭﺕ ﻣﯽ ﮐﺮﺩ ﺧﺪﺍ ﺑﻪ ﺍﻭﻥ ﺍﺭﺯﺵ ﺑﺨﺸﯿﺪﻩ ﺑﻮﺩ . ﺍﻭﻥ ﺭﻭ ﺑﺰﺭﮒ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ . ﺍﻭﻥ ﺭﻭ ﺑﺮﺍﺑﺮﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ. ﻭ ﺩﺭ ﯾﮏ ﺻﻒ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩﻩ ﺑﻮﺩ. ﺣﺎﻻ ﺩﯾﮕﻪ ﺍﺯ ﺧﻢ ﮐﺮﺩﻥ ﺳﺮﻡ ﺧﺠﺎﻟﺖ ﻧﻤﯽ ﮐﺸﯿﺪﻡ. ﺑﻨﺪﮔﯽ ﻭ ﺗﻌﻈﯿﻢ ﮐﺮﺩﻥ ﺷﺮﻡ ﺁﻭﺭ ﻧﺒﻮﺩ … ﻣﻦ ﺑﺰﺭﮒ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩﻡ . ﻫﻤﻮﻥ ﻃﻮﺭ ﮐﻪ ﻫﺎﺩﯼ ﺩﺭ ﻗﻠﺐ ﻣﻦ ﺑﺰﺭﮒ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ... #ادامه_دارد... نویسنده : #سید_محمد_طاها_ایمانی ✨💖الّلهُـمَّ عَجِّــلْ لِوَلِیِّکَــ الْفَـــرَج💖✨ 🆔 @emamzaman 🌸 🌼🌸 🌸🌼🌸🌸🌸🌸

🌸🌼🌸🌸🌸🌸 🌼🌸 🌸 #رمان_ﺳﺮﺯﻣﯿﻦ_ﺯﯾﺒﺎﯼ_ﻣﻦ #ﻗﺴﻤﺖ_ﭘﻨﺠﺎﻩ_و_ﭘﻨﺞ : * ﮔﺮﻣﺎﯼ ﻋﺸﻖ * ﺭﻓﺘﻢ ﺗﻮﯼ ﺻﻒ ﻧﻤﺎﺯ ﺍﯾﺴﺘﺎﺩﻡ . ﻫﻤﻪ ﺑﭽﻪ ﻫﺎ ﺑﺎ ﺗﻌﺠﺐ ﺑﻬﻢ ﻧﮕﺎﻩ ﻣﯽ ﮐﺮﺩﻥ . ﺑﯽ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﻫﻤﻪ ﺷﻮﻥ ﺍﻭﻟﯿﻦ ﻧﻤﺎﺯ ﻣﻦ ﺷﺮﻭﻉ ﺷﺪ . ﺍﺯ ﻟﺤﻈﻪ ﺍﯼ ﮐﻪ ﺩﺳﺘﻢ ﺭﻭ ﺑﻪ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﺑﻠﻨﺪ ﮐﺮﺩﻡ ، ﺭﻭﯼ ﮔﻮﺷﻢ ﮔﺬﺍﺷﺘﻢ … ﻭ ﺍﻟﻠﻪ ﺍﮐﺒﺮ ﮔﻔﺘﻢ … ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺍﺷﮏ ﻣﺜﻞ ﺳﯿﻼﺑﯽ ﺍﺯ ﭼﺸﻤﻢ ﻓﺮﻭ ﺭﯾﺨﺖ. ﺍﻭﻟﯿﻦ ﺭﮐﻮﻉ ﻣﻦ ﻭ ﺍﻭﻟﯿﻦ ﺳﺠﺪﻩ ﻫﺎﯼ ﻣﻦ … . ﻧﻤﺎﺯ ﺑﻪ ﺳﻼﻡ ﺭﺳﯿﺪ … ﺍﻟﻠﻪ ﺍﮐﺒﺮ … ﺍﻟﻠﻪ ﺍﮐﺒﺮ … ﺍﻟﻠﻪ ﺍﮐﺒﺮ … ﺑﺎ ﻫﺮ ﺍﻟﻠﻪ ﺍﮐﺒﺮ … ﻗﻠﺒﻢ ﺁﺭﺍﻡ ﻣﯽ ﺷﺪ … ﺑﺎ ﻫﺮ ﺍﻟﻠﻪ ﺍﮐﺒﺮ … ﻭﺟﻮﺩﻡ ﺳﮑﻮﺕ ﻋﻤﯿﻘﯽ ﻣﯽ ﮐﺮﺩ … . ﺁﺭﺍﻣﺶ ﻋﺠﯿﺒﯽ ﺑﺮ ﻗﻠﺒﻢ ﺣﺎﮐﻢ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ .ﭼﻨﺎﻥ ﻗﺪﺭﺗﯽ ﺭﻭ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﻣﯽ ﮐﺮﺩﻡ ﮐﻪ ﻫﺮﮔﺰ، ﺗﺠﺮﺑﻪ ﺍﺵ ﻧﮑﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻡ . ﺑﯽ ﺍﺧﺘﯿﺎﺭ ﺭﻓﺘﻢ ﺳﺠﺪﻩ. ﺑﯽ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﻫﻤﻪ ﺩﺭ ﺳﮑﻮﺕ ﻭ ﺁﺭﺍﻣﺶ ﻗﻠﺒﻢ ﺍﺷﮏ ﻣﯽ ﺭﯾﺨﺘﻢ . ﺍﺯ ﺩﺭﻭﻥ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﻋﺰﺕ ﻭ ﻗﺪﺭﺕ ﻣﯽ ﮐﺮﺩﻡ … . ﺑﺎ ﺻﺪﺍﯼ ﺍﻗﺎﻣﻪ ﺍﻣﺎﻡ ﺟﻤﺎﻋﺖ ﺑﻪ ﺧﻮﺩﻡ ﺍﻭﻣﺪﻡ. ﺳﺮ ﺍﺯ ﺳﺠﺪﻩ ﮐﻪ ﺑﺮﺩﺍﺷﺘﻢ ﺩﺳﺖ ﺁﺷﻨﺎﯾﯽ ﺑﻪ ﺳﻤﺘﻢ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ . _ﻗﺒﻮﻝ ﺑﺎﺷﻪ … ﺗﺎﺯﻩ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻫﺎﺩﯼ ﺷﺪﻡ . ﺗﻤﺎﻡ ﻣﺪﺕ ﮐﻨﺎﺭ ﻣﻦ ﺑﻮﺩ . ﺍﻭﻧﻢ ﭼﺸﻢ ﻫﺎﺵ ﻣﺜﻞ ﻣﻦ ﺳﺮﺥ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ . ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺷﯿﺮﯾﻨﯽ ﺗﻤﺎﻡ ﺻﻮﺭﺗﻢ ﺭﻭ ﭘﺮ ﮐﺮﺩ 😊 ﺩﺳﺘﻢ ﺭﻭ ﺑﻪ ﺳﻤﺘﺶ ﺑﻠﻨﺪ ﮐﺮﺩﻡ ﻭ ﺩﺳﺘﺶ ﺭﻭ ﮔﺮﻓﺘﻢ . ﺩﺳﺘﺶ ﺭﻭ ﺑﻠﻨﺪ ﮐﺮﺩ … ﺑﻮﺳﯿﺪ ﻭ ﺑﻪ ﭘﯿﺸﺎﻧﯿﺶ ﺯﺩ … . ﺍﻣﺎﻡ ﺟﻤﺎﻋﺖ ﺍﻟﻠﻪ ﺍﮐﺒﺮ ﮔﻔﺖ ﻭ ﻧﻤﺎﺯ ﻋﺸﺎﺀ ﺷﺮﻭﻉ ﺷﺪ … ﺍﻭﻥ ﺷﺐ ﺗﺎ ﺻﺒﺢ ﺧﻮﺍﺑﻢ ﻧﺒﺮﺩ . ﺣﺲ ﮔﺮﻣﺎﯼ ﻋﺠﯿﺒﯽ ﻗﻠﺐ ﻭ ﻭﺟﻮﺩﻡ ﺭﻭ ﭘﺮ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ . ﺁﺭﺍﻣﺸﯽ ﮐﻪ ﻫﺮﮔﺰ ﺗﺠﺮﺑﻪ ﻧﮑﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻡ . ﺣﺲ ﻣﯽ ﮐﺮﺩﻡ ﺑﯿﻦ ﻣﻦ ﻭ ﺧﺪﺍ ﯾﻪ ﭘﺮﺩﻩ ﻧﺎﺯﮎ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻦ . ﻓﻘﻂ ﮐﺎﻓﯿﻪ ﺩﺳﺘﻢ ﺭﻭ ﺑﻠﻨﺪ ﮐﻨﻢ ﻭ ﺍﻭﻥ ﺭﻭ ﮐﻨﺎﺭ ﺑﺰﻧﻢ . ﺣﺲ ﺁﺭﺍﻣﺶ، ﻭﺟﻮﺩﻡ ﺭﻭ ﭘﺮ ﮐﺮﺩ. ﺗﻤﺎﻡ ﺯﺧﻢ ﻫﺎﯼ ﺩﺭﻭﻧﻢ ﺁﺭﺍﻡ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﻭ ﺯﻧﺪﮔﯿﻢ ﺭﻭ ﺗﺤﺖ ﺷﻌﺎﻉ ﺧﻮﺩﺵ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩ . ﺗﺎﺯﻩ ﻣﻔﻬﻮﻡ ﺧﯿﻠﯽ ﺍﺯ ﺣﺮﻑ ﻫﺎ ﺭﻭ ﻣﯽ ﻓﻬﻤﯿﺪﻡ . ﺣﺮﻑ ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻫﻤﻪ ﺷﻮﻥ ﭘﻮﺯﺧﻨﺪ ﺯﺩﻩ ﺑﻮﺩﻡ . ﺧﺪﺍ ﺭﻭ ﻣﯿﺸﻪ ﺑﺎ ﻋﻘﻞ ﺛﺎﺑﺖ ﮐﺮﺩ . ﺍﻣﺎ ﺑﺎ ﻋﻘﻞ ﻧﻤﯿﺸﻪ ﺩﺭﮎ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺷﻨﺎﺧﺖ . ﺩﺭ ﻭﺍﺩﯼ ﻣﻌﺮﻓﺖ، ﻋﻘﻞ ﻫﺎ ﺳﺮﮔﺮﺩﺍﻧﻨﺪ … ﺗﺎﺯﻩ ﻣﻔﻬﻮﻡ ﻋﺸﻖ ﻭ ﻣﺤﺒﺖ ﺑﻪ ﺧﺪﺍ ﺭﻭ ﺩﺭﮎ ﻣﯽ ﮐﺮﺩﻡ . ﺩﯾﮕﻪ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﻫﺎ ﻭ ﺍﺷﮏ ﻫﺎﺷﻮﻥ ﺑﺮﺍﯼ ﺧﺪﺍ، ﭘﯿﺎﻣﺒﺮ ﻭ ﺍﻫﻞ ﺑﯿﺖ ﺑﺮﺍﻡ ﻋﺠﯿﺐ ﻧﺒﻮﺩ . ﺍﯾﻦ ﺣﺲ ﻣﺤﺒﺖ ﺩﺭ ﻭﺟﻮﺩ ﻣﻦ ﻫﻢ ﺷﮑﻞ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺩﺍﺷﺖ ﺷﺪﺕ ﭘﯿﺪﺍ ﻣﯽ ﮐﺮﺩ . ﻣﻦ ﺑﺎ ﻋﻘﻞ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﺍﺳﻼﻡ ﺍﻭﻣﺪﻩ ﺑﻮﺩﻡ . ﺑﺎ ﻋﻘﻞ، ﺑﺮﺗﺮﯼ ﻭ ﻧﯿﺎﺯ ﻣﺮﺩﻡ ﺭﻭ ﺑﻪ ﺗﻔﮑﺮﺍﺕ ﺍﺳﻼﻡ ﻭ ﻗﺮﺁﻥ، ﺳﻨﺠﯿﺪﻩ ﺑﻮﺩﻡ . ﺍﻣﺎ ﺍﯾﻦ ﻋﻘﻞ … ﺑﺎ ﻭﺟﻮﺩ ﺗﻤﺎﻡ ﺷﻨﺎﺧﺖ ﺩﻗﯿﻘﯽ ﮐﻪ ﺑﻬﻢ ﺩﺍﺩﻩ ﺑﻮﺩ . ﯾﮏ ﺳﺎﻝ ﻭ ﻧﯿﻢ، ﺑﯿﻦ ﻣﻦ ﻭ ﺣﻘﯿﻘﺖ ﺍﯾﺴﺘﺎﺩ ﻭ ﻣﻦ ﻓﻬﻤﯿﺪﻡ … ﻓﻬﻤﯿﺪﻡ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻋﻘﻞ ﺑﺎﯾﺪ ﻣﺴﯿﺮ ﺻﺤﯿﺢ ﺭﻭ ﺑﻪ ﻣﺮﺩﻡ ﻧﺸﻮﻥ ﺩﺍﺩ . ﺍﻣﺎ ﺗﺒﻌﯿﺖ ﻭ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﻣﺴﯿﺮ، ﮐﺎﺭ ﻋﻘﻞ ﻧﯿﺴﺖ . ﭼﻪ ﺑﺴﯿﺎﺭ ﺍﻓﺮﺍﺩﯼ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻋﻘﻞ ﺷﻮﻥ ﺑﻪ ﺷﻨﺎﺧﺖ ﺣﻘﯿﻘﺖ ﺭﺳﯿﺪﻧﺪ ﻭﻟﯽ ﻧﻔﺲ ﻭ ﺩﺭﻭﻥ ﺷﻮﻥ ﻣﺎﻧﻊ ﺍﺯ ﭘﺬﯾﺮﺵ ﺣﻘﯿﻘﺖ ﺷﺪ … . ﺑﻪ ﺭﺳﻢ ﺍﺳﺘﺎﺩ ﻭ ﺷﺎﮔﺮﺩﯼ ﺩﻭ ﺯﺍﻧﻮ ﻧﺸﺴﺘﻢ ﺟﻠﻮﯼ ﻫﺎﺩﯼ ﻭ ﺍﺯﺵ ﺧﻮﺍﺳﺘﻢ ﺍﺳﺘﺎﺩﻡ ﺑﺸﻪ . ﻫﺎﺩﯼ ﺑﺪﺟﻮﺭ ﺧﺠﺎﻟﺖ ﮐﺸﯿﺪ … _ﭼﯽ ﮐﺎﺭ ﻣﯽ ﮐﻨﯽ ﮐﻮﯾﻦ؟ ﺍﯾﻨﻄﻮﺭﯼ ﻧﮑﻦ … _ﺑﻬﻢ ﯾﺎﺩ ﺑﺪﻩ ﻫﺎﺩﯼ … ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﺑﻮﺩﻥ ﻭ ﺑﻨﺪﻩ ﺑﻮﺩﻥ ﺭﻭ ﺑﻬﻢ ﯾﺎﺩ ﺑﺪﻩ . ﺗﻮﻫﻢ ﻣﺜﻞ ﻣﻦ ﺗﺎﺯﻩ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﺑﻮﺩﯼ ﺍﻣﺎ ﺣﺘﯽ ﺍﺳﺎﺗﯿﺪ ﺗﻮ ﺭﻭ ﺗﺤﺴﯿﻦ ﻣﯽ ﮐﻨﻦ … ﺍﺳﺘﺎﺩ ﻣﻦ ﺑﺎﺵ... #ادامه_دارد... نویسنده : #سید_محمد_طاها_ایمانی ✨💖الّلهُـمَّ عَجِّــلْ لِوَلِیِّکَــ الْفَـــرَج💖✨ 🆔 @emamzaman 🌸 🌼🌸 🌸🌼🌸🌸🌸🌸