#عاشق خدا! روزها و شب‌هایی که می‌دانم خوش‌حالی چه قدر خوش می‌گذرد به من! اصلاً دوست ندارم به روزهای غمگینت فکر کنم. شادی تو نمی‌گذارد آدم روی پا بایستد حسّ طربی را که از شادی تو به ما دست می‌دهد با هیچ شرابی نمی‌شود به دست آورد. ولی راستش در روزها و شب‌های خوشحالی تو کنار این همه طرب کوه غصّه‌ای هم روی دلم سنگینی می‌کند تو عید که می‌شود لبخند می‌زنی و با لبخندت دل عالمی را می‌بری. لبخندهای تو رنگ الهی دارد تو که لبخند می‌زنی زمین لبخند می‌زند آسمان لبخند می‌زند فرشته‌ها لبخند می‌زنند اصلاً روی لب همۀ عالم لبخند می‌نشیند. تو قلب عالمی قلب عالم وقتی شاد می‌تپد مگر می‌شود عالم غمگین باشد؟ آقا! ما از پدرت یاد گرفتیم هر روزی که در آن معصیت نکنیم، عید است. راز سختی روزها و شب‌های شادی تو برای من این است: من می‌توانم هر روز تو را عید کنم و گل لبخند را گوشۀ لب تو بنشانم امّا این کار را نمی‌کنم. چه طور می‌شود عاشق بود و برای نشاندن لبخند روی لب معشوق زمین و زمان را به هم ندوخت و خود را نکُشت؟ روزهایی که تو شادی من از این غصه می‌خورم که چرا با این که می‌توانم تو را شاد کنم،‌ نمی‌کنم؟ چه کسی می‌تواند انکار کند که فقط عاشق‌ها آدم‌اند؟ من اگر عاشق نیستم؛ ولی با همۀ وجودم یقین دارم که فقط عاشق‌ها آدم‌اند. قول می‌دهم زودتر از اینها آدم شوم. مرا ببخش. کمی بیشتر تحمّلم کن و دعا کن که آدمِ شاد کردن دلت شوم.