#علمدار مگر نه این است که این رسم، ارثیه‌ی ماست از کربلا؟! از گوشه و کنار خیمه‌های حسین... هرجا کار گره می‌خورد... هرجا کارد به استخوان می‌رسید... هرجا که روزن امّید... رو به خاموشی و زوال می‌رفت همه نگاه‌ها سمت عباس بود! من، کارد به استخوانِ‌دلم که می‌رسد... تمام وجودم، ناخودآگاه تو را صدا می‌زند؛ کاشف‌الکربِ حسین!