#ازفجر_تا_فرج 🔴«ولنتاین» افسانه‌ای برای فروپاشی اخلاق جامعه! ♦️"ولنتاین" در واقع یک مناسبت غربی و فرهنگ وارداتی است که چند سالی است میان جوانان باب شده و همه ساله مطابق با ۱۴ فوریه همراه با آداب و رسوم به‌خصوصی برگزار می‌شود. جشنی همراه با هدیه دادن و دوستی و عشق ورزیدن به نامحرم و جنس مخالف که در واقع فرصتی است تا دوستی‌های خیابانی از سوی متولیان ابتذال، هویتی پوشالی یابد. ♦️این‌که این روز چه تاریخچه‌ای دارد و براساس چه رویدادی گرامی داشته می‌شود، نکته‌ای است که همچنان نه منابع مبدع این طرح و نه پیروانشان اطلاعات موثقی برای پایه و اساس آن ندارند و تنها قصه‌ای ساختگی و تأیید‌نشده، محملی برای گرامی‌داشت این روز عنوان شده و جالب اینجاست که بسیاری از جوانان وطنی بدون اطلاع از ریشه این افسانه ساختگی، پیرو این فرهنگ وارداتی شده‌اند که این‌گونه قصه‌سازی شده است: ♦️"زمانی فرمانروای روم باستان برای حفظ آمادگی سربازانش، از #ازدواج آن‌ها جلوگیری می‌کرده است به این دلیل که ازدواج باعث سستی آن‌ها خواهد شد. در این بین کشیشی به نام " #ولنتاین" مبادرت به عقد سربازان با دختران می‌نموده است که پس از اطلاع فرمانروا، به زندان می‌افتد. کشیش در زندان عاشق دختر زندان‌بان شده و خطاب به وی کارت‌هایی را می‌نوشته است و عاقبت در روز ۱۴ فوریه به دستور شاه و به جرم اقداماتش اعدام شده و توسط غربی‌ها "شهید عشق" نامیده می‌شود!" ♦️اما آن‌چه باعث شده تا این #افسانه، به شدت توسط رسانه‌های خارجی و در تمام دنیا تبلیغ شود، درون‌مایه ضدفرهنگی این جریان است که مبنایی برای رواج فرهنگ بی‌بند و باری و ابتذال است و هر ساله تحت عنوان "روز عشق" انواع و اقسام اعمال ناپاک و خلاف اخلاق در پوشش پاک عشق و محبت انجام می‌گیرد! ♦️آن‌چه که پشت پرده "ولنتاین" را این روزها بیشتر نمایان می کند، تلاش و تبلیغات برای از هم پاشیدن بنیان #خانواده ها، جلوگیری از ازدواج و ترویج دوست‌یابی و دوست گزینی به‌جای انتخاب همسر و تشکیل خانواده، است. این اهداف در قالب سریال‌های ماهواره‌ای فارسی‌زبان که به خانواده‌ها هجوم بیشتری آورده است، نمود عینی‌تری دارد که البته همراه با واردات "ولنتاین" که سالیان سال است اتفاق افتاده، در یک سیاست واحد تعریف می‌شوند! ♦️اما رواج این فرهنگ وارداتی نگران‌کننده‌تر می‌شود وقتی بدانیم که در میان برخی پدران و مادران هم رسوخ کرده است. اگر چه مرد به همسر خود و زن به شوهرش در این روز به اصطلاح عشق می‌ورزد، اما این حرکت در چنین روزی در سایه تبلیغات شبکه‌های ماهواره‌ای، تنها می‌تواند برای جوان و فرزند خانواده به عنوان یک الگو تلقی شده و مهر تأییدی باشد بر یک فرهنگ غلط و ناپاک که حاصل آن دوری گزینی از #ازدواج و حفظ روابطی است برای فروپاشی اخلاقی جامعه. ♦️پس می‌شود با قاطعیت اذعان کرد که نفوذ آیین‌هایی نظیر روز "ولنتاین" ناشی از تهاجم فرهنگی است که به علت خلاء فرهنگی جامعه در این زمینه، مورد استقبال قرار گرفته است. در حالی که این پدیده در فرهنگ و تاریخ ما وجود دارد اما درست و پررنگ به جوانان معرفی نشده است. روز مادر، روز پدر، روز دختر، روز ازدواج حضرت علی و فاطمه زهراء سلام الله علیهما؛ تنها نمونه‌ای از فرهنگ مذهبی ماست که نه تنها افسانه نیست و قصه‌سازی نشده است که ریشه در باورها و مذهب ما دارد و حتماً می‌تواند به استحکام خانواده و عشق حقیقی همراه با احیاء هویت فطری کمک کند. ♦️پس شایسته است خانواده‌ها و جوانان، به تأسی از آموزه‌های اسلامی، از ورود هرگونه رسوم و آیین‌های خرافی و به‌ویژه بیان‌گر فرهنگ ضداخلاقی، به جامعه ممانعت کرده و مراسمات و موارد مشابه ملی و دینی که به‌مراتب بیشتر، بهتر، پر بارتر و متقن است را پررنگ‌تر و باشکوه تر اجرا نمایند. البته که مسئولین و دستگاه‌های مربوطه جدای از این‌که باید معایب این سوغات شنیع و مبتذل غربی که حرام آشکار شرعی است را برای اهالی جامعه #تبیین کنند، لازم است با نمادهای آن در فضای #مجازی و سطح اجتماع برخورد سلبی نیز داشته باشند و نگذارند عده‌ای با انحای مختلف تب‌و‌تاب این جشن ضاله را بالا ببرند مثل این‌که معجبانه برخی فروشگاه‌ها در این روز فراخوان تخفیف داده یا کالاهای مخصوص این جشن عرضه می‌دارند.‼️ اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم 🌺 ‌

🌷🌹🌷🌹🌷 💢‍ هنوز بچه‌است، بگذار بزرگ شود خودش می‌فهمد! #خانواده پاسخ بالا را بصورت بسیار شایع از پدر و مادرها می‌شنویم. در چه موقعیتی؟ وقتی فرزند نوجوان یا حتی جوان‌شان، التزامی به انجام امورات دینی (از جمله نماز، روزه، حجاب و ...) ندارد! درواقع روی صحبت من با والدینی‌ست که خود پایبند به انجام تکالیف دینی‌اند؛ اما در فرزندان‌شان اثراتی از این پایبندی نمی‌بینیم و وقتی در مورد این تفاوت می‌پرسیم، جوابی همیشگی می‌شنویم: بگذار بزرگ شود خودش می‌فهمد! نباید به بچه فشار آورد! از دین زده می‌شود و....! در عین حال همین والدین را می‌بینیم، که فرزندشان را در مورد تکالیف مدرسه از همان کلاس اول بازخواست می‌کنند، برای رفتن به کلاس زبان (که برای بزرگسال هم گاهی سخت تلقی می‌شود) بر او سخت می‌گیرند، گاهی در رشته‌های ورزشی خاصی فرزندشان را به‌شدت به سختی می‌اندازند و... و خلاصه‌ی کلام اینکه در هر موردی که احساس کنند چیزی به سود آینده‌ی فرزند دلبندشان است، در آن ذره‌ای کوتاهی و اهمال روا نمی‌دارند. اما متأسفانه در بحث دین و انجام تکالیف دینی، اوضاع کاملا متفاوت است! بیایید اندکی فکر کنیم که چرا بچه‌ای که پدر و مادرش از کودکی پیگیر کلاس درس و ورزش و زبان هستند و امکانات کافی برای ایفای نقش در این زمینه‌ها را برایش فراهم می‌کنند، عموما مسیر موفقی در تحصیلات طی‌ می‌کند؟ مگر نباید در صورت پیگیری زیاد ما، از «درس و ورزش و زبان» زده شود؟ چرا این فرمول برای همه‌ چیز کار‌ می‌کند، جز دین؟؟ آن هم وقتی که آموزش دینی فرزندمان هم همچون سایر موارد بر‌ عهده‌ی ماست؟ این استاندارد دوگانه از کجا و چگونه در ذهن‌های ما شکل گرفته که نتیجه‌اش را به وضوح در نسل کنونی می‌بینیم؟ افرادی تحصیل‌کرده و مادی‌گرا و خالی از هرگونه تفکر دینی و التزام عملی که در صورت وقوع کوچکترین فتنه‌ و شبهه‌ای، به سرعت وارد دنیای الحاد و انکار ادیان الهی ‌می‌شوند! شاید برای همه‌ی‌ ما تصور عدم موفقیت دنیوی فرزندمان سخت باشد، پس در مورد از دست رفتن قیامت و جاودانگی فرزندمان در آتش خشم‌ خداوند، باید چه احساسی داشته باشیم؟ ✍🏻دکتر مهشید حسینی ‎‌‌‎‌‌‍‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‎‌‌‎‌ کانال تربیتی نجوای عاشقانه(نمازوتربیت ومباحث روانشناسی خانواده) 🌷🌹🌷🌹🌷 @najva14