#روایت_در_متن من که سفره‌ی پر از نعمت ناهار را قبل از راهی شدن، جمع کردم چه می‌فهمم استیصال مادری که برای کودکان گرسنه‌اش طعامی ندارد یعنی چه؟ من که بطری آب پسرم را راحت از شیر آب پر کردم و در کیف گذاشتم، چه می‌فهمم نبود آب سالم و قابل شرب یعنی چه؟ من که مسیر را با اسنپ طی کردم تا کودکانم در سراشیبی خیابان‌های شمال تهران خسته و آزرده نشوند، چه می‌فهمم که آوارگی، بی پناهی و نبود امنیت یعنی چه؟ کودکانم که در مسیر مشغول خوردن خوشمزه جات کیف من بودند، چه می‌فهمند نان کاه چه طعمی دارد؟ آنها تصوری از مزه علف ندارند! آنها تا به حال صدای انفجار نشنیده‌اند! در میان دود و آتش حیران و سرگردان نشده‌اند! خانواده‌ی خود را گم نکرده‌اند! زخم و جراحت بدون درمان و نوازش نداشته‌اند! ما با شما خیلی فرق داریم! مادریِ امن و آرام من کجا و مادری شما کجا؟ کودکان سیر و شاداب من کجا و کودکان رنجور و گرسنه و سرمازده شما کجا؟ آرامش ما کجا و قلب و تن لرزان شما کجا؟ ولی ما آمدیم... آمدیم تا در اين دنياي سكوت و فراموشي، در حد بضاعت خودمان صدای شما باشیم. شما که هیولای روزگار کمر همت بسته تا صدای‌تان را در یک باریکه برای همیشه خاموش کند... 🖊حمیده سادات میرزایی #تجمع_حمایت‌_از_غزه #مثل‌_صخره_مثل‌_کوه #دفتر_مصر #مدارمادران‌انقلابی *"مادرانه"* * [وب‌گاه](www.madaremadari.ir) | [بله](ble.ir/madaremadary) | [ایتا](eitaa.ir/madaremadary) *