•°🖤 خُداے ڪوچہ گَردِ غَریبِ ڪُوفِہ رُخْصَت؟(:' #جامانده .. #قطره‌ے‌چهاردهم #آه‌علۍ .. لــ ـب میگزم و لرزان نفسم را بیرون میدهم .. آمنہ زانوهایش را بغل گرفتہ و سرش را در دستانش پنهان ڪرده، از خیمہ ڪہ بیرون مۍآیند لــ ــبم را رها ڪردم و گفتم: – آمدند!حسین بن علۍ و علۍ [علیہ‌السلام] آمدند! نگاه اشڪۍ‌ش را بہ در خیمہ دوخت و همراهم بلند شد و با قدے خمیده بیرون رفتیم. آمنہ در گوشم لب زد: – چقدر شبیہ محمد[صلۍ‌الله‌و‌علیہ‌و‌آلہ] است! نگاهشان میڪنم، صورت رنگ پریده و سفیدش ڪہ حالا انارے شده و موهاے مجعد مشڪۍ‌ش و قدِ بلند، شانہ‌هاے پهن! راست میگوید! او شبیہ‌ترین بہ جَدّ بزرگوارش است .. نگاهم بہ امام مۍافتاد دو دستش را روے شانہ‌ے پسر گذاشت و با آه نگاهش را بہ صورت گل‌گون‌ش میدوزد، قدمۍ بہ عقب برمیدارد و پدرانہ لب میزند: – تو ڪۍ چنین بزرگ شده‌اے علۍ[علیہ‌السلام]؟ بہ خودم آمدم و دیدم از پدر سبقت گرفتۍ! بہ خودم آمدم و دیدم رسول خدا[صلۍ‌الله‌و‌علیہ‌و‌آلہ] روبہ‌رویم دیدم! خواهرش .. دست بہ چوبِ عاملِ ایستادگۍِ خیمہ میگیرد و نگاهش را بہ قد رشید برادرزاده‌اش میدوزد؛ امام قدمۍ برمیدارد و جلوے پاے پسرش زانو میزند و دستش را بہ بندِ چڪمہ‌ے پسر گرفت آمنہ دستم را فشرد .. تماشایۍ بود! سماجتِ امام و شرمِ علۍ[علیہ‌السلام] براے ڪنار بردن پا و بلند ڪردن پدر! امام اما اشڪش چڪمہ‌ے پسر را بوســ ــید و زیر لب گویۍ یاسین میخواند! تنش از اشڪ بۍصدا میلرزید و نتوانست لرزشِ دستانش را هنگام گره‌ے آخر بند ڪنترل ڪند .. نگاهم بہ سوے لشڪر دشمن مۍ‌افتد و چرا نگاهم بندِ شمشیرها و خنجرها و نیزه‌ها شد؟ با صدایش بہ خودم آمدم، همانطور ڪہ زانو زدند بر روے زمین لـ ـب میزند: – قدرے راه برو خوب تماشایت ڪنم! علۍ[علیہ‌السلام] قدرے دور میشود و من دیدم پدر نگاه بر چشمان پسر میڪند و افسوس میخورد ڪہ هیچ حذر و قرآن و حتۍ آبِ نداشتہ‌اے علۍ[علیہ‌السلام] را بہ حسین[علیہ‌السلام] برنمیگرداند! سوار بر اسب ڪہ شدند و بہ سوے دشمن حرڪت میڪند و دیدم ڪہ با رفتنش ڪالبد پدر ماند و روحش .. روحش انگار در ڪنار پیرمردے با لـ ـب هاے گوشتۍ و خنجرے ڪہ از دور هم برق میزند .. نویسنده✍🏻: [ #ریحانہ‌حسینۍ ] پ.ن: این قطره ادامہ دارد ..