•°🖤 خُداے ڪوچہ گَردِ غَریبِ ڪُوفِہ رُخْصَت؟(:' #جامانده .. #قطره‌ے‌هفتم #منِ‌بۍ‌او . . . شڪمم میسوزد و صورتم داغ شده. روبندم را بر میدارم و نگاهم را بہ آمنہ میدهم: – حسین[علیہ‌السلام] دیروز راه افتاده و ما در دل شب، ڪمۍ جلوتر برویم حتماً بہ او خواهیم رسید! بیحال سرے تڪان میدهم؛ برعڪس من آمنہ خوشحال است! صورتش نہ از گرما و داغۍ خورشید بلڪہ از عشق گل انداختہ! چشم‌هایش برق دارد و از همیشہ ما بین سورمہ‌هاے غلیظش بیشتر خودنمایۍ میڪند. زبانم نیش میزند: – خوشحالۍ آمنہ! لبخند میزند: –خوشحال نباشم؟میخواهیم بہ ڪاروانۍ برسیم ڪہ درباره‌ے سالارش رسول الله[صلۍ الله و علیہ و آلہ] چنین فرمود'او و برادرش سید جوانان بهشتن!' چشم‌هاے بیقرارش را بہ من میدوزد: – میدانۍ؟ از بچگۍ پدر و مادرم فدایۍ محمد[صلۍ الله و علیہ و آلہ] و آلش بودند! مادرم ڪنیزےِ خدیجہ و صدیقہ ے فاطمہ‌[سلام الله و علیها] را ڪرده و پدرم غلامِ علۍ و فرزندانش[علیہ‌السلام] بوده! جورے ڪہ هرڪہ از آنها میپرسید'شما بۍ آل پیامبر ڪیستید؟' میگفتند'ما بدون آنها نیستیم! جهان بہ خاطر آنها خلق شد و ما از آنها آمده‌ایم و در آخر، بہ آغوش آنها میرویم! حاشا ڪہ لحظہ‌اے از آنان دور شویم!' روے چشم‌هایش پرده‌اے از اشڪ مۍافتد: – عثمان با حسن [علیہ‌السلام] رفت و جگر پاره پاره‌اش را دید و من جاماندم! حال وقت رسیدن است . . . یا در راه عشق شهید میشوۍ ڪہ برنده‌اے! یا هم ڪہ زنده میمانۍ و تا آخر عمر ڪنار بهترین‌ها نفس میڪشۍ! لبخند میزند و نفس عمیق میڪشد صداے'یاعلۍ'[علیہ‌السلام] گفتنش را میشنوم. بہ رو بہ رو خیره میشود و پایش را بہ شڪم اسب میڪوبد: – هــــــــۍ. جلوتر میرود و من تنها زیر لب زمزمہ میڪنم: – من بۍ او ڪیستم؟ افسار اسبم را محڪم میگیرم: – من بۍ او نیستم! لگدے بہ شڪم اسب میزنم: – من از او آمدم حال . . . بہ سمت او میروم! نویسنده✍🏻: [#ریحانہ‌حسینۍ] پ.ن: بعدِ چندین روز سلآم و رحمت🌿 احوالتون؟ إن‌شاءالله بہ مدد خدا روال داستان مثل قبل میشہ[با اجازه‌ۍ حنین خانم البتہ . . .] دعاے هرشب من بودید، پس لطفاً دعاے متقابل براے سلامتۍ من و عزیزانِ داخل بیمارستان یادتون نره🌸 براے رفع خستگۍ ڪادر درمان ڪہ واقعاااا در عذاب هستن هم دعا ڪنید(: عزت دستِ خداست! یاعلۍ مدد[علیہ‌السلام]✋🏻'