بسم الله الرحمن الرحیم بین تمام دوراهی‌های عالم، سخت‌ترینش نصیب تو شد. «تردید» اگر تصویر بود سکانس‌طلایی زندگی تو را نمایش می‌داد. همان چنددقیقه‌ای را که از لشکر فاصله گرفتی، توی خلوت با خودت دودوتا چهارتا کردی، یک نگاه به این‌ور انداختی، یک نگاه به آن‌ور... بعد یک ترکیب غریبی از بیم و امید مثل گردوغباری معلق در فضا دورت را فرا گرفت و کم‌کم لرزه بر جانت افتاد... پایان سکانس‌طلایی زندگی تو همان لحظه‌ای‌ست که سوار بر اسب می‌شوی و با حقیقتی که وجودت را روشن کرده به سوی حسین(ع) حرکت می‌کنی. قسم به نقطه‌ی عطفی که تو برای زندگی‌ات ساختی تمام فیلمنامه‌نویسان دنیا اگر چشمشان به این سکانس بیفتد باید قلم بر زمین بگذارند و به احترامت کلاه از سر بردارند، ای عالیجناب ِ تصمیم‌های سخت؛ عالیجنابِ تشخیص حقیقت محض؛ تمثال بی‌بدیل عاقبت‌به‌خیری؛ جناب  «حُربن‌یزیدریاحی»... ✍#زینب‌توقع‌همدانی #نشرباذکرمنبع @zeinab_tavagho

بسم الله الرحمن الرحیم توی لغتنامه‌ی دهخدا ننوشته واژه‌ی «حیران» کِی پایش به زبان ما آدم‌ها باز شد اما به گمانِ من آن لحظه‌ای که تو بر اسب نشسته بودی بی‌ چشم، بی‌ دست، و بی‌ مَشک؛ توی آن لحظه که تمام ذهنت پیش قولی بود که احتمال عملی شدنش به صفر متمایل می‌شد، دقیقا توی همان لحظه‌ واژه‌ی «حیران» متولد شد. متولد شد و نشست به جان تو به جان ما و به جانِ تمام روضه‌ها... # میر_و_علمدار #زینب‌توقع‌همدانی #نشرباذکرمنبع @zeinab_tavagho

بسم الله الرحمن الرحیم آب را محاصره کرده‌اند؟ کرده باشند! تشنگی فشار آورده؟ مهم نیست! مهم این است که صدای قرآن خواندن حسین از پشت خیمه‌ها می‌آید. مهم این است که عباس هست، علی‌اکبر هست، عمود خیمه‌ها پایین نیامده و شما سایه‌هایی را که پشت خیمه‌ نماز می‌خوانند، می‌بینید. آهسته پرده را کنار می‌زنید و به حسین خیره می‌شوید. نمی‌دانید این چندمین‌بار است که به بهانه‌ی دیدنِ هزارباره‌ی او پرده را کنار زده‌اید. حسین از جایش بلند می‌شود و در صحرا پیش می‌رود. قدم به قدم خم می‌شود و خارها را از زمین جدا می‌کند. لابد دارد به عصر عاشورا فکر می‌کند و دویدن شما در تاریکی... پرده را رها می‌کنید. دلتان می‌خواهد امشب تا آخر دنیا طول بکشد، تمام نشود، صبح نشود. دوباره با خودتان فکر می‌کنید: «آب؟ گرما؟ تشنگی؟ هیچ‌کدام از این‌ها مهم نیست! مهم این است که عباس باشد، علی‌اکبر باشد ، گریه‌های علی‌اصغر باشد، گوشواره‌های رقیه هنوز باشد و دل ما به این همه بودن خوش باشد...» #زینب‌توقع‌همدانی #نشرباذکرمنبع @zeinab_tavagho