صدای قافله‌ای به گوشم می‌رسد. نزدیک‌تر می‌روم. قافلۀ اباعبدالله(ع) است با لشکری بیش از هزار نفر.
از آنها می‌پرسم: شما همه برای یاری حسین(ع) در روز عاشورا آمده‌اید؟ آمده‌اید که تعداد یاران آقا کم نباشد؟
در میانۀ جمعیت، کسی با حالت شرمساری و پشیمانی می‌گوید: ما آمده‌ایم، ولی توانِ ماندن نداریم؛ تا قبل از عاشورا، حسین(ع) را رها می‌کنیم و می‌رویم!
می‌پرسم: چرا؟ مگر نمی‌دانید که حسین(ع) برحقّ است؟
می‌گوید: آری؛ ولی وقتی سلیقه‌ات با سلیقۀ امام فرق داشته باشد، آنجا که او شهادت را بطلبد، تو چند سال زندگی بیشتر را می‌پسندی و او را رها می‌کنی.
قرن‌ها می‌گذرد...
این بار او از من می‌پرسد: حال شما چگونه است؟ چقدر با امام زمانتان همراهید؟
و من در فکر فرو می‌روم... .
@tafakkorenab
خداوند توبه‌کنندگان را دوست دارد.
اما یادم باشد که به امید حرّ شدن، از حبیب بودن دست نکشم.
@tafakkorenab
هدایت شده از استاد محمد شجاعی
▪️ ادب؛ کیمیایی است،
که از عباس، عبــاس ساخته است.
علمداری که پرچمش، هرگز به زمین نرسیده است...
✨ آخرالزمان نیز، عباس می خواهد.
@ostad_shojae
هدایت شده از مرکز نشر آثار آیت‌الله بهجت
◾️ شیرین‌تر از عسل
درجات و مقامات شهدای کربلا و اشتیاق آنها برای شهادت، در بیان آیت‌الله بهجت قدس‌سره
✅حضرت آیت‌الله بهجت قدس‌سره:
کاری که به عابس(عابس‌بن‌ابی شبیب شاکری رحمه‌اللّه از اصحاب سیدالشهدا علیه‌السلام) رحمه‌الله نسبت می‌دهند که در روز عاشورا در میدان جنگ زره را انداخت و لخت شد(یعنی کلاه‌خود و زره خود را به کناری انداخت) سهل است؛ زیرا تمام اصحاب و خود آن حضرت «مُسْتَمیت» و طالب مرگ و شهادت بودند و می‌دانستند که کار تمام است و تنها مسئله‌ی مردن و شهادت در میان بود. و عقلای عالم در چنین مواضعی از خواسته‌ی خود دست بر می‌دارند، یعنی یا تسلیم می‌شوند و یا فرار می‌کنند، مگر اینکه رابطه‌ی دینی و باعث و رادع (انگیزه) مذهبی و الهی داشته باشند، چنان‌که اصحاب سیدالشهدا علیه‌السلام در کربلا چنین بودند و مرگ نزد آنها «أَحْلی مِنَ الْعَسَلِ؛ شیرین‌تر از عسل» بود. آیا می‌شود گفت این جمله خلاف واقع است؟!
📚 برگرفته از کتاب رحمت واسعه، ص ٧١
مشاهده این مطلب و مطالب مشابه از طریق #لینک زیر:🔻
👆 http://bahjat.ir/fa/content/10489
✅ Sapp.ir/bahjat_ir
✅ eitaa.com/bahjat_ir
✅ Gap.im/bahjat_ir
✅ ble.im/bahjat_ir
هدایت شده از مرکز نشر آثار آیت‌الله بهجت
✅حضرت آیت‌الله بهجت قدس‌سره:
اصحاب سیدالشهدا علیه‌السلام می‌گفتند: «اگر هفتاد مرتبه کشته شویم و زنده شویم و کشته شویم، دست از یاری تو برنمی‌داریم».
📚 رحمت واسعه، ص۶۵
✅ Sapp.ir/bahjat_ir
✅ eitaa.com/bahjat_ir
✅ Gap.im/bahjat_ir
✅ ble.im/bahjat_ir
هدایت شده از مرکز نشر آثار آیت‌الله بهجت
🗓پنج‌‌شنبه ٢٩ شهریور ماه ١٣٩٧
✅ یک روز که همراه آقا از حرم برمی‌گشتیم، نزدیکی‌های منزل از آقا پرسیدم: «چه‌جور درس بخوانیم که در امتحان نتیجۀ بهتری بگیریم؟».
چهرۀ آقا مقداری در هم رفت و ناراحت شد. بعد گفت: «خوب نیست آدم برای امتحان یا شهریه درس بخواند. آدم باید درس را قربة‌الی‌الله بخواند. حالا امتحان هم داد، داد. نتیجه گرفت یا نگرفت، اینها اصلاً معنایی ندارد».
مدرک برای آقا اهمیت نداشت. (براساس خاطره یکی از شاگردان)
📚 ذکرها فرشته‌اند، ص۵۴
🔻مناسبت‌ها:
🔹عاشورای حسینی (تعطیل)
🔹درگذشت ام‌سلمه، همسر پیامبر اکرم(ص)؛ ۶٢یا ۶٣ق.
🔹قتل ابن‌زیاد به فرمان مختار؛ ۶٧ق.
✅ @bahjat_ir
هدایت شده از مرکز نشر آثار آیت‌الله بهجت
◾️ برداشتن بیعت از یاران در شب عاشورا
✅حضرت آیت‌الله بهجت قدس‌سره:
⚫️ امام حسین علیه‌السلام در ابتدای نهضت خود، از افراد برای نصرت خود و دین خدا دعوت می‌کردند. ازجمله شخصی را پی عبدالله‌بن‌عمر فرستادند و به ایشان فرمودند: «إِتَّقِ اللهَ وَ أَجِبْ دَعْوَتَنَا» (تقوا پیشه کن و دعوت ما را اجابت کن). ولی در شب عاشورا، همه را آزاد گذاشت که داوطلبانه و به اختیار و انتخاب خود راه سعادت و شهادت را انتخاب کنند و به آنها فرمود: «أَنْتُمْ فِی حِلٍّ مِنْ بَیعَتِی، فَاتخِذُوا اللیلَ جَمَلاً، فَإِنهُمْ لایرِیدُونَ غَیرِی» (شما در بیعتی که با من نمودید، آزادید. از تاریکی شب استفاده کنید و بروید؛ زیرا آنان جز کشتن من چیزی نمی‌خواهند).
📚 (رحمت واسعه، ص٩٢)
⚫️ معمول بود که در وقت جنگ و حمله، چند نفر نگهبان می‌گذاشتند تا کسی فرار نکند، اما امام حسین علیه‌السلام در شب عاشورا فرمود: «أنْتُمْ فِی حِلٍّ مِنْ بَیْعَتِی» (بیعت خود را از شما برداشتم). این قوم با من کار دارند، هرکه می‌خواهد برود. تعداد لشکر امام حسین علیه‌السلام در شب عاشورا قریب هزار نفر بود. شب عاشورا ده نفر، ده نفر، بعضی با خداحافظی و بعضی حتی بدون خداحافظی از رکاب آن حضرت دور شدند و رفتند!
📚 (رحمت واسعه، ص٩٩)
✅ Sapp.ir/bahjat_ir
✅ eitaa.com/bahjat_ir
✅ Gap.im/bahjat_ir
✅ ble.im/bahjat_ir