#ادامه_بحث_شناخت_الحان_و_مقامات_برای_قاریان💢 ✅جلسۀ بیست و یکم : #آداب_باطنی_هنر_قرائت الف ـ #نیت و دوام آن : قالَ الصّادِقُ ـ عَلَیْه الْسَّلامُ ـ : ... فَاِنَّ مَنْ النّاسِ مَنْ یَتَعَلَّمَ الْقُرآنَ لِیُقالَ: فُلان قارِئٌ وَ مِنْهُمْ مَنْ یَتَعَلَّمَهُ فَیَطْلُبُ مِنْهُ الصَّوْتَ؛ فَیُقالُ فُلانٌ حَسَنُ الصَّوتِ. همانا برخی از مردم، قرآن را می آموزند تا گفته شود: فلانی قاری است! و بعضی از ایشان، قرآن را می آموزند و هدفشان صوت است، پس گفته می شود: فلانی خوش صداست!❗️ قاَلَ رَسولُ الله ـ صَلَّی الله علیه و آله و سَلَّمْ ـ تَکَلَّمَ النّارُ یَوْمَ الْقِیمَةِ ثَلاثَهً: ... وَ تَقولُ لِلْقارِئِ: یاَمَنْ تَزَیَّنَ لِلنّاسِ وَ بارِزِ اللهَ بِالْمَعاصی فَتَزْدَرَدَهُ. آتش روز قیامت به قاری قرآن می گوید: ای کسی که برای مردم خود را آراستی و آشکارا معصیت خدا نمودی، پس او را در خود فرو می کشد. قالَ رَسولُ الله ـ صَلَّی الله علیه و آله وَ سَلَّمْ ـ : ... وَ مَنْ قَرَءَ الْقُرآنَ یُریدُ بِهِ سُمْعَةً وَ الْتِماسَ الدَّنیا، لَقَی اللهُ یَوْمَ القِیامَةِ وَ وَجْهُه عَظْمٌ لَیْسَ عَلَیْهَ لَحْمٌ ... . و کسی که به قصد سمعه (رسیدن خبری به گوش مردم) و دنیادار شدن قرآن بخواند؛ روز قیامت خدا را ملاقات می کند در حالی که صورتش گوشت ندارد. 🔰تلاوت قرآن عبادت است و باید نیت صحیح داشته باشد. (به اصطلاح، قربةً الی الله باشد). کوچکترین شائبه ای در آن موجب از بین رفتن عمل است و تلاوت را تباه می سازد. بهترین نیت برای هنر قرائت، اطاعت امر رسول الله ـ صلی الله علیه و آله و سلم ـ می باشد . پیامبر فرموده اند: قرآن را زیبا بخوانید، اگر استطاعت آن وجود دارد و خدا نعمت حسن صوت را عنایت کرده است. باید برای اطلاعت امر ایشان، هنر قرائت را فرا گرفته سعی کنیم قرآن را به زیباترین وجه تلاوت کنیم. ✅پس دقت داشته باشیم هنگام تلاوت قرآن به کسی جز حق تعالی توجه نداشته باشیم هر که می خواهد باشد: (مستمعین، داوران مسابقه، استاد جلسه...) مگر کسانی را که خود او فرموده است که به یادشان باشیم. یعنی رسول اکرم و ائمه علیهم السلام. فقط و فقط برای خدا باید تلاوت کرد؛ نه به قصد ریا و خودنمایی و یا این که بگویند فلانی قاری خوبی است و یا به قصد شهرت و معروفیت. هر کدام از اینها که به قلب قاری وارد شود تلاوتش را تباه می سازد. از این روست که باید نیت، دوام داشته باشد و از ابتدای اعوذ بالله، تا آخر صدق الله استمرار یابد و این ادامه نیت حاصل نمی شود مگر با دوام استعاذه. به این معنی که پس از استعاذه لفظی، باید تا پایان تلاوت قلباً استعاذه داشت و از شر وساوس ابلیس و نفس اماره به صاحب قرآن پناه برد. ✍تثبیت این امر و ملکه شدن آن برای نفس، کار بسیار دشوار و مشکلی است که در بیان آسان می آید. تقویت دو قوه الهی انسان، یعنی عقل نظری که همان اعتقادات است و عقل عملی که انجام واجبات و ترک محرمات می باشد، موجب ظهور این امر می شود و باید از خدا توفیق آنرا خواست. ✍برای جلوگیری از وسوسه های شیطانی در ضمن تلاوت این روش مناسب است: اگر در اثنای تلاوت، مقام یا تحریر و یا قاعده تجویدی برای خوش آمد مستمعین یا استاد یا لذت نفسانی اجرا شد، باید بلافاصله تلاوت را قطع نمود، اگرچه در اوائل تلاوت باشد و مستمعین دلگیر شوند. رعایت آداب هنر قرائت برتر از خوش آمد مردم است. اما اگر کسی جسارت این کار را نداشت، فوراً استغفار نموده و تلاوت را ادامه دهد. بکوشیم خدا را از خود راضی کنیم. با این بیانات، بطلان این کلام معروف که باید قرآن را «برای مردم» خواند روشن می شود. توجه داشته باشیم که ما موظفیم فقط برای خدا و خوش آمد او قرآن بخوانیم، با این هدف که بندگانش را بیدار نموده و قلوبشان را با زلال قرآن شستشو دهیم و به سوی حق و اولیائش رهنمون سازیم. ب ـ #تفکر در عظمت کلام الهی و حضور قلب: قالَ رَسولُ الله ـ صَلَّی الله علیه و آله و سَلَّمْ ـ : لا یَنْبَغی لِحامِلِ الْقُرآنِ اَنْ یَظُنَّ اَنَّ اَحَداً اُعْطی اَفضَلَ مِمّا اُعْطی لاِنَّهُ لَوْمَلِکَ الّدُنیا بِاَسْرِها لَکانَ الْقُرآنُ اَفْضَلَ مِمّا مَلِکَهُ. برای قاری قرآن شایسته نیست که گمان کند به کسی چیزی بهتر از آنچه به او عطا شده است داده اند. زیرا اگر تمام دنیا را مالک شود، قرآن بزرگتر از دارایی اوست. 👤قاری قرآن باید در عظمت کلام الله تفکر نماید. در نزول و چگونگی متجلی شدن آن در عالم مُلک، به شکل الفاظ و کلماتی که قابل فهم برای بشر است، دقت نماید. ثمره این تفکر، خشوع و خضوع در برابر کلمات الهی است. زیرا وی تالی و قاری کلماتی است که از عرش جلال الهی نازل شده است و همانقدر که متکلم آن کلمات عظیم است،کلام وی نیز عظمت دارد. پس از آن در لطف حق تعالی نظر کند و رحمت و مهربانی او را یاد نماید که برای هدایت او، عالی ترین مفاهیم و معارف را در قالب حروف و اصوات