. | #احادیث_داستانی | ☆ کمک در دل شب! ◫ الکافی ـ به نقل از مُعَلّی بن خُنَیس ـ: ⁙ #امام_صادق_علیه_السلام در شبی که نَم نَمْ باران می آمد، به قصد صُفّه بنی ساعده خارج شد. من در پی ایشان به راه افتادم. ناگاه، چیزی از دست ایشان افتاد. گفت: ✓ «بسم اللّه. خدایا! به ما برگردان». من جلو رفتم و سلام کردم. فرمود: «معلّی؟». گفتم: بله، فدایت شوم! ✓ فرمود: «با دستت بگرد و آنچه یافتی، به من بده». من گشتم. دیدم مقدار زیادی نان، روی زمین، پراکنده شده است، و هر چه می یافتم، تحویل ایشان می دادم. ناگاه کیسه چرمینی پر از نان یافتم که نمی توانستم آن را بلند کنم. گفتم: فدایت شوم! آن را روی سرم حمل می کنم. ✓ فرمود: «نه. من به این کار، از تو سزاوارترم؛ امّا همراهم بیا». ما به صُفّه بنی ساعده رفتیم. عدّه ای را دیدیم که خوابیده اند. امام(ع) آهسته یکی دو گِرده نان، کنار هر کدام گذاشت تا به نفر آخر رسید. سپس بر گشتیم. گفتم: فدایت شوم! آیا اینها حق را می شناسند (شیعه شما هستند)؟ فرمود: ✓ «اگر می شناختند که در ناچیزترین دارایی هایمان هم با آنها مواسات می کردیم (در همه چیزمان شریکشان می کردیم)». 📗الکافی: ج۴ ص۸ ح۳، دانشنامه قرآن و حدیث ج۴ ص۲۷۴ https://eitaa.com/eslam20