✍ محمد جواد خواجه وند ضمن احترام؛ بنده کنشگرانِ فتنه‌ی سیاه «زن/زندگی/ آزادی»را قهرمانان ملی و نمایندگان ورزشی سرزمینم نمی‌دانم🌹 هرکدام از این پست‌ها،استوری‌ها و توئیت‌ها بوی خون می‌دهد! خون جوانانی که با این نوشته‌ها و هشتک‌ها تهییج شدند و به خیابان‌ها آمدند وشمشیر علیه کشورشان کشیدند و از روی نادانی یا جان خود را از دست بدهند یا جان مظلومی را گرفتند و خانواده‌ای را به عزا نشاندند #فراموش_نمیکنم #حافظه_تاریخی ✅✅✅✅✅✅✅ ✍ پی نوشت: ا. انصاری زاده واقعا نمی‌فهمم بالیدن به اینها، چه افتخاری برای مملکت دارد!؟ آری، بیایید دایرکت و فحش بدهید که:(چرا غرور ملی را خدشه‌دار می‌کنی؟ چرا با خوشحالی مردم مخالفی؟ مگر نمیدانی الان دیگر فوتبال فقط ورزش نیست، بلکه سیاست است، اقتصاد است، فرهنگ است!) اتفاقا دقیقا مشکلم همین است که فوتبال دیگر «ورزش» نیست که ای‌کاش میبود، فوتبال و فوتبالیست ابزاری شده برای تحقیر ملت ها میدانم این حرفها درد دارد، بعضی ها بشدت دردشان میگیرد، اما دوست عزیز؛ مبارزه با جهالت های جامعه یعنی همین.. یعنی تیرت به جایی اصابت کند که برخی دردشان بگیرد؛ انبیاء (ع) هم همین کار را میکردند.. به جایی از وجدان جامعه مشت می‌زدند که جامعه دردش بیاید و ناگهان از خواب غفلت بیدار شود؛ مثل کسی که بین خواب و بیداری است و درحال خفه شدن است، و شما با یک مشت محکم او را هوشیار می‌کنی.. درد دارد اما بیدار میشود امروز، «سلبریتی» همان جهالتی است که اگر انبیاء بودند، جلوی آن می‌ایستادند (ضمنا جناب قلعه نویی،بیخود کردی که مربی تیم کشوری شدی که ۴۰سال است در آن ظلم و بی‌عدالتی است) @tahliltamadoni