بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع امروز: «#انتظار، #آرزو_یا_عمل؟!»         روز چهارشنبه، ١۴٠١/١٢/١٧ ✍️ مناسبت روز: امروز #پانزدهم_شعبان، سالروز ولادت با سعادت #منجی_عالم_بشریت، حضرت #بقیه‌الله_الاعظم (عج) است، لذا ضمن تبریک و تهنیت، سخن امروز را با صلوات بر محمد و آل محمد و دعا برای تعجیل در فرج حضرت صاحب الزمان (عج) آغاز می‌نمائیم؛ چه زیباست خورشید، هنگامی که در سینه آسمان، پرتو افشانی می‌کند و انوار امید و گرمای حیات بخش‌ و پرنشاط را به دل‌ها ارزانی، و صفا، صمیمیت و مهر را در جان‌ها می‌دمد؛ و چقدر شرم‌آور است که در برابر این همه لطف و عظمت خورشید، مردمی که غرق در نور و گرمای الطاف اویند، کفران نعمت کنند؛ و چقدر غم‌انگیز است که به واسطه همین ناشکری، ابرهای سیاه از راه رسیده و نعمت دیدار آشکار خورشید از آدمی گرفته شود؛ وچقدر سخت و دردناک است اگر غیبت خورشید در پشت ابرها، سالیان سال به طول انجامد! اما مصیبت بزرگتر، آن است که پس از مدتی، عده‌ای از مردم به‌طور کلی خورشید تابان را فراموش کرده! و عده دیگری نیز تنها ادعای انتظار دیدار خورشید را داشته باشند؛ چراکه «انتظار»، به معنای چشم به راه بودن برای آمدن غایب و حرکت به سوی اوست؛ چنانچه وقتی عزیزی از ما دور می‌شود و ما چشم به راه اوییم، این‌گونه نیست که فقط بنشینیم و دست روی دست بگذاریم و دعا کنیم که بیاید، بلکه به عشق او برمی‌خیزیم و همه چیز را برای آمدنش مهیا کرده و به استقبال او می‌رویم؛ و مسلماً هر قدر میهمان ما عزیزتر باشد، همت بیشتری در آمادگی و استقبال از او انجام می‌دهیم؛ حالا اگر این میهمان یار غایب از نظر، خورشید عالم تاب و مصلح کل جهان و آخرین امام و حجت الهی باشد، طبیعتاً وظيفه ما بسیار بزرگتر و گسترده‌تر خواهد بود؛ برهمین اساس در روایات اسلامی، درباره اهمیت و فضیلت و چگونگی انتظار فرج و وظایف منتظران واقعی، نکات بسیاری آمده و رسول خدا و اهل‌بیت عصمت و طهارت (ع)، انتظار فرج را نه فقط یک آرمان و آرزو، بلکه مهمترین و پر فضیلت‌ترين عمل و جهاد دانسته‌اند؛ چنانچه حضرت رسول (ص) فرمودند: «اَفضَلُ اَعمالِ اُمَّتی اِنتِظارُ الفَرَج» [بحار الانوار، ج۵۲، ص۱۲۲] و در روایت دیگری فرمودند: «اَفضَلُ الجِهادِ اُمتَّی اِنتِظارُ الفَرَج» (کمال‌الدین، ج٢، ص۶۴۴) همچنین امیرالمؤمنین (ع) نیز فرمودند: «منتظر فرج باشید و از رحمت خداوند ناامید نشوید، به درستی که بهترین عمل نزد خداوند عزوجل، انتظار فرج است» [بحارالانوار، ج۵۲، ص۱۲۳] امام صادق (ع) نیز فرمودند: «اگر کسی از شما (شیعیان) بمیرد در حالی که منتظر امر فرج امام مهدی (عج) باشد، همانند کسی است که در کنار قائم (عج) و در خیمه‌اش بوده است»؛ سپس اندکی درنگ کرده و فرمودند: «نه! بلکه مانند کسی است که در کنار آن حضرت جنگیده و شمشیر زده است»؛ سپس ادامه دادند: «نه! به خدا قسم، او مانند کسی است که در کنار رسول خدا (ص) به شهادت رسیده باشد» [بحارالانوار، ج۵۲، ص۱۲۶] با دقت در این روایات و احادیث مشابه دیگر، روشن می‌شود که در اسلام ناب محمدی، «انتظار» صرفاً یک آرزو و حالت درونی نیست! بلکه با فضیلت‌ترین عمل و حرکت، و جهاد و انقلاب است، لذا منتظر واقعی، باید عامل بوده و انقلابی باشد؛ از نظر عقلی نیز روانشناسان، نشاط و پویایی بشر در زندگی فردی و اجتماعی را مرهون نعمت «امید و انتظار» می‌دانند؛ به‌گونه‌ای که اگر «امید و انتظار» از انسان گرفته شود، ادامه زندگی برای او، بی روح، بی معنا و بی‌لذت خواهد بود؛ بنابراین در اهمیت «انتظار موعود» همین بس که دشمنان اسلام، آن را بزرگترین مانع خود در سیطره و تسلط بر مسلمانان برشمرده‌اند و بزرگترین نظریه‌پردازان غربی در بحث مبارزه با اسلام، دو عامل مهم پایداری و شکست‌ناپذیری شیعیان را «انتظار فرج» و «زنده نگه داشتن حماسه حسینی و عاشورا» دانسته‌اند. [موعود شناسی، ص۹۸] ✍️ در پایان، این حقیقت را نباید فراموش کنیم که اگر منتظران با وظایف خود آشنا نباشند و برای عمل به آنها قیام نکنند، همان‌گونه که در زمان امام حسین (ع)، عده‌ی زیادی ادعای شیعه بودن را داشتند، لیکن از میان آنها، تنها ۷۲ نفر به وظیفه‌ی خود قیام و عمل کردند و بقیه امام را در کربلا تنها گذاشتند؛ در زمان غیبت حضرت حجت (عج) نیز چنانچه شیعیان به وظایف خود عمل نکنند، امام زمان تنها مانده و ظهور حضرت، باز هم به تأخیر خواهد افتاد. «اللهم عجل لولیک الفرج»