بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع امروز: «#یادگار_یار»         روز جمعه، ١۴٠١/١٢/٢۶ ✍️ مناسبت روز: امروز طبق تقویم شمسی، سالروز رحلت حجت‌الاسلام والمسلمين حاج #سيد_احمد_خمينی (ره) در سال ١٣٧٣ است، لذا سخن امروز را با سلام و صلوات به روح بلند «#یادگار_امام» آغاز می‌نمائیم؛ در آخرین روزهای زمستان سال ١٣٢۴ شمسی در شهر مقدس قم و در خانه فقیهی وارسته و مجاهدی نستوه به نام حاج آقا روح‌اللّه، نوزادی دیده به جهان گشود که وی را «احمد» نامیدند؛ او درد دین را از گرما و حرارت جانسوز نوای اذان و اقامه خمینی کبیر به ارث برد و صبر و استقامت و اخلاق اسلامی را از سیره عملی پدر و مادر آموخت و در کانونی از علم و اخلاق و عرفان، بزرگ و کامل گردید؛ احمد پس از طی دوره ابتدایی و متوسطه در رشته علوم طبیعی از دبیرستان حکیم نظامی قم دیپلم گرفت و پس از آن به عراق سفر کرد و سال‌ها در نجف‌اشرف به آموختن دروس حوزوی همت گمارد و همانجا نیز ملبّس به لباس مقدس روحانیت گردید و سپس برای ادامه تحصیل به قم بازگشت؛ او در اوج جوانی که هنوز روح تشنه‌اش از کوثر زلال علم و دانش سیراب نگردیده بود و برای اجتهاد در دین می‌کوشید، در برابر مسئله مهمتری قرار گرفت و آن، اوج‌گیری جریانات سیاسی و مسئله انقلاب بود؛ لذا سید احمد، انقلاب اسلامی را بر همه چیز ترجیح داد و همچون پدر، شجاعانه وارد صحنه سیاسی شد و از آن پس خود را کاملاً وقف انقلاب و امام نمود که در تأئید این ادعا همین جمله از امام راحل (ره) کافی است که ایشان فرمودند: «تو (احمد) شب و روزت را وقف کرده‌ای و برای اسلام و انقلاب کار می‌کنی...» و به گفته شاهدان عینی، تراکم کارها و فعالیت‌های احمد آقا در نوفل‌لوشاتو به حدی بود که چندین بار به بستر بیماری افتاد؛ مرحوم حاج سیداحمد آقا در طول سالیان عمر امام امت، همواره مشاوری خبره و امین برای ایشان بود و دیدگاه‌های بسیار پخته و عالمانه‌ای را ارائه می کرد به صورتی که پیرفرزانه و مغز متفکر معمار بزرگ انقلاب نیز همواره بر پیشنهادات سنجیده و اثرگذار وی، مهر صحت و تأئید می‌زدند، لذا باید اذعان نمود که احمد آقا سهم بزرگی در پیروزی انقلاب و تداوم آن داشته است؛ البته از همه این‌ها مهمتر، نقش ویژه حاج احمد آقا در حفاظت هوشمندانه و مدبرّانه از وجود نازنین امام امت بود، آن هم در آن مدت زمانی طولانی و با آن همه توطئه‌ها و نقشه‌های شوم دشمنان و بدخواهان انقلاب در داخل و خارج از کشور؛ چنانچه رهبر فرزانه انقلاب فرمودند: «بی شک سلامت و توان جسمی و قدرت کاری آن قائد عظیم‌الشأن در دوران پرمخاطره ده ساله با وجود کهولت سن و بیماری قلبی، در میان عوامل و اسباب عادی، از همه بیشتر به ابتکار و مراقبت و پیگیری دلسوزانه این فرزند مهربان وابسته بود؛ ملت ایران از این بابت بسی مدیون احمد عزیز فقید است... » یکی از خصوصیات بارز مرحوم سیداحمد خمینی (ره) پرهیز از خودستایی و حتی نهی دیگران از بیان محاسن ایشان بود! چنانچه فرزند ایشان در این‌باره می‌گوید: «یادگار امام، فردی بسیار کتوم و تودار بود و اهل این نبود که خود را بنمایاند و از روی فخر و مباهات یا منیّت و هوای نفس به زبان بیاورد که فلان کار را من کردم یا من بودم که چنین نقشی داشتم؛ ابدا! او دنیا را به قدری ناچیز و بی‌قدر و بها می‌دانست که حتی اجازه نمی‌داد کسی از او تعریف و تمجید کند... لذا عظمت و بزرگی پدرم در پنهانی و گمنامی اوست...» یکی دیگر از خصوصیات آشکار حاج احمد آقا، صراحت لهجه ایشان بود؛ او اصلاً اهل سازش‌کاری با کسی نبود و هرآنچه در راستای اهداف بلند و آسمانی امام امت نبود را به شدت مذموم می‌دانست و با آن بدون رودربایستی مقابله می‌نمود؛ و به همین جهت گروه‌ها و افراد مختلفی از وی رنجیده خاطر می‌شدند و چه تهمت‌هایی که نثار آن دریادل نکردند! اما شگفت آنکه ایشان در دوران زندگی امام و پس از آن، هرگز لب به شکوه نگشود و از خود دفاعی نکرد! از جمله خدمات بزرگ حاج سید احمد آقا بعد از رحلت حضرت امام (ره)، نقل خاطره‌ای از خلوت خود با خمینی کبیر و اعلام شایستگی حضرت آیت‌الله خامنه‌ای (مدظله‌العالی) برای رهبری نظام بود، که زمینه را برای سکانداری کشتی انقلاب در جمع خبرگان رهبری مهیا نمود و بدینوسیله نقش حیاتی و مهمی را در تثبیت انقلاب و واگذاری آن به دست پرتوان رهبر فرزانه انقلاب ایفا نمود و امید همه دشمنان و بدخواهان انقلاب را به یأس مبدل ساخت؛ ✍️ و بالاخره «یادگار یار» بعد از عمری خدمت صادقانه و خالصانه به اسلام و انقلاب در چنین روزی در سال ١٣٧٣ به علت ایست قلبی، دار فانی را وداع گفت و در کنار مرقد مطهر امام راحل برای همیشه آرام گرفت؛ روحش شاد، یادش گرامی، نامش جاودان و راهش همواره پررهرو باد.