کجا زور می گویند؟ چگونه نرم می شوند؟! ✍️ حساب دو دو تا، چهارتاست: نخست وزیر انگلیس و رئیس جمهور آمریکا (و سران فرانسه و آلمان)، درباره ضرورت مذاکرات برجامی جدید، از موضع بالا حرف می زنند و به جای عذرخواهی، طلبکاری هم می کنند. 🔹اما همین ها، به خودشان اجازه نمی دهند درباره پهپاد ساقط شده و نفتکش توقیف شده توسط ایران حرف بزنند و ماجرا را کش بدهند. جالب این که ترامپ وحشی، حتی از ایران تشکر هم کرد که به جای پهپاد جاسوسی، هواپیمای نظامی سرنشین دار شان را ساقط نکرده است! ♦️عجیب نیست؟ بر حسب ظاهر، انگلیسی ها و آمریکایی ها باید در قبال برخورد های سخت و قاطع ایران، شاکی می شدند و برجام را که نرمش طرف ایرانی بود، روی سرشان می گذاشتند و حلوا حلوا می کردند. 🔹اما در عمل، وقتی اقتدار و قاطعیت نشان دادیم و در برابر گستاخی و ضربه، ضربت متقابل را زدیم، انگلیسی ها و آمریکایی ها (و دیگر کشورهای غربی)، ترجیح دادند جز چند غُر و لُند کوتاه، هیچ نگویند تا ماجرا را فراموشی شود. ♦️در عین حال، هر گاه انعطاف و نرمشی نشان دادیم که آنها حمل بر ضعف کردند، به جای قدردانی و نرمش متقابل، زبان شان دراز تر شد. به جای این که درباره تعهدات نقض شده برجامی شرمنده و عذرخواه باشند، طلبکار هم شدند و امتیازهای جدید مطالبه کردند. 🔹این دوگانه، درس بسیار بزرگی است، اگر واقع بین باشیم. زبان رایج و همه فهم در دنیا #زبان_اقتدار است و کسی در ازای #دیپلماسی_التماسی، جز تحقیر و توهین تحویل نمی دهد. محمدایمانی