🔗💜🔗💜🔗💜🔗💜🔗 ♡﷽♡ #تاریک‌خانہ🗝 ✍بہ قلمِ #شین_الف🍃 #فانوس_221 خنکای اندکی که به مساحت یک دایره کوچک روی گونه حس کردم موجب شد نگاهم را بالا بکشم و با لبخند زمزمه کنم: بارونه... حره اما مثل من عاشق باران نبود... از خیس شدن واهمه داشت و غر زد: _اینهمه راه تا خونه خب میذاشتی آژانس بگیریم... +ا... چه تنبلی تو راهی نیس که... بعد زیارت آدم احساس سبکی داره... پیاده میچسبه... دو دقیقه دیگه که بارون تند شد و هوا هم تاریک اونوقت خوردی زمین گل و شل از سر و کولت بالا رفت سبک ترم میشی! بجای هر جوابی تنها خندیدم... اما او بیشتر حرصی شد: _سرخوش... لاقل یکم تندتر راه بیا شب شد!... آهسته و زیر لب تکرار کردم: شب شد!... یک روز تکراری دیگر هم گذشت... تا کجا میشد به این تکرار ادامه داد؟! تا کجا میتوان این خستگی را به دوش کشید؟! وقتی به خانه رسیدیم که رگبار حسابی خیسمان کرده بود... باران وفت و بی وقت اینجا، هم روزمرگی دارد و هم تازگی... روزمرگی دارد چون مدام تکرار میشود اما تازگی هم دارد چدن بدون قاعده تکرار میشود... حتی زمانی که آسمان آفتابی است و هیچ انتظارش را نمیکشی! شاید راهی برای تازگی بخشیدن به روزمرگی های دنیا هم وجود داشته باشد! اما چه راهی؟! خانوم خاله با دیدن موشهای آبکش شده اش دلسوزانه حوله آورد... در این مدت به سبب همنشینی ما تمام تلاشش را میکرد با لهجه ی شیرینش از کلمات فارسی استفاده کند و دیگران را برای فهمیدن به زحمت نیندازد: _قحطی ماشین که نیامده کُر!(دختر) از سید عبدالله پای پیاده بامویید؟! معجون فارسی و گیلکی هایش لبخند به لبم مینشاند: _بقول خودت گِل که نیستیم با آب وا بریم خاله... اینا رو ولش کن فدا سرت... یادت که نرفته صبح چه قولی دادی؟ من دیگه بهونه قبول نمیکنما... خندید... شیرین و ملیح: _نه یادمه... حالا بیا تو شام تو رو بخور... استراحت تو رو بکن... قصه هم میگم برات... حره شکلکی برایم در آورد و رو به خانوم خاله که حوله را سمتش گرفته بود تشکر کرد: _قربون دستت خاله کار ما دیگه از این حرفا گذشته باید دوش بگیرم تا زانو رفتم تو گِل! فقط تا من نیومدم چیزی تعریف نکنیا... زود برمیگردم! 🎙تمامۍحقوق رمان محفوظ و حق انتشار مجازے آن منحصرا بہ کانال ن.والقلم واگذار شده است...👇 http://eitaa.com/joinchat/3450667030Ca49fc47ed7 🚫 #کپۍتحت_هرشرایطۍحرام‌وموجب‌پیگردقانونۍ🚫 🔗💜🔗💜🔗💜🔗💜🔗