📻کتاب «زمانی میان زمان‌ها: امام، شیعه و ایران» 📑قسمت 97 #معرفی_کتاب 📗کار خانم عشقی را می‌توان به معنای وسیع کلمه از سنخ توضیح‌های فرهنگی #انقلاب قلمداد کرد که در آن، نقش فرهنگ عمومی، دیانت، روحانیت، باورها مردم، ارزش‌ها و ... در انقلاب پررنگ است. منتها ویژگی خاصی که این اثر را از سایر تبیین‌های فرهنگی #انقلاب_اسلامی متمایز می‌کند، این است که او این تبیین فرهنگی را در یک نظامی از مفاهیم و معانی کلی، دور و دارای فاصله از مفاهیم و معارف #علوم_اجتماعی مدرن ارائه کرده است. 📗فوکو اشاره مختصری به #معنویت_سیاسی دارد و عشقی هم آن را در این کتاب بسط می‌دهد، به این معنا که معنویت به مثابه سیاست تجربه می‌شود یا تحقق می‌یابد. اما کار عشقی از این جهت ممتاز و خاص شده که سعی نموده با به‌کارگیری نظام معانی و مفاهیم #عرفان_اسلامی، به کنه این معنا نزدیک و از این جهت، بسط و تفسیری از مفهوم «معنویت سیاسی» #فوکو را که خیلی سربسته مطرح کرده بود، ایجاد کند. •┈┈┈┈••✾••┈┈┈┈• #کتاب #رادیو #رادیو_فکرت #انقلاب_اسلامی #لیلی_عشقی #عرفان #عرفان_سیاسی 🔻 کانال رادیو فکرت: 🆔 rubika.ir/radiofekrat 🆔 eitaa.com/radiofekrat

🔹وقتی به انقلاب‌های بزرگ تاریخ نگاه می‌کنیم، می‌بینیم که آن‌ها بلافاصله سنت‌های فکری جدیدی خلق کردند که تا سال‌ها، بلکه قرن‌ها، مورد واکاوی قرار گرفتند. مثلا در #انقلاب_فرانسه (1789) نه‌تنها نظام سلطنتی را در هم شکست، بلکه زبان جدیدی برای سیاست، مفهوم ملت، جمهوریت و حقوق شهروندی آفرید. متفکرانی چون #توکویل، #روسو، #مارکس، #هگل، #آرنت و #فوکو این انقلاب را از زوایای مختلف کاویدند و سنت‌های فکری عمیقی پیرامون آن پدید آمد. یا در انقلاب روسیه (1917)، زایشگاهی برای مکتب‌های فکری مدرنی چون #مارکسیسم-لنینیسم شد و متفکرانی از #لنین و #تروتسکی تا #هانا_آرنت، و... به تحلیل آن پرداختند. 🔸 هر انقلابی که بخواهد در #تاریخ بماند، باید زبان خاص خود را خلق کند؛ زیرا زبان، تنها وسیله‌ی بیان نیست، بلکه ابزار #فهم و درک است. #انقلاب_اسلامی برای تحلیل خود، به زبانی نو و به ادبیاتی ویژه نیاز داشت؛ زبانی که بتواند واقعیت‌های این انقلاب را نه در چارچوب‌های مستعمل #تفکر_مدرن، بلکه در افقی جدید بیان کند. اما چرا ما زبانی درخور انقلاب خود نساختیم؟ ما می‌بینیم که روایت‌های حاکم درباره انقلاب اسلامی، بیشتر از آنکه برگرفته از تفکر خودی باشد، یا از بیرون تحریف شده‌اند، یا در داخل به کلیشه‌هایی تکراری بدل گشته‌اند. اما تا زمانی که انقلاب اسلامی، زبان خود را نیابد، نمی‌تواند #حقیقت خود را آشکار کند. 🔹 بیشتر نوشته‌ها پیرامون انقلاب یا به توصیف وقایع پرداخته‌اند یا در چارچوب #منازعات_سیاسی محدود مانده‌اند. اما #تفکر و #تأمل عمیق، نظیر آنچه درباره سایر انقلاب‌ها رخ داد، کمتر به چشم می‌خورد. به‌جای آنکه متفکران ما در تفسیر انقلاب اسلامی میدان‌دار باشند، فضای فکری کشور عمدتاً درگیر دفاعیات کلی یا نقدهای سیاسی شده است. تحلیل‌های عمیق نظری، به‌جز معدود تلاش‌هایی، جایگاهی در حد و اندازه این حادثه عظیم نیافته‌اند. 🔸مسئله تنها این نیست که ما انقلاب خود را #روایت نکردیم؛ بلکه عمیق‌تر از آن، این عدم روایت‌گری، ما را از درک درست واقعیت‌های پیرامونی‌مان نیز بازداشته است. وقتی برای انقلاب خود #اندیشه‌ورزی نکردیم و دستگاه‌های تحلیلی بومی نساختیم، مجبور شدیم واقعیت‌های خود را از #نگاه دیگران ببینیم. نتیجه چه شد؟ ظرفیت‌های خود را نادیده گرفتیم، فرصت‌های بزرگ را از دست دادیم، و #رؤیا پردازی‌مان در همان ابتدای مسیر، ته کشید! 💢 امروز، انقلاب اسلامی بیش از هر زمان دیگری نیازمند روایت‌های #امیدبخش است؛ اما این روایت‌ها زمانی ممکن خواهند شد که ما دستگاه اندیشه‌ورزی پساانقلابی خود را بسازیم—دستگاهی که ساختارهای کهنه‌ی #تحلیل را در هم بشکند و ما را از #اسارت چارچوب‌های فکری بیگانه برهاند.