. #حکایت ‏مظفر الدین شاه قاجار از همان بدو تولد و کودکی همیشه ضعیف و بیماربود ولی در ۹ سالگی ولیعهد شد و با همان حال ضعف و بیماری به پایتخت (تبریز) که کاخ ولیعهدی بود، رفت و در این شهر حالش بد و بدتر شد. پزشکان آن زمان، احتمال دادند که مظفرالدین شاه به سل ریوی دچار شده و توصیه کردند که شاید هوای سرد تبریز به بدنش نساخته و باید در جایی خوش آب و هوا بماند. این شد که علی اصغرخان اتابک اعظم، باغ بزرگی ییلاقی ای را در روستای #دارآباد برای ولیعهد ۹ساله خرید تا شاه شاهان در روستای دارآبادِ خوش آب و هوا بدنش جان بگیرد و بعدا که بهتر شد به تبریز که پایتخت بود برگردد. کاخ دارآباد مظفری با مشقت کارگران ایرانی به سرعت ساخته شد و این کاخ تا زمان مرگ مظفرالدین شاه در خدمت پادشاه بود و علاوه بر کاخ، محل استراحت و درمان مظفرالدین شاه به حساب می‌آمد. اما با مرگ پادشاه، کاخ شاه‌آباد (دارآباد) برای بیماران مبتلا به سل در اختیار وزارت بهداشت آن زمان(حفظ الصحه) قرار گرفت و به آسایشگاهی برای بیماران مبتلا به سل تبدیل شد. ولی به دلیل فراز و نشیب‌های سیاسی کم کم این #کاخ_بیمارستان بی استفاده ماند. در همین سالها پسری در کاشمر، از خانواده‌ای حکیم به دنیا آمد و مجد الحکما نام پسرش را #مسیح گذاشت. سید مسیح پسر ارشد خانواده که کم کم همچون پدر و پدربزرگش به طبابت علاقمند شد بعد از گرفتن دیپلم در مدرسه فرانسوی‌های مشهد، به فرانسه رفت و اولین پزشک متخصص ریه ایرانی شد. در آن زمان سل از شایع‌ترین بیماری‌های ایران بخصوص در مناطق محروم بود و روزانه ایرانی‌های زیادی را می‌کشت. لذا، او با هدف نابود کردن سل در این رشته تحصیل کرد و به ایران بازگشت. ابتدا یک مدرسه پرستاری در کاخ مظفری شاه‌آباد راه‌اندازی کرد. کاخی که روزگاری دارالشفای مظفرالدین شاه بود. اما ایده اصلی او ساخت بیمارستانی برای کمک به ریشه‌کن کردن بیماری سل و درمان بیماران ریوی در ایران بود. برای همین از بسیاری از نهادها و سازمان‌های دولتی همچون وزارت بهداری و اشخاص خیّر مانند فخرالدوله امینی دختر مظفرالدین‌شاه دعوت کرد که ساختمان‌ این بیمارستان را تکمیل کنند. مرکز سل او، توسط مهندسان آلمانی با معماری خاص طراحی و به شکل بال خمیده برای بیماران سل و بیماران ریوی ساخته شد. دکتر مسیح دانشوری در سال ۱۳۵۴ خورشیدی در سن ۷۶ سالگی در تهران درگذشت. سال‌ها بعد (۱۳۷۱ه‍.ش) #دکترعلی_اکبر_ولایتی با همراهی چند تن از استادان پزشکی (مسجدی، طباطبایی، حسنتاش و بهادری) مرکزِ تحقیقات سل و بیماری‌های ریوی که در محوطهٔ فیزیکی این مرکز پزشکی قرار دارد را تأسیس نمودند و در سال ۱۳۷۷ با ادغام این مرکز با بیمارستان مسیح دانشوری، «مرکز آموزشی، پژوهشی و درمانیِ سل و بیماری‌های ریویِ دکتر مسیح دانشوری»، پایه‌گذاری شد. همان بیمارستانی که اینروزها محل اصلی درمان بیماران کرونایی تهران است. 📚 پیشینه تاریخی مبارزه با بیماری‌های سل در جهان و ایران، تألیف محمدحسین عزیزی 💓#نظرتان را #اینجا بفرمایید👇👇 https://t.me/etedal_naghd #اعتدال 👇👇 «ایتا» ، «بله»، «تلگرام» ، «سروش» #اعتدال 👈 @etedalhamrah #انتشار با حذف یا تغییر لینک #آزاد