. #حکایت بازنویسی: رضا صابری 🔻#مقدمه 🔻 ثَمود، قومی عرب بودند كه در ناحیه «حِجر»، در ساحل دریای سرخ، نزدیک «وادی القری» و در مسیر حجاز به شام، زندگی می‌كردند. بنابر آیات قرآن، قومی مشرک بودند که سرزمین آباد و حاصل‌خیز داشتند و در ساختن خانه از سنگ مهارت داشتند. [سوره شعرا / ۱۴۹] [سوره شعرا، ۱۴۷و ۱۴۸] یافته‌های باستان‌شناسان در قرن نوزدهم میلادی (سیزدهم قمری) وجود آنان را در مناطق شمالی شبه‌جزیره عربستان تأیید می‌کند. 🔻#حكایت 🔻 [برگرفته از یك حدیث] در كتاب «کافی» از «ابو بصیر» نقل شده كه گفته است: از امام صادق(ع) در باره علت عذابی كه بر قوم ثمود نازل شد پرسیدم. امام صادق علیه السلام ماجرا را اینطور توضیح دادند: خداوند عز و جل هرگز هیچ قومی را نابود نمی‌کند، مگر آن که پیش‌تر، پیامبران را به سوی آنان می‌فرستد تا برایشان حجّت آورند. و عذاب قوم ثمود بِدان سبب بود كه ثمودیان، یك کوه را می‌پرستیدند و... خداوند حضرت صالح را برای ‌ارشاد آنان برانگیخت. ولی آن قوم او را تکذیب کردند و در برابرش سرکشی نمودند و گفتند: اگر آن طور که ادّعا می‌کنی، پیامبر و فرستاده خدا هستی، از خدایت بخواه که از این کوه، ماده شتری كه ده ماهه حامله باشد بیرون آورد. و خدا #شتری كه ده ماهه حامله بود را از دل كوه بیرون آورد. سپس خدای به او صالح وحی فرمود که: به آنها بگو خدا چنین مقرّر کرده است که استفاده از آب چشمه یک روز مخصوص این ماده شتر باشد و یک روز از آنِ شما. چون روز آشامیدن ماده شتر می‌شد، آن روز، [ماده شتر] آب می‌نوشید و مردم، آن را می‌دوشیدند و کوچک و بزرگ در آن روز از شیرش می‌خوردند، و چون شب می‌شد و صبح روز بعد فرا می‌رسید، مردم به طرف آب می‌رفتند و آن روز از آن استفاده می‌كردند و ماده شتر در آن روز نمی‌آشامید. مدّت‌ها و كرّه‌ی شتر هم متولد شد و... تا آن که عده‌ای سركش، نزد مردم رفتند و گفتند: این ماده شتر را بکشید. خوش نداریم که یک روز، او بیاشامد و یک روز، ما! سپس گفتند: هر کس آن را بکشد؟ هر چه قدر مزد خواست، به او می‌دهیم. مردی تیره بخت و بدشگون برای گرفتن مزد! بر سر راه شتر نشست و با دو ضربه آن حیوان را کشت! قوم صالح آمدند و هر یک از آنان ضربه‌ای بر بدن شتر زدند و گوشت آن را میان خود، قسمت کردند و کوچک و بزرگ، همگی، از آن خوردند. اما کرّه‌ شتر گریخت و بالای کوه رفت و سه بار به طرف آسمان، بانگ بر آورد. صالح، چون این رخداد را دید، نزد ایشان آمد و گفت: چرا این کار را کردید؟! آیا از پروردگارتان نافرمانی نمودید؟! خدای ـ تبارک و تعالی ـ به صالح(ع) وحی فرمود: قوم تو سرکشی و تجاوز کردند. به آنان بگو: من تا سه روز دیگر، عذابم را بر آنان خواهم فرستاد. اگر [در این مدّت] توبه کردند و برگشتند، توبه آنان را می‌پذیرم و عذابم را از آنان باز می‌دارم؛ ولی اگر توبه نکردند و بر نگشتند، در روز سوم، عذاب را بر آنان فرود می‌آورم. صالح(ع) نزد آنان رفت و پیام خدا را رساند اما چون صالح، این سخن را به آنان گفت، بر سرکشی و پلیدی خویش افزودند و گفتند: آنچه را به ما وعده می‌دهی، برای ما بیاور، اگر از راست می‌گویی! ... در پیان روز سوم، در روز اول رنگ صورت آنان زرد، روز دوم سرخ و روز سوم سیاه شد و چون شب سوم به نیمه رسید، جبرئیل(ع) فرود آمد و بر آنان چنان بانگی زد که از آن بانگ، پرده‌ گوششان پاره شد، و قلب‌هایشان ترکید و جگرهایشان از هم شکافت... و همگی در یك لحظه مُردند... سپس خداوند، آتشی فرستاد که تمام آنها را سوزاند. قرآن از عذاب قوم ثمود با نام‌های «صاعِقَه» و «صَیحه» و «رَجفه» یاد کرده است. 📚 تاریخ الامم و الملکوکِ طبری، ج۱، ص۲۲۶-۲۲۷ 📚 المفصل فی تاریخ العرب قبل الاسلام، ج۱، ص۳۲۳ 📚 مسعودی، مروج الذهب، ۱۴۰۹ق، ج۲، ص۱۴. و 📚 دانشنامه قرآن و حدیث، ج ۱۵، ص ۴۹۴. از 📚 الکافی، ج ۸ ص ۱۸۷ ح ۲۱۴ 📚 قصص الأنبیاء، ص ۹۷ ح ۹۰ 📚 بحار الأنوار، ج ۱۱ ص ۳۸۸ ح ۱۴ #اعتدال 👇👇👇 ا @etedalhamrah #انتشار با حذف یا تغییر لینك #آزاد