مدار ژئو و دلایل نیاز استراتژیک ایران به این ارتفاع طلایی 🔹پرتاب موفق «ناهید ۲» با پرتابگر سایوز، دوباره نگاه‌ها را به «مدار ژئو» دوخت؛ ارتفاع طلایی ۳۵٬۷۸۶ کیلومتری که تنها جایگاه ماهواره‌هایی است که می‌توانند بی‌وقفه و ۲۴ ساعته بر فراز یک نقطه از زمین بمانند. دستیابی به این مدار یعنی استقلال کامل در ارتباطات، اینترنت ماهواره‌ای، پخش تلویزیونی و زیرساخت‌های مخابراتی پیشرفته؛ باشگاهی محدود که ایران هم برای عضویت در آن گام برداشته است. 🔹در این مدار، یک دیش ثابت روی زمین می‌تواند همیشه با ماهواره در تماس باشد، بدون قطع و وصل و بدون نیاز به ایستگاه‌های متعدد. این همان فناوری‌ای‌ست که غول‌های مخابراتی جهان بر آن تکیه دارند. اما رسیدن به GEO، ساده نیست؛ از پرتاب اولیه تا بلوک‌های انتقال مداری پیشرفته، موتورهای اوج‌گیر شیمیایی و پیشران‌های الکتریکی، همه بخشی از این مسیر دشوار و استراتژیک‌اند. 🔹ایران در سال‌های اخیر با توسعه «بلو‌ک انتقال مداری سامان»، خود را به فهرست کشورهای صاحب فناوری رساندن ماهواره از مدار پایین به GEO نزدیک کرده است. ناهید ۲ آزمایش توانمندی ما در مدار پایین بود؛ گام بعدی، رساندن ماهواره ایرانی به همان مدار طلایی و تثبیت جایگاه کشور در اقتدار ارتباطی و فضایی است. #العلمُ‌سلطان #اقتدارملی 🌍❯❯ @menhaj8 #منـــهاج