‌ هر صبح به دیدن اباعبدالله می‌رفت، می‌گفت: روزی که امام‌ رو می‌بینم، روزم پر برکت می‌شه... هر دفعه که می‌رفت، می‌نشست پشت در و منتظر می‌موند تا امام، بیان و ببینن‌ش و بره.. یه روز،ناپاک بود،اگر غسل می‌کرد دیر می‌شد و به دیدار اباعبدالله نمی‌رسید.. با خودش گفت میرم، می‌بینم بعد میام غسل می‌کنم.. مثل هرروز دم خانه حسین رفت، نشست تا حضرت بیان.. تا نشست حضرت از پشت در فرمودند: «اگر میاید در خونه‌ی ما پاک و با صدق نیت بیاید..» خیلی خجالت کشید..رفت.. غسل کرد، دید دیر شده و با خودش گفت: حالا من میرم شاید که توفیق دیدار حاصل شد.. به خانه‌ی حضرت که نزدیک می‌شد، دید حضرت دم خانه به حال انتظار جلوی در نشستن... به حضرت که رسید، اباعبدالله بلندشدن، در "آغوشش" گرفتن.. گفتن: از اون موقعی که از در خونه‌ی ما رفتی منتظر نشستم تا برگردی.. «بیشتر از التماس کردن سائل سفره‌ی تو چشم انتظار فقیرست..» اقا جان! «تقدیر ماست دوری از تو هزار حیف.. سگ را نجس نوشته خداوند، چاره نیست..» #میلاد_امام_حسین ♥️