گل امّید آسمون، که شده قامتت کمون #زمینه | #حاج_محمود_کریمی #شب_چهارم_فاطمیه_اول_۱۳۹۶ #هیئت_رایة_العباس (علیه‌السلام) ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ گل امّید آسمون، که شده قامتت کمون تویی شادیِ خونمون، مادر بمون شده کارِ شبونمون، ناله و آه و اشک خون تا نشه تیره آسمون، مادر بمون هنوزم این سؤاله برام که سیلیِ توی کوچه چی بود؟!؟ هنوزم این سؤاله برام چرا شده صورت تو کبود؟!؟ همیشه پیش چشممه خاطرات یه خونه‌ی پر دود شب تا صبح بی‌خوابی، می‌سوزی، بی‌تابی از دردات، چند وقته بی‌تابی با چشم بارونی، واسه ما گریونی زیر لب داری چی می‌خونی؟؟ اللهم عجل وفاتی ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ شده چشمات یه کاسه خون، شده پاهات پر از ورم دیگه دستات نداره جون، وای مادرم می‌بینم غربت تورو، توی اشک برادرم می‌بینی حال زینب و، وای مادرم هنوزم باورم نمیشه چیزایی رو که می‌دونه حسن هنوزم باورم نمیشه که مادرم و تو کوچه زدن هنوزم باورم نمیشه که کاره خونه رسیده به من با اشکات می‌سوزم، با سرفه‌ات می‌میرم با بغضت عزا می‌گیرم با این غم می‌جنگم، روز و شب دلتنگم از دنیایِ بی تو سیرم اللهم عجل وفاتی

بیشتر شده ورم ابرو #زمینه | #حاج_محمود_کریمی #شب_چهارم_فاطمیه_اول_۱۳۹۷ #هیأت_رایة_العباس "علیه‌السلام" ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ بیشتر شده وَرَم ابرو دردسر شده ورم بازو مدتی شده که نخوابیدی نه به این پهلو، نه به اون پهلو مثل نیلوفرِ پرپری مادر فکر حال منِ دختری مادر وانمود می‌کنی بهتری مادر مادرم گریه کن، تا یکم سبک‌تر بشی پلک به‌هم می‌زنی، داری سخت نفس می‌کشی ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ تو نمازِ شبت بین اشکایه جاری‌و هق‌هقِ بعد هر آیه بی‌قراری برا دردِ همسایه ناله‌ی بی‌صدات، قُرقِ شب‌و می‌شکنه هول میشه مجتبی، تا که هرکی در میزنه تو دعا کردی‌و، یه نفر لیاقت نداشت هرکی سر زد به ما، نیت عیادت نداشت مطمئنن همه، که پر از قفس می‌کشی پُرس‌وجو می‌کنن، تو هنوز نفس می‌کشی درد می‌کشی می‌دونم سخته غرق آتشی می‌دونم سخته بعد سرفه‌ها، رو لبت میشه پُر خون لخته، می‌دونم سخته ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ بی‌قرار زمین، آسمون سرخه زندگی‌مون سیاه خونمون سرخه حرفای امشبت مثه خون سرخه میگی امشب به ما، که قرارِ بعدی کجاس هرچی گفتی فقط، همه صحبتِ کربلاس تو کناره اون، بدن پرپر ناله می‌زنی، بمیره مادر قتلگاهِ و، تویی‌و خون‌و بدنِ بی‌سر، سرِ بی‌پیکر