با امامی یا بر علیهِ او؟! شانِ امام، شان دستگیری و ایصال الی المطلوب است. امام آمده تا انسان و جامعه را #سیر دهد و آنها را به #صیرورت ‌کامل برساند. امام، آمده که انسان‌ها را ببرد به مقصد، او صرفاً بشیر و نذیر نیست. او مخاطب است به آیه‌ی: وَاخْفِضْ جَنَاحَكَ لِلْمُؤْمِنِينَ(۱) ﻭ ﭘﺮ ﻭ ﺑﺎﻝ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻱ ﻣﺆﻣﻨﺎﻥ پهن کن. عجیب آنکه، امام، با حسن ظن کامل و با تمام عشق و محبت و دلسوزی، برای نجات امت حرکت می‌کند. فرمود: وَ مَنَحَ النُّصْحَ وَ بَذَلَ مُهْجَتَهُ فِيكَ لِيَسْتَنْقِذَ عِبَادَكَ مِنَ الْجَهَالَةِ وَ حَيْرَةِ الضَّلَالَةِ(۲) دنیا محل حیرت و سرگردانی است، اگر دستت به دست راه‌بلد نباشد. و امام تنها راه‌بلد است که انسان را از دنیای سرگردانی، به آخرت دارالقرار عبور می‌دهد. و وای از روزی که مردم "خالدِ الی الارض" شوند و از سیر مع‌الامام سر باز زنند. وای از روزی که "حبّ‌الدنیا" غبارِ سنگینش را بر فطرت و عقل آدمی بگستراند و گوش، از شنیدن ندای الهیِ امامِ به حق ناطق که می‌فرماید: "تعالوا" ناشنوا شود. آن روز، روزِ سیاه‌بختی آن ملت خواهد بود. مظلومیتِ امام، به بی‌راهه رفتنِ ماموم است. هرچقدر مامومین از صراطِ مستقیم -که خودِ امام است- فاصله گیرند، صدایِ امام ضعیف و ضعیف‌تر می‌شود. به راستی میدانی کدام از آدمیان امام‌شان را به مسلخ بردند؟! آنانکه در خودِ خود مانده بودند! آنانکه حساب‌شان را با خودشان صاف نکرده بودند. فرمود: «مَنْ کانَ فِینَا بَاذِلًا مُهْجَتَهُ وَ مُوَطِّناً عَلَى لِقَائِنَا نَفْسَهُ فَلْیرْحَل مَعَنا»(۳) آنکه از همه ‌چیز و همه‌کس غیر از حق، بریده باشد می‌تواند با امامش همراه باشد و غیر آن، نه تنها با امام نیست، بلکه علیهِ امام است. حال یک نگاه به امام‌ت بینداز و یک نگاه به خودِ خودت، با امامی یا بر علیهِ او؟! ۱. سوره حجر-۸۸ ۲. زیارت اربعین ۳. بخشی از خطبه‌ی امام حسین"علیه‌السلام" اسماعیل فخریان @fakhrian_ir