#نهج_البلاغه 📚📚در محضر نهج البلاغه:خطبه 176: «آگاه باشيد ظلم بر سه قسم است: ظلمى كه آمرزيده نمى شود، و ظلمى كه باز خواست می شود، و ظلمى كه آمرزيده شده باز خواست نمى شود، امّا ظلمى كه آمرزيده نمى شود شرك به خدا است، خداوند سبحان مى فرمايد: «إِنَّ اللَّهَ لا يَغْفِرُ أَنْ يُشْرَكَ بِهِ» يعنى خدا نمى آمرزد كسی را كه به او شرك آورد، و امّا ظلمى كه آمرزيده می شود ظلم بنده است بر نفس خود در به جا آوردن برخى گناهان كوچك (در صورتي كه اصرار بر آن نداشته باشد، زيرا اجتناب و دورى از كبائر و گناهان بزرگ كفّاره ای ست كه گناه كوچك را پوشانده جلوه نمى دهد) و امّا ظلمى كه باز خواست می شود ظلم بنده است بنده ديگر را، قصاص و تلافى در آخرت سخت و دشوار است، و قصاص در آنجا با زخم كاردها و زدن تازيانه ها نيست، ولى قصاصى است كه زخم و تازيانه نزد آن كوچك شمرده می شود (از اين بيان فهميده می شود آنان كه به آل محمّد، عليهم السّلام، ظلم نموده اند به سختى باز خواست شده به عذاب گرفتار خواهند شد.)پس از دو رنگى و دو روئى در دين خدا بپرهيزيد (اين جمله اشاره است به گروهى كه در بيعت نمودن با آن حضرت متوقّف بودند، و آنان كه بيعت را شكستند) زيرا اجتماع (دست به دست دادن و يكى شدن) در آنچه حقّ است و آن را ميل نداريد بهتر است از تفرقه و جدائى در آنچه باطل است و آن را دوست مى داريد، و خداوند سبحان بر اثر تفرقه و جدائى به هيچ كس از گذشتگان و باقى ماندگان خير و نيكوئى عطاء نفرموده.( ترجمه فیض الاسلام)

#نهج_البلاغه 🔔🔔 زنگ تأمل و اندیشه: «اگر هر گروهى رنگى به خود بگيرد و برنامه ‏اش را از ديگران جدا سازد، خواه در برنامه‏ هاى عقيدتى باشد يا عملى، اين تلون و رنگارنگ شدن، سبب پراكندگى صفوف و به هدر رفتن نيروها و گاه جنگ‏هاى داخلى مى‏ شود و سرنوشت جامعه و منافع آن را به خطر مى‏ اندازد. هرگاه- همان گونه كه امام عليه السّلام در سخن ياد شده فرموده- افراد جامعه در مسائل ساده انعطاف به خرج دهند و در امورى كه بر خلاف سليقه آن ‏هاست دندان بر جگر بگذارند و تحمل پيشه كنند به يقين وحدت حاكم مى‏ شود و آرامش و عظمت به جامعه باز مى ‏گردد.» پیام امام امیر المومنین علیه السلام، ج 6، ص601

#نهج_البلاغه 🔔🔔 زنگ تأمل و اندیشه: «هرگز منظور امام عليه السلام ترك تلاش و كوشش براى زندگى و تأمين آينده معقول و برنامه‏ ريزى براى وابسته نبودن به ديگران نيست، بلكه هدف جلوگيرى از حرص و آز شديدى است كه بسيارى از مردم را فرا مى‏ گيرد و به بهانه تأمين آينده دائماً براى ثروت ‏اندوزى تلاش مى‏كنند و اموالى را گرد مى‏ آورند كه هرگز تا آخر عمر از آن استفاده نكرده، براى ديگران به يادگار مى ‏گذارند.» پيام امام امير المومنين عليه السلام، ج‏14، ص: 258

#نهج_البلاغه 📚📚خطبه ۷۸: اللَّهُمَّ اغْفِرْ لِي مَا أَنْتَ أَعْلَمُ بِهِ مِنِّي، فَإِنْ عُدْتُ فَعُدْ عَلَيَّ بِالْمَغْفِرَةِ، اللَّهُمَّ اغْفِرْ لِي مَا وَأَيْتُ مِنْ نَفْسِي وَ لَمْ تَجِدْ لَهُ وَفَاءً عِنْدِي، اللَّهُمَّ اغْفِرْ لِي مَا تَقَرَّبْتُ بِهِ إِلَيْكَ بِلِسَانِي ثُمَّ خَالَفَهُ قَلْبِي، اللَّهُمَّ اغْفِرْ لِي رَمَزَاتِ الْأَلْحَاظِ وَ سَقَطَاتِ الْأَلْفَاظِ وَ شَهَوَاتِ الْجَنَانِ وَ هَفَوَاتِ اللِّسَانِ‏. «خدايا بيامرز آنچه را از من كه تو به آن داناترى، پس اگر من باز گردم (دوباره مرتكب آن شوم) تو آمرزش را به من باز گردان، خدايا بيامرز آنچه كه من با خود وعده كرده ام (اطاعت و بندگى كه انجام آنرا عهده گرفتم) و وفاى به آن عهد را از من نيافتى، خدايا بيامرز آنچه كه من به آن به سوى تو به زبانم تقرّب مى جويم و دلم بر خلاف آنست (در اوّل امر براى تقرّب عبادت و بندگى نمودم و بعد از آن انديشه هائى مانند ریا و خودنمايى در خاطرم آمد) خدايا بيامرز اشاره هاى گوشه هاى چشم را (كه به گوشه چشم اشاره كند تا مؤمنى را آزار رسانيده يا به غيبت و بد گوئى او زبان گشايد) و گفتارهاى بيهوده و آرزوهاى دل و لغزشهاى زبان مرا.»

#نهج_البلاغه 🔔🔔 زنگ تأمل و اندیشه: «درست است كه امام عليه السلام معصوم است و هرگز گناهى از او سرنمى زند، خواه پنهانى باشد يا آشكار، در دل باشد يا در برون، با زبان باشد يا با اشاره هاى چشم؛ ولى با توجّه به مقام بسيار والايى كه در پيشگاه خدا دارد، ازكمترين ترك اوْلى ها وحشت دارد و پيوسته با اين كلمات ازخداوند رحمت مى طلبد. به علاوه اين سخنان، درس بسيار آموزنده اى براى عموم مردم است. تا طريقه مناجات با پروردگار متعال را فرا گيرند و راه و رسم راز و نياز را بياموزند؛ در ضمن از محتواى اين دعاها كه بازگو كننده وظايف انسان در پيشگاه خدا و خلق است، معارف بيشترى بيندوزند...«دعا» انسان را به تلاش، جهت بر طرف ساختن موانع استجابت وا مى دارد که ساده ترين آنها پاک و حلال بودن مأکول و ملبوس و پرهيز از اموال حرام و سعى و کوشش براى اداى حقوق ديگران و ترک گناهانى همچون غيبت و تهمت و شراب و قطع رحم است که از موانع مهمّ اجابت دعا شمرده شده است. به همين دليل مى توان گفت: آنچه از ناحيه خودِ «دعا»، به انسان مى رسد، بسيار فراتر و فزونتر از چيزى است که در صورت اجابتِ «دعا» عايد انسان مى گردد. افزون بر همه اينها، محتواى بسيار عميق و تکان دهنده دعاهاى معروف پيشوايان بزرگ، آنچنان حساب شده است که هر جمله اى از آن، درس آموزنده مهمّى است.» پيام امام اميرالمؤمنين عليه السلام، ج 3، ص: 255