#قصه☘ یادمه آقاجون یه آینه ی گرد دالبُری سبز رنگ می گرفت دستش می نشست لب باغچه روی اون بلوکای شطرنجی; مانجون هم شونه و قیچی به‌دست می ایستاد پشت سرشو سر و گردن آقاجون رو اصلاح میکرد همیشه ی خدا هم غر غر آقاجون به راه بود که ببین چه کردی خاتون! خط گردنم کجه، سرمو زخم و زیلی کردی! مانجون هم کم نمیاورد و می‌گفت کله‌ی تو کج و کوله‌س به من چه! تا شبم سر هم نق میزدن و دوهفته بعد بازم آقاجون لب باغچه آینه بدست نشسته بود.. . چند سال بعد که آقاجون رفت آسمون یادمه مانجون هر روز می نشست لب باغچه، آینه ی آقاجون رو می گرفت دستش و زیر لب حرف میزد یه روز پرسیدم: مانجون چی تو این آینه می بینی که تموم نمیشه؟ آینه رو داد دستم و گفت: آدمی وقتی دلش پیش کسی گیره، خودشو از یاد می بره به هر جا نگاه می کنه اونو می بینه.. به آینه هم که نگاه می‌کنه شکل و شمایل خودشو یادش میره، هرچی می بینه چشمای همون ِ که حواسشو پرت از دنیا کرده.. چشمای آقاجونت تو تمام آینه های این خونه‌س.. ' مانجون رفت و من به آینه نگاه کردم.. تو با لبخند به من زل زده بودی..ツ نسرین قنواتی 🎯 @Farajaleb