فقط کسی حاضر است میهن اش را به آتش بکشد که جای دیگری هم برای زندگی داشته باشد! @farazmalekianpoet

کسانی که مدام دست به ماشه ی گوشی اند و با پست و استوری های کم هزینه، مردم را به جان هم می اندازند و داغدار می کنند و شعار زنده باد ایران سر می دهند شاید دروغگو نباشند اما آنان که تحت تاثیر قرار می گیرند قطعاً نادانند. @farazmalekianpoet

وحدت به نظرم وحدت، فراتر از هر کلیدی ست. وحدت ، شاه کلید برون رفت مملکت از آشوب ها و اتفاقات گذشته، حال حاضر، و به احتمال زیاد، آینده است. وحدتی که در آن، حقوق همه حفظ شود و صدای همه شنیده شود. وحدتی که همه خودشان را از نظام بدانند. وحدتی که در عمل، اکثریت جامعه را تحت پوشش مواهب خود قرار دهد. همین الان هم غلط می کند کسی فکر تعرض به جمهوری اسلامی ایران را داشته باشد، اما آن موقع می شود نورعلی نور. جمهوری اسلامی ایران، نه در محاصره ی بدخواهانش، بلکه بیش از پیش در حصار شکست ناپذیر و خالی از تفرقه ی امن جان پناهانش قرار خواهد گرفت.

ماجرای مولوی عبدالحمید یک تیغ است با دو لبه ی بُرنده. از طرفی باید مراقب یکی از معروف ترین و مستعمل ترین تیرهای در تاریکی دشمنان این مرز و بوم بود. یعنی تفرقه بین شیعه و سنی که الان هم حسابی بسترش آماده شده است. از طرفی، هم ناآرامی ها در زاهدان بهانه ی خوبی جفت و جور کرده، هم صحبت های چند نوبت اخیر عبدالحمید، بهانه دست بعضی دوست داران و علاقمندان اهلبیت و همچنین دوستداران نظام داده تا این بار برخلاف موارد پیشین، محکم تر و بی پرده تر در مقابل او جبهه گیری کنند. باید مراقب بود. شیعیان و اهل سنت در این سرزمین نباید با هم مشکلی داشته باشند کمااینکه به جز در برخی موارد که رد پای شیطنت های وهابیون مشهود بوده، این رابطه حسنه بوده است. نمونه ی بارزش هشت سال دفاع مقدس که شیعه و سنی در کنار هم از این سرزمین دفاع کردند. نمونه ی بارزترش در سطح بین الملل، جنگ با داعش و وحدتی که حاج قاسم بین شیعه و سنی ایجاد کرد و این بزرگترین و قوی ترین و موثرترین و کم هزینه ترین سلاح نبرد با داعش بود. از جانب دیگر هم دوستان به هوش باشند اما نگران نباشند. روزی هم عده ای گمان می کردند با خاموش شدن خورشید نبوت، می توان حکومت و خلافت و امامت و همه چیز را یکجا مصادره کرد. اما نمی دانستند آن خورشید، برای غروب خویش هم اندیشیده است و چنان آسمانِ شب را با دوازده ستاره روشن می کند که شب پره ها را مجال خودنمایی نمی ماند. به بی خبر بگویید رکب خورده است. این غروب نیست، کسوف است! خورشید بار دیگر به روشنایی قبل در آسمان رخ می نمایاند و تاریکی می رود و روسیاهی به زغال می ماند! ان شاالله بگو اگر دلواپس امتید، امت با وحدت زنده است. و اگر دلوابست ولایتید، ولایت نوری ست که در سینه ی نااهلان نمی گنجد! اگر به مشترکات پایبندید، صهیونیسم بزرگترین دشمن مشترک جهان اسلام است. بزرگترین اشتراک، کعبه ی آمال است. کعبه ای بزرگتر از کعبه ی چهارگوشی که به لطف کج روی های شما امروز اطرافش پر شده از نشانه های شیطانی صهیونیسم. از کلیددارش تا ابراج البیتش! به که خدمت می کنید؟

از دست دو تا پای فلج خسته شديم از راه دراز و بار کج خسته شديم در عشق، هزاردسته گي افتاده ست عجل لولیک الفرج! خسته شديم! محمدحسین ملکیان @farazmalekianpoet

کسی که معترضِ منتقد است الزاماً دست نشانده و فریب خورده و برانداز نیست، همان طور که کسی که مدافع نظام است الزاماً جیره خوار و متعصبِ تندرو و بی شرف نیست! بدون پاک‌کردن این پیش فرض های اتحادشکن، و بدون ذهن تمیز نمی توان گفتگو کرد. مگر این که به گفتگو و اصلاح اعتقادی نباشد! آن وقت نتیجه اش همین آشفتگی هاست.

این ها برای براندازی، از سیاستمدار تا سلبریتی، از دولت ها تا گروهک ها، از مخالفان حجاب، از دانشجویان تا بچه دبستانی ها، از اسراییل تا اروپا، از موفرفری تا کچل، خلاصه دست به دامان همه ی این ها شدند. بنازم جمهوری اسلامی را که از همان اول ایدئولوژی اش را با شعارهای نه شرقی، نه غربی و استقلال و آزادی ارائه داد و همه ی این ها که شما الان روی دوستی برای قدرت شان حساب کرده اید را قابل برای دشمنی دانست. شما مسئله تان هویت ایرانی و تمدن ایرانی نیست. وگرنه ماست تان در کاسه ی عربستان سعودی و اینترنشنال مایه نمی کرد. شما حتی دشمن‌جمهوری اسلامی هم نیستید. شما با خودتان دشمنید. از خودتان بدتان می آید. خدا لعنت کند کسانی را که انقدر در گوش تان و گوش مان خواندند ایران هیچ ندارد و ایران هیچ است که از خودمان بدمان بیاید. چون می دانیم ما هم به اندازه ی خودمان در پسرفت ها مقصریم اما خب، فعلاً سیبل مهم تری هست! یک سیبل به مساحت ایران و با هشتاد و پنج میلیون امتیاز! آری ما از خودمان بدمان می آید و به کشتن خود برخاسته ایم.

جالب نیست؟ می‌گویند آمریکا حکومت پهلوی را ساقط کرد و جمهوری اسلامی را روی کار آورد. می گویند جمهوری اسلامی دست نشانده ی انگلیس است. بعد از آن طرف، به پای آمریکا افتاده اند و از حمایت رسانه های لندن نشین کمک می‌گیرند تا جمهوری اسلامی را سرنگون کنند! جالب نیست؟؟

آن ها که نماز شب می خواندند و با وضو به تظاهرات می آمدند و شعارهای شان اسلامی، انسانی، مذهبی، و ملی گرایانه بود انقلاب شان این نتیجه را داد که امروز می بینیم. که اگرچه خار چشم مستکبران شد و تیغ در گلوی مزدوران، و اگرچه از خیلی جهات پیشرفت کرد، اما ضعف هایش هم کمرشکن شده است. هم برای خود نظام هم مردم. حال این ها که شعارهای شان پر از فحش های ناموسی ست و داعشی وار بسیجی را لخت می کنند و با چسب صنعتی به زمین می چسبانند و عمامه می پرانند و در سلف دانشگاه را می شکنند قرار است چه انقلابی را رقم بزنند؟ انقلاب فرهنگی با فحش ناموسی؟ انقلاب در مناسبات خارجی با خودتحقیری؟ انقلاب در آزادی اندیشه با فحش ناموسی دادن به مهدی ترابی ها و مهران رجبی ها؟ انقلاب آزادی حجاب با کتک زدن و تمسخر محجبه ها؟ انقلاب اقتصادی با مختل کردن کاسبی بازاری ها؟ انقلاب سیاسی با مخرج مشترک پیدا کردن با دشمنان ایران و ایرانی؟ این دیگر چه انقلاب عجیبی ست؟!

هموطن نقشه ی ایرانو ببین تا برات بگم کجاییم الان سرمون تو ابرای گیلانه پاهامون تو آب گرم عمان توو تموم شهرای این نقشه دلمون مثل یه پازل، پخشه می دونی معلم ما چی می گفت؟ : دلو بخششم کنی، یک بخشه دلی که می لرزه کرمانشاهه دلی که می سوزه خوزستانه اینو یادت باشه پاره ی تنم اینا پاره ی تن ایرانه دو برادر تو دل این نقشه ست سیستان جفت بلوچستانه این دیار ساده که می بینی زادگاه رستم دستانه ترک،لر،فارس،عرب،کرد،بلوچ همه ی اینا واسه ما یکی ان زبون مشترک ما عشقه قارداش و برار و کاکا یکی ان هر یه شهری که توی این نقشه ست یه خیابون توو دل تهرانه میون دلای ما مرزی نیست مرز دلتنگی ما مهرانه مث قالیچه ی کرمونی باش قیمتی تر شو اگه پا خوردی ارگ بم باش، مث مرد بمیر اگه با یه زلزله جا خوردی یه سی و سه پل بساز با عشقت اگه بینتون جدایی افتاد باز کن پنجره ی شیرازو تا بوی بهارنارنج بیاد جمله ی "یاشاسین آذربایجان" یا شعار " هر بژی کوردستان" تو لغتنامه ی ایرانی ها همشون یه معنی میدن: ایران هموطن! هرجای ایران رفتی دیدی غم توی دلت می ذارن برو مشهد، همه ی این شهرا یه حسینیه توو مشهد دارن محمدحسین ملکیان @farazmalekianpoet

از عجایب براتون بگم این روزها عجایبی می شنوم که دست عجایب هفتگانه را از پشت بسته! عجایبی که در اظهار نظرها هست. و خب، مخالفان جمهوری اسلامی، لب که باز می کنند و قدم که بر می دارند و قلم که دست می گیرند انواع و اقسام پارادوکس از دل و بار قلم و لب و قدم شان بیرون می ریزد! یکبار خواستم این پارادوکس ها را تیتروار بنویسم دیدم هم سرم درد می گیرد هم انقدر زیاد است که صرف با نوشتن مترادف هاست تا متضادها! اما هرچه گشتم فقط پارادوکس بود! مثلاً می گویند فرهنگ، و از دل نخبه های دانشگاه شریف شان شعارهای کِشدار بیرون می آید! می گویند برای خواهرم، خواهرت، خواهرامون، و فحش خواهر و مادر است که توی شعارهای دسته جمعی شان حواله می کنند. می گویند آزادی، و عمامه می پرانند و بسیجی لخت می کنند و با چسب صنعتی به زمین می چسبانند! جل الخالق! می گویند حکومت آخوندی و بر طبل کورش می کوبند و منزجرند از عرب، و از آن طرف فیلم و عکس برای اینترنشنال سعودی می فرستند. می گویند عزت و با دبی دبی کردن و نچ نچ کردن از شنیدن خبر میزبانی قطر در جام جهانی فوتبال! توی سر خودشان می کوبند و فحش نثار خودشان و کشورشان و حکومت شان می کنند. می گویند جمهوری اسلامی چهل سال گفت مرگ بر فلان و مرگ بر فلان، آن وقت خودشان اسپری دست می گیرند و روی در و دیوار شهر می نویسند مرگ بر فلان و مرگ بر فلان! البته از این جهت رشد کرده اند. از پشت در دستشویی ها رسیده اند به دیوار خانه ی مردم! می گویند روابط بین الملل، دوستی با ملت ها، جوش دوستی با کشورهای آن سر دنیا را می زنند و به کشورهای همسایه شان مثل عراق و افغانستان فحش می دهند و در آتش دشمنی با آن ها می دمند! می گویند عِرق ملی و همبستگی، و مقدمات حذف تیم ملی شان را از جام جهانی فراهم می کنند! می گویند جمهوری اسلامی دست نشانده آمریکا و انگلیس است و یاللعجب که برای براندازی جمهوری اسلامی دست به دامان آمریکا و انگلیس شده اند! می گویند جمهوری اسلامی بیماری ست که هر اتفاقی می افتد را گردن دشمن فرضی خودش می اندازد. و خودشان برای هر اتفاقی می افتد یک و تنها یک دشمن فرضی ساخته اند به نام جمهوری اسلامی. و طوری مرزهای کینه و بی منطقی را جابجا کرده اند که جمهوری اسلامی ضربه هم که می خورد می گویند کار خودش است! این جماعت حتی اگر موفق به براندازی جمهوری اسلامی شوند، فردای براندازی می گویند این براندازی هم کار خود جمهوری اسلامی است! به نظر شما با چنین موجودی می شود منطقی صحبت کرد؟ بله می شود. فقط باید یک ورق ژلوفن کنار دستت بگذاری و با او حرف بزنی! بگذریم از عجایب می گفتم من زیاد کامنت می خوانم. خیلی زیاد. از هر دو جناح. هر کدام نقاط تاریکی دارند و نقاط روشنی. اما والله قسم نه این که بخاطر طرفدار جمهوری اسلامی بودنم بگویم. والله قسم کامنت های مخالفان جمهوری اسلامی پر از سیاهی ست. پر از نفرت و خشم کنترل نشده است. پر از فحش ناموسی ست. پر از بی منطقی ست. پر از تصورات و تخیلات عجیب و غریب و بدون استدلال است. پر از تناقض است. خیلی ناراحت می شوم وقتی از کامنت ها به این نتایج می رسم. واقعاً ناراحت کننده است. اگر انقلابی در کار باشد، انقلابی را می بینم که نه تنها نقاط قوت جمهوری اسلامی(تو بخوان انقلاب پشت سر گذاشته) را ندارد، بلکه ضعف هایی دارد به مراتب بیشتر از جمهوری اسلامی. - تحریف خبر - سیاه نمایی - خودباختگی (حتی اگر شکنجه ای در کار باشد تاب تحمل شکنجه ندارند و زود اعتراف می کنند و با هشتگ اعتراف اجباری مظلوم نمایی می کنند و با مظلوم نمایی خودشان را قدرتمند و مصمم جلوه می دهند. پارادوکس در دل پارادوکس!) - دو قطبی سازی( انقلاب اسلامی حداقل مردم را متحد و یکصدا کرد) - سانسور - تخریب شخصیت (به خودشان هم رحم نمی کنند!) - عدم تحمل صدای مخالف( مهران رجبی را هم تاب نمی آورند!) - جنگ با مذهب ( آن هم گسترده ترین و پرطرفدارترین مذهب داخلی!) - خود را تحت سیطره ی ظلمی همه جانبه دیدن - اسطوره سازی و بت تراشی - تکیه به نه دشمنان جمهوری اسلامی بلکه دشمنان ایران و ایرانی. - تدارک دیدن یک دشمن فرضی در همه ابعاد. دشمنی که حتی اگر شکست هم بخورد کار خودش است! و این دشمنی که برای خود تراشیده اند عملاً شکست ناپذیر است. چون شکست نمی خورد مگر این که خودش تصمیم بگیرد شکست بخورد! - خشونت بی حد و مرز! -افراط -و نهایتاً انحطاط فرهنگی. استفاده از الفاظ رکیک و شعارهای دهان پرکنی که از همین الان با این دست و فرمان مشخص است چهل سال دیگر کلیپ هایش دست به دست می شود و انگشت می شود و می رود توی چشم خودشان و انقلاب شان! و پیرمردهای چهل سال دیگر، برای خالی نبودن عریضه به جوان های آن موقع می گویند ما گول خوردیم شما نخورید! و جوان های آن موقع تحریک می شوند. دوباره یک شعاری دست و پا می کنند مثل زن زندگی آزادی. بستگی دارد آن موقع باد از کدام طرف بوزد. شاید هم شعارشان همان شعا

رهای انقلاب اسلامی باشد. کسی چه می داند؟ چیزی که هست این است که بعضی از مردم ایران فکر می کنند انقلاب کردن خاله بازی است! جوراب است که اگر سوراخ شد بیندازیمش دور و نو بخریم! ظرف یکبار مصرف است! هرچند سال یکبار دلشان می خواهد انقلاب کنند! انقلاب کردن تفریح و پیک نیک است برایشان. می دانید چرا؟ چون یاد گرفته اند از وسایل، بدون مطالعه ی کاتالوگش استفاده کنند. و به محضی که آن وسیله بزودی از کار افتاد فحش های طبقه بندی شده شان را نثار کارخانه سازنده کنند و سریعاً یا به فکر تعویض گارانتی دارش بیفتند یا اگر انتظارات شان برآورده نشد هرجا نشستند بدِ آن بِرَند را بگویند و از تَرَک دیوار تا خیس بودن دمپایی دستشویی خانه شان را بیندازند گردن آن بِرَند! و حتی به ذهن شان خطور نکند که نکند مقصر خودم بودم؟ نکند گند زدم و نمی خواهم گردن بگیرم؟ و اگر کمی به این باور رسیدند که خودشان مقصرند حاضر می شوند حتی خودشان را هم منکر شوند. مثل کسی که داشت می رفت خانه اش. سر کوچه پاش به سنگی گیر کرد و خورد زمین. برای این که نگوید زمین خورده ام، تا توی خانه را سینه خیز رفت! خلاصه که ژلوفنم کجاست؟ @farazmalekianpoet