...باید زودتر از فاز سوگواری دربیائیم و مسیری که آن شهیدان بزرگوار دنبال می‌کردند را دریابیم. مسیری که ذیل تاریخ مقدس، باید آن را بفهمیم. در #تاریخ_عرفی معمولا ما در پدیده‌ها جا می‌مانیم. مصیبتی اتفاق می‌افتد؛ سوگوار می‌شویم و مدتی عزاداری می‌کنیم، بعد به دنبال علل و عوامل و اینکه تقصیر چه کسی بود می‌گردیم. بعد هم بالاخره ماجرا فراموش می‌شود تا اتفاق بعدی... در سپهر معنائی #تاریخ_مقدس پدیده‌ها در یک سیر ِ منطقی ِ الهی فهم می‌شوند. فضا، فضای برخط است و منفصل و منقطع نیست...تا برخط نشوید، نمی‌دانید کجا ایستاده‌اید. تازه از آنجا به بعد است که امیدوارم می‌شویم، [که] تا کجای مسیر را امده‌ام؟ ادامه‌ی مسیر کجاست؟ مقصد کجاست و تا آنجا چقدر فاصله دارم؟! مسیر در تاریخ مقدس، اینگونه است، برخط است. ...تاریخ عرفی، گورستان اراده‌ها است. محصول تجمیع اراده‌های ناتمام و ده‌ها بردار اراده‌ای که نتیجه‌اش شده [وضعیتی] که امروز هستیم و [نهایتا] در امروز ِ ما، تمام می‌شود. تاریخ عرفی، از فردای جهان، هیچ نمی‌گوید و نگاهش این است؛ «قَد وَقَعَ مَا وَقَع» و اگر بخواهد از آینده بگوید باید به دنبال علم دیگری برود به نام آینده‌پژوهی که جنس آن تاریخ نیست. اما تاریخ مقدس، از آغاز جهان تا فرجام جهان را می‌گوید. [در چنین فضائی] شما نقشه راه دارید و برخط هستید و می‌دانید کجای مسیر ایستاده‌اید. خداوند در قرآن کریم، [از چنین تاریخی، سخن] می‌گوید. 🎙جناب آقای دکتر مجید شاه‌حسینی قطعه کوتاهی از #برنامه_جریان #شهیدـرضای‌خدا #سید_شهیدان_خدمت #شهید_جمهور 🌏 برگرفته از فاطمیون