📣 میز نقد #به_دنیا_آمدن در برنامه تلویزیونی #نقدسینما | بخش اول ⭕️ امیررضا مافی: 🔺«به دنیا آمدن درباره اختلاف یک زوج بر سر فرزندآوری است. فیلم از این جهت اهمیت دارد که پرسش‌های اساسی را در #فلسفه_اخلاق در ذهن مخاطب ایجاد می‌کند. در غرب نظرات متعددی در مورد چیستی امر اخلاقی وجود دارد. #فایده‌گراها و #سودانگارها معتقدند که امری که فایده جمعی را پوشش دهد، امری اخلاقی ست اما ایده‌آلیست‌ها امر اخلاقی را امری مطلق می‌دانند. از دید آن‌ها دروغ تحت هر شرایطی مطلقا امر بدی است. میان #تئوری_اخلاق و #عمل_اخلاق فاصله زیادی وجود دارد. 🔺در این فیلم با زن و شوهری مواجه هستیم که با عملی روبه‌رو شده‌اند که باید برخورد اخلاقی داشته باشند. فیلمی که پدر و مادر بر سر نگه داشتن فرزند دچار اختلاف هستند. پدری که به نظر می‌رسد خودانگار است، خواهان از بین بردن بچه است و مادری که دلش نمی‌آید فرزندی که در بطن دارد را از بین ببرد. فیلم دوگانه‌ای را مطرح می‌کند که وقتی تماشاچیان از سینما خارج می‌شوند راجع به آن از هم سوال می‌کند و از این جهت فیلم بسیار مهم است. از جهت دیگر فیلم الکن است یعنی ایده و پاسخ روشنی ندارد. کارگردان تنها وضعیتی را ترسیم کرده و در جایی به لحاظ احساسی به نفع یکی از این دو غلطیده است. 🔺فیلم فاکتورهای متعدد را نشان می‌دهد که همه آن‌ها ‌ زبانی هستند و منطقی که باید مخاطب را با یکی از اندیشه‌های اخلاقی همراه کند دیده نمی‌شود. «به دنیا آمدن» کوششی است که سعی کرده مخاطب؛ هر دو موقعیت متضاد را با هم درک کند. ما در سنت خود امر اخلاقی را در مقام نظر، مطلق می‌دانیم، اما در مقام عمل دچار نسبیت‌گرایی می‌شویم که به مصلحت، تئوری دینی و سنت مربوط می‌شود.» ⭕️ بهروز افخمی: «موضوع فیلم «به دنیا آمدن»، کوشش برای تجربه کردن یک موقعیت عاطفی و احساسی است. فیلم‌ساز موقعیت هر دو شحصیت اصلی فیلم را از بعد عاطفی، به خوبی درآورده است. فیلم با تحلیل سر و کار ندارد. تحلیل کردن یا تقلیل دادن آدم‌ها به علم اخلاق یا موقعیت طبقاتی ربطی به فیلم ندارد.» @MovieReviewMag

📣 میز نقد #به_دنیا_آمدن در برنامه تلویزیونی #نقدسینما | بخش دوم ⭕️ آرش خوشخو: 🔺«دو گفتمان رایج در مورد فرزند نیاوردن داریم که هر دو را هدایت هاشمی مطرح می‌کند. یکی اینکه وقتی خودمان در زندگی دچار مشکل هستیم، چرا باید یکی دیگر را به زندگی‌مان وارد کنیم و دیگر آنکه وقتی دنیای ما دنیای تیره و تاری است، چرا باید فرزندی را به دنیا بیاوریم. این دو دیدگاه از سوی طبقه متوسط مطرح می‌شود. طبقه‌ای که اصول زندگی‌اش خارج از قواعد نظام است. بسیاری از سوءبرداشت‌های جامعه ما بر اثر سوءبرداشت مسئولین، خطبا و علما از طبقه متوسط است. این فیلم فرصت خوبی است تا خطباء و علماء با زندگی واقعی طبقه متوسط جامعه آشنا شوند. 🔺به علاوه، فیلم ریشه‌های سنتی طبقه متوسط را نیز به ما نشان می‌دهد. زنی که بازیگر تئاتر است، علاقه زیادی به شهرت دارد و هر روز تمرین تئاتر می‌کند، ریشه‌اش به شهر سنتی مانند یزد بر می‌گردد. نکته مهم دیگر این که فیلم نتیجه‌گیری مرسوم طبقه متوسط، بن بست یا راه خوش بی‌خود نشان نمی‌دهد، اتفاقا راه حل نشان‌مان می دهد. قرائت تلخ و تیره فیلم از زندگی در تهران هدایت هاشمی را مخاطب قرار می‌دهد و فقط اوست که این را قرائت را می‌شنود.» ⭕️امیررضا مافی: 🔺«تعریف من از طبقه متوسط با خوشخو متفاوت است. معتقدم فیلم، رمان و اثر هنری باید تاثیر معرفتی داشته باشد. شما می‌گویید تاثیر تجربی دارد اما من معتقدم ما را در وضعیت قضاوت قرار می‌دهد، وضعیتی که هر دو طرف حق دارند و در نهایت به بن‌بست می‌رسند و معتقدم پایان الکن است.» ⭕️ آرش خوشخو: 🔺«واکنش دراماتیک بازیگران به صبغه طبقات اجتماعی آن‌هاهم بستگی دارد. این فیلم نمایش کامل طبقه متوسطی است که هدایت‌وار شروع و تتلو‌ وار تمام می‌کنند. آدم‌هایی که خیلی خوب زندگی می‌کنند اما وقتی تصمیم به بچه‌دار شدن می‌گیرند، فیلسوف شده و می‌گویند بچه مانع خوشبختی است.» ⭕️ امیررضا مافی: 🔺«زن فیلم به حرکت و فعلیت می‌رسد، اما مرد با وجود اینکه اصرار زن در تصمیمش، یعنی نگه داشتن فرزند، را می‌بیند، همچنان در انفعال خود باقی می‌ماند. فعلیت و حرکت زن بسیار ارزشمند است و مخاطب را به سمت خود سوق می‌دهد که عبدالوهاب توانسته است آن را به خوبی به تصویر بکشد.» @MovieReviewMag