⚡️ اشتغالاتِ دنیایِ امروز، ما را از فرصتِ باقی‌ماندهٔ ماه شعبان غافل نکند. «سعی كنيم در مابقی ماه شعبان تدارك كنيم كوتاهی‌ای كه در گذشته ما بوده است. كسی نمی‌تواند بگويد ما حق این ماه را ادا كرديم. اگر كوتاهی كرده‌ايم، اولين قدم در رشد، اعتراف به كوتاهی است. کسی كه احساس نمی‌كند در بندگی خدا كوتاهی كرده، رشد نمی‌كند. باید سعی كنیم آنچه را که به درد نمی‌خورد، در مابقی اين ماه كنار بگذاريم. خوردن‌ها، خوابيدن‌ها، نگاه‌كردن‌ها و اشتغالات متنوعی كه دنيای امروز بر ما فراهم می‌كند؛ یعنی نباید اشتغالاتی بر ما بيايد كه اصلاً نفهميم در فضای ما چه می‌گذرد؛ به‌سرعت فرصت‌ها بروند و ما غفلت كنيم!» #استاد_میرباقری

💥 انسان گاهی خودش را تکذيب و تنقیص مي‌کند تا دیگران بیایند از او تعريف کنند و او را تأیید کنند! "بزرگواری مي‌فرمودند: «یک‌وقتی يک مجلسي بود که همه علما و بزرگان بودند و مجلس خاصی بود. من از راه رسيدم. بي‌مقدمه به من گفتند برو منبر. من رفتم و نيم ساعت صحبت کردم. خيلي بحث خوبی شد و به‌قولی «مجلس گرفت»! وقتي پايين آمدم، به صاحب‌خانه گفتم: «منبر رفتنِ بدون مقدمه، همين مي‌شود[یعنی خوب نشد!]». گفت: «ناقلا، آیا مي‌خواهي از تو تعريف کنيم؟!». گاهي انسان خودش را تکذيب مي کند، ولي در باطن مي‌خواهد که دیگران از او تعريف کنند! گاهی انسان خودش را تنقيص مي کند تا خودش را اثبات کند. انسان بايد از اين چیزها فارغ شود. اگر گرفتارِ اين چيزها باشد به او علم نمي‌دهند." #استاد_میرباقری

💥 گاهی انسان می‌بیند در شب اول، #ابوحمزه نخوانده؛ در شب دوم نخوانده؛ شب دهم هم نخوانده؛ شب بیست‌و‌پنجم هم نخوانده! پس کِی می‌خواهد از ماه رمضان بهره‌مند شود؟! «فضایل ماه رمضان بدون مراقبه، درک نمی‌شود.‌ درک فضیلت‌های این ماه، محاسبه و مراقبه می‌خواهد و اگر کسی می‌خواهد در ماه رمضان ۱۰ ختم قرآن داشته باشد، باید مراقبه کند. من نمی‌گویم همهْ این کار را بکنند؛ ولی امام (ره) که یک کشور را اداره می‌کردند در ماه رمضان ملاقات‌هایشان _ الا برای کارهای ضروری_ تعطیل بود. بیرون ماه رمضان گاهی روزی ۱۸ ساعت مسائل حکومتی را تدبیر می‌کردند ولی ماه رمضان تعطیل بود. گاهی آدم می‌ببیند سحر شد، هیچ کاری نکرده. در شب اول، #ابوحمزه نخوانده. در شب دوم هم نخوانده. شب دهم نخوانده!... شب بیست و پنجم هم نخوانده. خُب، پس کی می‌خواهد از ماه رمضان برخوردار شود؟!» #استاد_میرباقری

💥 درک ظلمت و غربت «قبر» در همین دنیا، با دعای #ابوحمزه «مومن در همین دنیا، در #سحر ماه رمضان با دعای #ابوحمزه امام سجاد(ع) سیر می‌کند و واقعاً وارد #قبر می‌شود: «أَبْکیٖ لِظُلمةِ قبری...»؛ واقعاً آن #غربت را می‌بیند، سِیرش را در #حشر می‌بیند و در همان سحر ماه رمضان از #شرک مُنَقّا می‌شود؛ «اَللّهم لک الحمد علی ما نَقَّیتُ مِنَ الشرک قلبی...»؛ این چیزی که ما باید به آن برسیم، همین است. این را انسان باید در این دنیا بفهمد، اگر نفهمید در قبر به او می‌فهمانند!» #استاد_میرباقری

💥 دعای #ابوحمزه وُسعت عوالم را به ما نشان می‌دهد. «ما بايد #وُسعت_نياز_خودمان و اضطرارهای خودمان را بفهميم؛ خيال نکنيم فقط مُضطَرِ‌ّ به آب و نان و همسر هستيم. بايد #وُسعت_دستگاه_خدا را بفهميم؛ خيال نکنيم که در دستگاه خدای متعال فقط نان و آب و همسرِ خوب هست. اگر می خواهيم #وُسعت_اضطرار_خودمان و وُسعت دستگاه الهی و از اين لطيف‌تر، #گسترۀ_جلال_و_جمال الهی، را ببينيم، و اگر می‌خواهيم وُسعت خوبی‌های خدا و بدی‌های خودمان را بفهميم - که جبران اين بدی‌ها با خوبی‌های اوست - بايد دعای #ابوحمزه بخوانيم، دعای کميل و خَمْسَ‌عَشَر و ادعیه صحيفهٔ سجاديه را بخوانيم. در اين دعاهاست که #وُسعت_عوالم به ما معرفی می‌شود». #استاد_میرباقری

💥 انسان تا خودش #حکيم نشود، #معلم_حکمت نمی‌شود. 💥 شهید مطهری #معلم_حکمت بود. "««وَ مَنْ يُؤْتَ الْحِكْمَةَ فَقَدْ أُوتِيَ خَيْراً كَثيراً»». حکمت را به چه کسی می‌دهند؟ «مَا أَخْلَصَ‏ عَبْدٌ لِلَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ أَرْبَعِينَ‏ صَبَاحاً إِلَّا جَرَتْ‏ يَنَابِيعُ الْحِكْمَةِ مِنْ قَلْبِهِ عَلَى لِسَانِهِ». اول حکيم می‌شود و #حکمت در #قلبش می‌جوشد؛ بعد بر #زبانش جاری می‌شود. انسان تا خودش حکيم نشود، #معلم_حکمت نمی‌شود. حکيم شدن به اين است که انسان برای خدا کار کند و خالص بشود. تلقی‌ام این است که اولين خصوصیت مرحوم #شهيد_مطهري همین بود و همين اندازه هم آثار ايشان جاودانه و اثربخش و نافذ شده است، آدم وقتي مي‌خواند، مي‌فهمد يک نوري و حکمتي در اين کلام هست. آهنگ ادبيات ايشان را ديده‌ايد؛ يک مطلبی را که ايشان گفته‌اند و همان را ديگران هم گفته‌اند، انسان در آهنگ ايشان و در ادبيات ايشان، نور و حکمت می‌بيند." #استاد_میرباقری

💥 چهار شرطِ همراهی با کاروان امام حسین(ع) «سیدالشهدا(ع) وقتی می‌خواستند در روز هشتم ذی‌الحجه ( روز ترویه) از مکه بیرون بیایند، یک خطبه‌ای دارند که ظاهرِ آن، خطاب به کسانی است که در سال ۶۰ هجری در مکه هستند و حضرت دارند آن‌ها را دعوت می‌کنند، ولی خطابِ ایشان عام است و همۀ ما هم گویا مخاطبِ این خطابِ حضرت هستیم. اگر اجابت کنیم حضرت از ما هم دستگیری می‌کنند و ما را هم به کاروان خودشان ملحق می‌کنند؛ حضرت می‌فرمایند: «مَنْ كَانَ بَاذِلًا فِينَا مُهْجَتَهُ وَ مُوَطِّناً عَلَى لِقَاءِ اللَّهِ نَفْسَهُ فَلْيَرْحَلْ‏ مَعَنَا». در همین فراز کوتاه، چهار شرطِ همراهی با کاروان عاشورا ذکر شده است: 🔹 شرط اول: از جان گذشتن «بَاذِلًا فِينَا مُهْجَتَه‏». این مسیر، مسیری است که انسان باید از جان خودش عبور کرده باشد. اگر کسی می‌خواهد با امام حسین حرکت کند، باید جانش را در کفِ دست بگیرد و همه سرمایه‌اش را بیاورد. کسی که به تعلقات خودش چسبیده، و به مالش، به زندگی‌اش، به جانش علاقمند هست و می‌خواهد این‌ها را حفظ کند، نمی‌تواند به این کاروان راه پیدا کند. امام حسین(ع) با همه سرمایۀ ما کار دارند. با خودِ ما کار دارند؛ می‌خواهند این جان را از ما بگیرند و به خدا برسانند؛ کسانی پا به این میدان می‌گذارند که می‌دانند جان دادن در رکاب سیدالشهداء «غرامت» نیست، بلکه «غنیمت» است. 🔹 شرط دوم: آمادگی لقاء‏ اگر کسی خودش را آمادۀ لقاء‌الله کرده و مشغول به دنیا نیست، بلکه از دنیا بزرگ‌تر شده و دلش از دنیا بیرون رفته است، می‌تواند با سیدالشهدا(ع) حرکت کند. کسانی که هنوز از دنیا بزرگ‌تر نشده‌اند و تمام هَمّشان این است که به چرب‌وشیرین دنیا برسند، با امام همراه نمی‌شوند. 🔹 شرط سوم: کوچ از دنیا طالبان همراهی با امام حسین(ع) باید از دنیا کوچ کنند. «فَلْيَرْحَل‏». کوچ به‌معنی مسافرت نیست. «مسافر» غیر از «راحل» است. وطنِ مسافر در پشت‌سرش قرار دارد؛ می‌رود و برمی‌گردد! اما راحلْ آن کسی است که دل از وطن شسته، چشم از وطن برداشته و وطنش پیشِ روی اوست؛ لذا به فکر برگشتن نیست. اگر کسی مشتاق لقاء خدا شده، همه سرمایه‌اش را در دست گرفته که این سرمایه را ببرد و به لقاء خدا برساند، او باید از دار دنیا کوچ کند و دیگرْ دنیا را وطنش قرار ندهد و به هیچ وجه قصد برگشت نداشته باشد. 🔹 شرط چهارم: معیت با امام شرط چهارم که مهم‌ترین شرط است این است: فَلْيَرْحَلْ‏ «مَعَنَا». باید خودش را به امام برساند. مهم‌ترین نکته در سفر الی الله همین است: راهی به سوی خدا نیست الا با امام. این راه با پای ما رفتنی نیست؛ نه با پای دل، نه با پای عقل. آن‌هایی‌که با امام حرکت نمی‌کنند طعمۀ شیطان می‌شوند؛ گاهی اشتیاق و بی‌قراری هم دارد، شوری هم در دلش می‌افتد، دلش گرم می‌شود، می‌خواهد به سمت خدا حرکت کند، ولی اگر با امام حرکت نکند به مقصد نمی‌رسد. الان هم مسئله همین است، الان هم اگر کسی می‌خواهد به خدا برسد، باید خود را بسازد و با کاروان امام حسین(ع) حرکت کند.» #استاد_میرباقری