فاروق
✡️ اسطورهٔ ملت واحد و دولت الهی یهود (٢) 🎬 بررسی سه اسطورهٔ یهودی در سینما 💥 ٢) اسطورهٔ دولت الهی ا
✡️ اسطورهٔ ملت واحد و دولت الهی یهود (٣)
🎬 بررسی سه اسطورهٔ یهودی در سینما
💥 ٣) اسطورهٔ «سرزمین بدون مردم، برای مردم بدون سرزمین»
1️⃣ براساس این اسطوره، #گلدا_مایر، صهیونیست با سابقه و نخستوزیر اسرائیل، در توهینی آشکار به شهروندان فلسطینی گفته بود:
👈 خلق فلسطین وجود ندارد… اینطور نیست که ما آمده باشیم که آنها را پشت در بگذاریم و زمینهایشان را از آنان بگیریم، ایشان وجود ندارند.
2️⃣ دستگاههای تبلیغاتی #صهیونیسم، این اسطورهٔ دروغ را به چنان واقعیتی خیالی بدل کرده بودند که یکی از شخصیتهای مهم یهودی بهنام #احد_هاعام شهادت میدهد:
👈 در خارج [از فلسطین]، ما فکر میکردیم سرزمین اسرائیل تقریباً یک بیابان غیر زراعی است و هرکس که میخواهد زمین به دست آورد، در اینجا هرچه دلش بخواهد هست، ولی حقیقت این است که هیچ زمینی خالی نیست. در کلّ این سرزمین، به سختی میتوان زمین غیر زراعی پیدا کرد. تنها جاهایی که به زیر کشت نرفتهاند، سرزمینهای شنی و کوههای سنگی هستند که تنها درختان در آنجا میتوانند رشد و نمو کنند و این تنها پس از یک کار سخت و بازیابی، میسّر است.
3️⃣ در پایان فیلم #فهرست_شیندلر، میبینیم یهودیانِ رها شده از بند #نازیسم در مرز «روسیه» آوارهاند و پناهگاهی ندارند. گویا هنوز مشخّص نیست که جنگ دوم جهانی پایان یافته و «آلمان» تسلیم متّفقین شده است و یهودیان میتوانند به خانههای خود بازگردند. پلیس روسی از اشترن (سردستهٔ یهودیان) میپرسد: چرا اینجا نشستهاید؟ وقتی جواب میشنود: چون جایی برای زندگی نداریم! او به «سرزمینی بدون شهروند و سبز و خرّم» اشاره میکند که یادآور همین اسطوره است.
✍️ نویسنده:زنده یاد محمدحسین فرجنژاد
پایان
@farooq313
✡ زنی که با خودفروشی برای صهیونیستها پول جمع میکرد! (١)
1⃣ #گلدا_مایر نخستوزیر سابق رژیم اشغالگر قدس بیش از ۵٠ سال از عمر خود را وقف خدمت به آرمانهای سیاسی، ارضی و اقتصادی رژیم صهیونیستی کرد.
2⃣ «گلدا مایویچ مایر» در سوم مه ١٨٩٨ در شهر کیف (اوکراین) بهدنیا آمد و در ١٩٠۶ همراه با خانوادهاش به آمریکا مراجعه کرد. پدرش نجاری بود که ۵ پسرش در کودکی مُرده بودند. خانم مایر در مدرسهای دولتی در شهر «میلواکی» در آمریکا مشغول تحصیل شد. والدینش مایل بودند او منشی بشود اما وی معلم شد و از همان آغاز به نهضت صهیونیستی در آمریکا پیوست.
3⃣ او بعداً با یک #صهیونیست از همکاران خود بهنام «موریس میرسون» ازدواج کرد. این دو تن در ١٩٢١ عازم #اورشلیم (بیتالمقدس) شدند و این زمانی بود که بهتازگی فلسطین تحت قیمومت انگلستان درآمده بود.
4⃣ گلدا مایر تا قبل از ظهور #اسرائیل در ١٩۴٨ همچون هزاران یهودی مهاجر که در دوران قیمومیت انگلستان بر فلسطین به این سرزمین انتقال داده شدند، زندگی میکرد اما همکاریهای فراوانی با گروههای زیرزمینی یهود از قبیل #ایرگون، #اشترن، #هاگانا و سایر تشکیلات پنهان صهیونیستی که به کار انتقال یهودیان اروپا به فلسطین اشتغال داشتند، به عمل آورد.
5⃣ این همکاریها باعث شده بود وی غالب اوقات بیرون از خانه باشد. این امر به زندگی زناشوئی گلدا مایر لطمه بزرگی زد. بهطوری که در سال ١٩۴۵ شوهرش وی را طلاق داد و خانم گلدا مایر تا پایان عمر بیوه ماند.
📚 منبع: مشاهیر سیاسی قرن بیستم، احمد ساجدی، نشر محراب قلم، ١٣٧۴، ص۴٠٣
@farooq313
فاروق
✡ زنی که با خودفروشی برای صهیونیستها پول جمع میکرد! (١) 1⃣ #گلدا_مایر نخستوزیر سابق رژیم اشغالگ
✡ زنی که با خودفروشی برای صهیونیستها پول جمع میکرد! (٢)
1⃣ #گلدا_مایر در این سالها توانست در رأس تشکیلات مالی سازمانهای یهودی، میلیونها دلار برای مسلح کردن #اسرائیل آتی پول جمعآوری کند.
2⃣ او حتی از راههای #فحشا و بیعفتی و #خودفروشی برای جمعآوری پول جهت تقویت تشکیلات مخفی صهیونیستها بهره جست.
3⃣ بعد از تأسیس دولت اسرائیل گلدا مایر فعالیتهای سیاسی خود را توسعه داد. اولین شغل او در ١٩۴٨ سفارت اسرائیل در مسکو بود. او در سالهای ١٩۴٩ تا ١٩۵۶ در زمان نخستوزیری بنگوریون وزیر کار اسرائیل بود.
4⃣ سپس از ١٩۵۶ تا ١٩۶۶ به مدت ١٠ سال وزیر خارجه این کشور شد. او در این مدت بیش از هر کسی به مسافرت در سراسر جهان پرداخت.
5⃣ با مرگ «لوی اشکول» نخستوزیر وقت اسرائیل در اکتبر ١٩۶٩، خانم گلدا مایر در انتخابات به پیروزی رسید و در ١۵ دسامبر همان سال در رأس کابینه جدید صهیونیستی قرار گرفت.
6⃣ وی این سمت را تا سال ١٩٧۴ حفظ کرد و سپس در ١٠ آوریل این سال به دلیل اوجگیری مخالفت اعضای حزب کارگر که خود عضو آن بود، از مقام نخستوزیری استعفا داد.
7⃣ روز ٨ دسامبر سال ١٩٧٨ میلادی، گلدا مایر که بیش از ۵٠ سال از عمر خود را وقف خدمت به آرمانهای سیاسی، ارضی و اقتصادی #رژیم_صهیونیستی کرد در سن ٨٠ سالگی درگذشت.
📚 منبع: مشاهیر سیاسی قرن بیستم، احمد ساجدی، نشر محراب قلم، ١٣٧۴، ص۴٠٣
@farooq313