✡ خیبر، قلعه‌ای شکست ناپذیر
1⃣ پس از شکست #یهود در مدینه، چهارمین خاکریز یهود، علیه پیامبر (ص) وارد نبرد شد. یهود در #خیبر به تجمع نیرو پرداخت و خیبر را که در شمال مدینه قرار داشت، به پایگاهی برای توطئه و حرکت‌های نظامی علیه پیامبر (ص) مبدل ساخت. #یهودیان_خیبر، شمال مدینه را ناامن ساخته و مانع گسترش اسلام در آن مناطق بودند.
2⃣ پس از شکست بنی‌قریظه، یهودیان خیبر و قبایل هم‌پیمان آنان، با اطمینان به نیرو و امکانات خود، به ویژه قلعه‌ی شکست‌ناپذیر خیبر، نقشه‌ای برای حمله به مدینه طرح ریزی کردند.
3⃣ مسلمانان دریافته بودند که جز با قطع ریشه‌ی فساد، #توطئه‌های_یهود پایان نخواهد یافت. پس از صلح حدیبیه و آسوده شدن خاطر مسلمین از جبهه شرک، سپاه مسلمانان به فرمان پیامبر (ص) از مدینه به سوی خیبر رهسپار شد.
4⃣ عملیات خیبر در آغاز محرّم سال هفتم هجرت بود. عملیات نظامی در ماه‌های حرام از نظر اسلام ممنوع، اما دفاع جایز است. حرکت پیامبر (ص) در ماه محرم، یعنی ماه ممنوعیتِ هجوم، از #دفاعی بودنِ حرکت حکایت دارد؛ در حالی که تاریخ، حرکت پیامبر (ص) را هجوم معرفی می‌کند!
5⃣ خیبر دارای دژهای مستحکم و امکانات نظامی فراوانی بود و به پشتوانه‌ی همین امکانات، یهودیان گمان به شکست پیامبر (ص) داشتند و کمترین چیزی را که انتظار می‌کشیدند، تضعیف و کندسازی حرکت اسلام بود.
6⃣ یاران پیامبر (ص) یک یک دژها را فتح کردند و گاه برای گشودن یک قلعه، روزها جنگیدند. با رسیدن مسلمانان به آخرین قلعه، به نام نزار، عملیات متوقف شد. این قلعه در قلّه‌ی کوه بود و دیوار بلندی داشت که در زیر آن خندقی کنده شده بود و عبور از آن ناممکن می‌نمود.
7⃣ پس از تلاش فراوان و نافرجام مسلمانان برای دستیابی به قلعه، پیامبر (ص) پرچم نبرد را به دست علی بن ابی‌طالب (ع) سپرد و آن حضرت پیروزی را برای مسلمانان به ارمغان آورد. او درِ قلعه را با دستان پرتوان خویش کند و آن را سپر قرار داد و بر روی خندق انداخت تا رزمندگان از آن عبور کنند.
✍ نویسنده: حجةالاسلام مهدی طائب
@farooq313
✡ غزوه خیبر
قسمت دوم👇
1⃣ این غزوه در محرّم سال هفتم هجری اتفاق افتاد. ساکنان #خیبر قریب بیست هزار نفر بودند که در میان آنها، پهلوانان و مردان دلیر و جنگاور قرار داشتند. علت این درگیری آن بود که #یهودیان_خیبر تمام قبایل عرب را تشویق کرده و با کمک مالی، آنان را برای در هم کوبیدن حکومت اسلامی گردآورده و زمینه‌ی #جنگ_احزاب را فراهم کرده بودند.
2⃣ رسول‌خدا (ص) پس از بازگشت از «حدیبیه» و مدتی اقامت در مدینه، رهسپار «خیبر» شد. پرچم را به حضرت علی (ع) سپرد و با سپاه خویش تا وادی «رجیع» پیش رفت و میان اهل «خیبر» و قبیله «غطفان» و «فزاره» فرود آمد که این قبیله را از کمک دادن به اهالی «خیبر» باز دارد. قبیله «غطفان» می‌خواست با کمک و پشتیبانی خویش، یهودیان را همراهی کند؛ زیرا آنان متحد و هم‌پیمان «خیبر» بودند؛ اما با این تدبیر پیامبر، توفیق نیافتند و یهودیان تنها ماندند.
3⃣ رسول‌خدا (ص) هنگامی‌که نزدیک «خیبر» رسید، توقف نمود و فرمود: پروردگارا! خیر این قریه و خیر اهلش را و خیر آنچه را در آن است از تو می‌خواهیم و از شرّ این قریه و شرّ اهلش و شرّ آنچه در آن است به تو پناه می‌بریم. سپس فرمود: به نام خدا، پیش روید!
4⃣ قلعه‌های «ناعم»، «قموص»، «صعب بن معاذ»، «نطاة»، «شق»، «نزار»، «کتیبه»، «ابی»، «وطیح» و «سلالم» یکی از پس از دیگری به دست مسلمان فتح گردید. در این دو قلعه اخیر بود که یکصد زره و چهارصد شتر و هزار نیزه و پانصد کمان عربی به دست مسلمانان افتاد.
5⃣ کار فتح یکی از قلعه‌های «خیبر»، که ریاست آن را #مرحب، یکی از پهلوانان نامی عهده‌دار بود، دشوار شد و بیش از ده روز طول کشید. رسول‌خدا (ص) ابتدا دو نفر از مهاجران و مردی از انصار یا به ترتیب، ابوبکر و عمر را برای فتح آن فرستاد، اما فتح قلعه صورت نگرفت. این وضعیت پیامبر اعظم (ص) و سرداران اسلام را به‌شدت ناراحت کرده بود.
6⃣ سرانجام، رسول‌خدا (ص) افسران و سربازان اسلام را فراخواند و در جمع آنان، جمله‌ای تاریخی فرمود: فردا همین رایت را به مردی خواهم داد که خدا و رسولش را دوست دارد و خدا و رسولش هم او را دوست دارند. خدا به دست وی فتح را به سرانجام خواهد رساند؛ مردی که به دشمن حمله برد و هرگز پشت به دشمن نکرده و فرار نکرده است. وقتی رسول‌خدا (ص) این جمله را گفت، همه‌ی اصحاب آرزو می‌کردند آن شخص او باشد.
7⃣ فردای آن روز، رسول‌خدا (ص) حضرت علی (ع) را خواست و فرمود: این رایت را بگیر و پیش برو تا خدا تو را پیروز گرداند! حضرت علی (ع) پرچم را گرفت و قلعه را فتح نمود. امام علی (ع) در این جنگ، شجاعت بی‌نظیری از خود نشان داد. ابورافع می‌گوید: من در کنار امام بودم که سپرش افتاد. ایشان درِ قلعه را برداشت و به عنوان سپر استفاده کرد و تا پایان جنگ، در دستش بود. ابورافع می‌گوید: پس از جنگ، من و هفت نفر دیگر هرچند کوشیدیم نتوانستیم که آن‌را از جا بلند کنیم.
8⃣ رسول‌خدا (ص) پس از فتح قلعه‌های «خیبر»، یهودیان باقی مانده را محاصره کرد و سرانجام، آنان تسلیم شدند و پیشنهاد کردند که در سرزمین «خیبر» سکنا گزینند، اراضی و نخل‌هایشان در اختیارشان بمانند و تنها نیمی از درآمد را به مسلمانان بدهند. رسول‌خدا (ص) پیشنهادشان را پذیرفت. مسلمانان آن‌قدر به این قرارداد معتقد و پایبند بودند که اگر چیزی می‌خواستند بگیرند، برای آن پول پرداخت می‌کردند.
9⃣ #فدک یکی از مراکز یهودیان بود و در نزدیکی «خیبر» قرار داشت. پیامبر اعظم (ص) کسانی را فرستاد که آنان را به اسلام دعوت نمایند و چون اهل «فدک» از ماجرای «خیبر» خبر یافتند، از رسول‌خدا (ص) خواستند تا با آنان نیز به همان صورت رفتار کند. رسول‌خدا (ص) پذیرفت و چون «فدک» بدون جنگ در اختیار پیامبر اعظم (ص) قرار گرفت، خالصه رسول‌خدا (ص) گردید. پیامبر گرامی (ص) نیز «فدک» را به دخترش حضرت فاطمه زهرا (س) بخشید.
@farooq313
#تحلیلی_تاریخی
✡️ شمر بن ذی‌الجوشن فرستادهٔ #ویژهٔ #یهود
1️⃣ #شمر_بن_ذی‌الجوشن را باید از نیروهای #نفوذی شام در کوفه و از سرسپردگان #بنی‌امیه به‌شمار آورد. پس از آن‌که شمر با تعدادی از یارانش به سوی خیمه‌ها یورش برد، امام فریاد برداشت:
👈 «ای شیعیان خاندان ابوسفیان، اگر دین ندارید و از روز قیامت باکی ندارید، لااقل در دنیایتان آزادمرد باشید!»
2️⃣ شمر بعدها در توجیه تمامی رفتارهای کثیف خود، به قانون «مأمور و معذور بودن» استناد می‌کرد! با توجه به ماجرای به قدرت رسیدن شمر در ماجرای #کربلا و نیز رفتارهای دَدمنشانه‌ی وی در #عاشورا، تردیدی نمی‌ماند منظور وی از مأمور و معذور بودن، دستوری بوده که از #شام در این زمینه داشته است.
3️⃣ یک نکتهٔ دیگر که #مأمور_ویژهٔ شام بودن شمر را بیشتر تقویت و تثبیت می‌نماید، دقت در حضور شمر در بزنگاه‌های کربلا و نقاط ترحّم یا احترام‌آمیز آن است. نقش شمر در هرچه جنایت‌آمیزتر شدن ماجرای عاشورا بسیار ویژه و منحصر به‌فرد است.
4️⃣ از مجموع گزارش‌ها به‌دست می‌آید که شمر یک فرستادهٔ ویژه از سوی شام است. فرستاده‌ای با مأموریتی سرّی. این نقش ویژه آن‌چنان برجسته است که اهل بیت (ع) نیز از میان تمامی وحوش حاضر در کربلا، نگاه خاصی به شمر دارند.
5️⃣ طبق نقل تاریخ، شمر تنها کسی بود که در کوفه #طیلسان بر سر می‌گذاشت. در ماجرایی تاریخی آمده که انس بن مالک با دیدن جماعت طیلسان‌پوش در بصره، به یاد #یهودیان_خیبر افتاد.
6️⃣ گذشته از این‌ها نام پدر شمر، #شرحبیل است [که ظاهراً همانند نام خود او، نامی #عبری است] و ذی‌الجوشن تنها لقب اوست. بنابراین حتی می‌توان شمر را از #یهودیان ساکن کوفه به‌شمار آورد.
👇بافاروق همراه باشید:
🌐https://eitaa.com/farooq313