#سوال
سلام وقت به خیر پسرم ۸ سالش هست مشکلم اینه که کلا حرفم گوش نمیده هیچ کاری رو انجام نمیده مثلا دلش نمیخواد تکالیف بنویسه حمام بره یا لباسش خودش بپوشه توی خونه هم زیاد ریخت و پاش میکنه قبلا چند بار پیش دکتر و مشاوره رفتم تشخیص #بیشفعالی دادن ولی دارو بهش ندادم و با مشاوره بهتر شده الان بهتر از قبل شده ولی هنوز حرفای بد میزنه و وقتی میگم این حرفها بده بیشتر تکرار میکنه ولی این رفتارش فقط تو خونه این طوری تو مدرسه یا پیش فامیل نیست و فقط پرانرژی بودنش دیده میشه با معلم و مدرسه هم خوبه درسش رو به پیشرفت ولی توی خونه خیلی باهاش اذیت هستم دوست داره خیلی وقتا بیرون تو کوچه باشه ولی من از رفتنش استرس میگیرم و اجازه نمیدم با اصرار میارمش خونه
#حرفشنوی
🔴دام هایی که والدین در #تربیت گرفتار آن ها می شوند :
⬅️ دام انتقاد و خرده گیری :
درگیری فراوان و معمولا غیر ضروری بر سر جنگ قدرت با کودک است که والدین شیوه ای مستبدانه در پیش میگیرند و شامل برخورد افراطی و هیجانی پدر یا مادر با بدرفتاری های کودک است.
⬅️ دام تنها گذاشتن:
معمولا با انتقاد و خرده گیری همراه است و شامل بی توجهی پدر و مادر نسبت به کودک است، هنگامی که کودک رفتار پسندیده ای از خود نشان می دهد (که نیازمند تشویق است) یا هنگامی که در کنار سایر کودکان دوستانه بازی می کند.
⬅️ دام فقط به خاطر بچه ها :
در مورد پدر و مادرانی صدق می کند که در دعوا و جر و بحث های فراوانی که با یکدیگر دارند، به جای اینکه روش هایی را برای برطرف کردن اختلافات زناشویی خود بیاموزند، " فقط به خاطر بچه ها " را به عنوان سرپوشی بر مشکلات قرار میدهند و کودک را در اختلافات و دردو دل های بزرگترها شریک میکنند و به او اسیب میرسانند.
⬅️ دام بی نقص بودن پدر و مادر :
نتیجه علاقه ما به کامل بودن است، و نه به صلاحیت داشتن و با کفایت بودن و مادری کافی بودن ، از آن جایی که پدر و مادر کامل وجود ندارد، پروردن چنین تفکری منجر به ناامیدی و احساس گناه و ناتوانی می شود.
⬅️ دام فدا شدن و حمایت افراطی :
به این معناست که والدین خود را چنان درگیر تربیت کودک می کنند که نیازهای عاطفی خود برای داشتن خانواده ای سالم، مصاحبت و دوستی، تفریح، امور شخصی و شادی را نادیده می گیرند، تا آن جا که باعث خدشه دار شدن روابط خانوادگی شده، سرانجام به احساس نارضایتی و پرورش کودکی ناتوان در انجام امور خود می شود.
@farzandparvarimosbat
🌹در #دستوردادن و درخواست های خود از فرزندتان از جملات مثبت استفاده کنید
♦️ شاید تعجب کنید اگر بگویم مغز ما با همه پیچیدگیش قادر نیست جملات منفی را از مثبت تفکیک کند:
به جمله ً منفی ً زیر توجه کنید:
" لطفا به 《خرس آبی 》 فکر نکنید "
ذهن شما اکنون به چه چیزی فکر می کند؟ بدون شک ذهن شما اکنون در حال فکر کردن به خرس آبی است.
🌹حالا اگر به کودکی گفته شود
دست مرا ول نکن،
به پریز برق دست نزن،
امروز با بچه ها در مهد دعوا نکن،
چه پیغامی در مغز او مخابره میشود؟
🌹همه این جملات در ذهن او مثبت برداشت شده و گویی که به او دستور داده اید که این کار را انجام دهد، در واقع در فرمان دادن باید به کودک گفته شود چه کاری باید انجام دهد نه اینکه چه کاری نباید انجام دهد.
♦️بنابراین با کودک خود اینگونه سخن بگویید:
- به جای مخالفت نکن ؛ بگویید کاری که گفتم را انجام بده
- به جای فحش نده ؛ بگویید حرف خوب بزن
- به جای دستم را ول نکن؛ بگویید دستم را محکم بگیر
- به جای ندو ؛ بگویید آرام راه برو
@farzandparvarimosbat
#سوال
سلام وقت شما بخیر...
پسرم متولد سال نودو شش میباشد و تک فرزند...با توجه به شرایط زندگی شاید به تعداد انگشت دست پسرم با من و پدرش(سه تایی باهم) به مهمونی نرفته باشه که اصلا نرفته به غیر از منزل پدر و مادربزرگش اونم باز بیشتر با من؛ از اون مدلا که اولش من و پسرم میریم بعد آخرین شب پدرش بیاد دنبالمون تا برگردیم خونه...خونمون هم جاییه که نه همسایه ای هست نه آشنایی که روابط بگیریم پیوسته جوری که پسرم راحت رابطه برقرار کنه...و حالا تو پیش دبستانی پسرم با همکلاسیهاش حرف نمیزنه مطمئنم بلد نیست چجوری رابطه برقرار کنه تو کلاس همه بچه ها(کلاسشون حدودا پونزده نفرن) اول صبح به معلم سلام میدن به غیر از پسر من تو این چهار ماهی که گذشته...نمیدونم چه نشانه هایی بدم که راهنماییم کنید شرایط اقتصادیم جوریه نتونستم تو خونم هم مهمون داشته باشم به اونصورت رسمی ...چه کنم که این کمبود جبران بشه ؟