ص۲👇 اما استادان پاکستانی سخن ما را اصلاح کردند و گفتند سرود ملی کشور ما تنها یک واژه غیر فارسی دارد و تمامش فارسی است؛پروفسور محمد اقبال شاهد، مدیر گروه زبان و ادب فارسی دانشگاه جی سی لاهور صحبتش درباره دیرینگی رابطه فرهنگی ایران و پاکستان را با بیتی از حافظ آغاز کرد: عشق من با خط مشکین تو امروزی نیست دیرگاهی است کزین جام هلالی مستم پروفسور اقبال با لهجه شیرین فارسی بیان داشتند: « پاکستان و ایران فقط دو کشور همسایه نیستند و از دیرباز اشتراکات فرهنگی و ادبی دارند. اگر نگاه بکنیم به ادبیات فارسی، از همان زمانی که در ایران اولین شعرها سروده می‌شد، #رابعه_قزداری در زمان سامانیان و در منطقه ما، شعر می‌گفت. در دوره‌های بعدی هم، #مسعود_سلمان را در لاهور داریم که شعر سروده است. اولین تذکرة الشعرا، به زبان فارسی و در نزدیکی مولتان، با نام لباب الالباب و به قلم محمد عوفی به رشته تحریر درآمد. در سده دهم، بزرگ ترین پایگاهی که ادبیات فارسی را حفظ کرده، سرزمین‌های پاکستان و هند بوده است که شاعران به سوی آن مهاجرت می‌کردند امروز هم صدها شاعر فارسی از جمله زنده یاد دکتر ظهیر صدیقی و دکتر اکرم شاه را داریم. » استاد اقبال از علاقه فراوان پاکستانی‌ها به شاعران فارسی زبان این‌طور گفت: «اقبال لاهوری مولانا را مرشد خود قرار می دهد و در اولین اثر خود، یعنی «اسرار خودی» بسیار متأثر از مولاناست. اقبال، فارسی را الگوی خود قرار می‌دهد. بیشتر دوستان ما «بوی جوی مولیان آید همی» را حفظ هستند و به ادبیات فارسی کلاسیک آن چنان تسلط دارند که شاید ایرانی‌ها نداشته باشند». این استادِ قدیمی‌ترین گروه زبان و ادب فارسی در پاکستان، درباره تعداد استادان و دانشجویان زبان فارسی در پنجاب گفت: «همیشه به دوستان ایرانی می‌گویم آن قدر که ما کرسی زبان فارسی دایر کرده‌ایم، شاید شما چنین کاری نکرده باشید. ما تنها در استان پنجاب، 425 دانشکده ادبیات با سه هزار استاد فارسی و 60 هزار نفر دانشجوی دوره لیسانس داریم». وقتی این آمار را از استاد پرفسوراقبال شنیدم انگشت تعجب به دندان گرفتم . یاد دارم که مرحوم ظهیر صدیقی سال 1372 همراه با جمعی از اساتید دانشگاه جی سی لاهور و پرفسور اقبال به دانشگاه شیراز آمدند اون زمان من دانشجویی زبان وادبیات فارسی بودم و همرا ه با اساتید دانشکده ادبیات دانشگاه شیراز به استقبال آنها رفتیم و محل و بزم واستقبال مرقد حضرت حافظ (حافظیه) در نزدیک دانشکده ادبیات بود وخاطراتی از او جلسه برای پرفسور اقبال بیان کردم و ایشان لذت می برددوست داشت که از اون سفر بیشتر بگویم‌ . مرحوم دکتر ظهیر صدیقی30 سال پیش کار ترجمه لغت‌نامه دهخدا را به زبان اردو آغاز کرد و حالا، دکتر اقبال شاهد راه او را ادامه داده است. او درباره این ترجمه گفت: «لغت‌نامه «جی سی یو»، ترجمه لغت نامه دهخدا به زبان اردوست. می‌گویند زبان اردو دختر زیبای زبان فارسی است. در پاکستان جامعه دانشگاهی متوجه این مسئله هست که اگر فارسی را پاس نداریم، زبانمان از دست می‌رود. این فرهنگ در پنج جلد است که هم اکنون سه جلد آن منتشر شده و جلد چهارم در دست چاپ است. جلد پنجم هم آماده است که به زودی آن هم منتشر خواهد شد». *رونق گلزار ما از رنگ رخسار شما* استاد اقبال شاهد، درباره جایگاه ادبیات معاصر در مواد درسی دانشجویان ادبیات فارسی در پاکستان گفت: «استاد ظهورالدین احمد 20 سال پیش کتابی درباره ادبیات معاصر فارسی نوشته است که جزو درس‌های دانشگاهی ما بوده و هست؛ ما دراین دانشکده ادبیات کلاسیک فارسی را از دوره سامانیان تا معاصر در همه حوزه های مانند شعر، داستان کوتاه، رمان، نمایش نامه و حتی ایران‌شناسی تدریس می‌کنیم. همچنین آثار ادبی معاصر مانند داستان‌های جمالزاده، اشعار فروغ فرخزاد، پروین اعتصامی و... به زبان اردو ترجمه شده است». بعد از این، دکتر بابر نسیم عاصی، دانشیار دانشگاه جی سی، شعری از مرحوم دکتر ظهیر صدیقی که خطاب به ایرانی‌ها سروده شده، خواند با این مطلع: «ای فروغ فکر و فن از نور افکار شما رونق گلزار ما از رنگ رخسار شما» در این جلسه استاد حداد عادل مواردی را از توسعه و گستره زبان فارسی بیان کردند در پایان این قسم از برنامه گفته شد که به قول استاد اقبال برای برکت، شعر مشهور «به کجا چنین شتابان» استاد شفیعی کدکنی خوانده شود. که دکتر حداد اشاره کردند که اقای ارجمندی شعر شفیعی کدکنی را با صدای رسا بخوانید. به کجا چنین شتابان؟ گون از نسیم پرسید - دل من گرفته زینجا هوس سفر نداری زغبار این بیابان؟ - همه آرزویم اما چه کنم که بسته پایم به کجا چنین شتابان؟ - به هر آن کجا که باشد بجز این سرا، سرایم! - سفرت بخیر اما تو و دوستی خدا را چو ازین کویر وحشت به سلامتی گذشتی به شکوفه ها، به باران برسان سلام ما را! ✍ ارجمندی(دانشگاه علم وصنعت) https://eitaa.com/joinchat/1183252760C09ecf43283