eitaa logo
منبرک فاطمی
6.4هزار دنبال‌کننده
1.1هزار عکس
940 ویدیو
1.3هزار فایل
✔️ مباحث قرآنی، اخلاقی،داستان ✔️اهلبیت ومناسبتهامذهبی ✔️احکام کاربردی،پاسخگو ✔️امرمعروف و نهی منکر ✔️مرثیه و مداحی ✔️عفاف وحجاب ✔️جهادتبیین ✔️فرزندآوری ✔️مهدویت ✔️شهدا ✔️نماز @a_f_133 🔺فهرست + تبلیغات شما و... https://eitaa.com/fatemi222/6618
مشاهده در ایتا
دانلود
🔰•ییکی از مباحث ی که انسان را بزرگ میکند اجتماعی است. آدمی که از ک خودش و خودخواه یاش درآمده باشد به فکر جامعه میافتد. ⭕️چرا که امام حسین علیه السلام و امام علی)ع( راه جامعه پردازی شد. فرمود: «ا گر به من دهند جامعه را می کنم؛َوَ قَالَ (علیه السلام): لَوْ قَدِ اسْتَوَتْ قَدَمَايَ مِنْ هَذِهِ الْمَدَاحِضِ، لَغَيَّرْتُ أَشْيَاءَ. نهج البلاغه، حکمت 272 ) •🙁حیف به حضرت فرصت ندادند تا جامعه را بسازد و حضرت را به شهادت رساندند. امام علی)ع(شهید راه جامعه پردازی است. ✍️از خود فارغ شویم به هدفی که علی بن ابی طالب برای آن شهید شد بپردازیم یعنی سازی بپردازیم. فقط آدم های باروحی دغدغه مند جامعه هستند. به فکر جامعه پردازی هستند. آدم های کوچک و مشغول خودشان هستند. به جامعه کاری ندارند. می گویند جامعه سیخی چند. 🔰•رفقا باید عارف پیشه بشوی مثل حضرت )ره( که به فکر جامعه ات بیفتی. چه روح بزرگی پیدا کرده بود امام )ره( ✅ مؤمن شخصیت اجتماعی دارد •عارف هم نشدیم مؤمن که هستیم. مؤمن شخصیت اجتماعی دارد. دلش برای جامعه می تپد. دغدغه جامعه را دارد. امام صادق)ع(فرمود: «مَنْ لمْ يهْتَمَّ بِأمُورِ اْلمُسْلِمِينَ فَلَيْسَ بِمُسْلِمٍ. »)کافی، ج 2، ص 164 ( مسلمانی که به جامعه کاری ندارد. مسلمان نیست؛ یعنی از اسلام چیزی نفهمیده است. 🔸حالا توضیح خواهم داد چقدر اسام دین اجتماعی است. باید این شخصیت اجتماعی مؤمنین و مسلمانان تقویت شود. هم در خانه هم در مدرسه هم در محل کار. •🔰رابطه مؤمنین با همدیگر مثل نیست که سر در خود کرد ه اند و سال ها با هم زندگی میکنند اما به همدیگر ندارند. بلکه این رابطه کسانی است که مؤمن نیستند؛ دلهای آن ها از هم دیگر دور هست. امام صادق)ع(فرمود «ِإنَّ بُعْدَ اْئتِلَافِ قُلُوبِ اْلفُجَّارِ إذَا اْلتَقَوْا، وَ إنْ أُّ ظْهَرُوا التَّوَددَ بِألْسِنَتِهِمْ، كَبُعْدِ اْلبَهَائِمِ مِنَ التَّعَاطُفِ، وَ إنْ طَاَل اعْتِلَفُها عَلَى مِذْوَدٍ وَاحِدٍ؛ دورى دل هاى بدكاران از الفت گرفتن با هم آن گاه كه با كيديگر ملاقات میك‏ىنند، هرچند به زبانْ اظهار دوستى كنند، به سانِ دورىِ حيوانات از همدلى با یکديگر است، هرچند ديرزمانى بر سر يك آخور، علف بخورند »)امالی طوسی، 412 (