✅پرهیز از غذای شبهه ناک چنانکه ملاحظه کردید امام عصر(عج)در این فراز از دعا به خدا عرض می کند: «خدایا اندرون ما را از غذای حرام و شبهه ناک پاک کن.» ⏪ این تعبیر بیانگر آن است که باید در مورد غذا بسیار مراقب بود که نه تنها حرام نباشد،بلکه حتی #شبهه ناک و مبهم نباشد،یعنی پس از احراز طیّب و پاک بودن غذا،آن را خورد،و گرنه از آن پرهیز کرد. چنان که از امام حسن #عسکری(علیه السلام) نقل شده در ضمن گفتاری فرمود: «اورع الناس من وقف عند الشبهة،وازهد الناس من ترک الحرام؛(بحار الانوار، ج 75، ص 373.) 👈پارساترین مردم کسی است که در برابر شبهه توقف کند،و زاهدترین مردم کسی است که از مال حرام پرهیز نماید.» توضیح این که اگر کسی خود را به امور شبهه ناک آلوده کند،آرام آرام #قبح و زشتی گناه نزد او کم می شود،و در #پرتگاه حرام قرار می گیرد،این که خداوند در قرآن می فرماید: 🌹«لا تتبعوا خطوات الشیطان؛( بقره، آیه 168 و 208 ؛سوره انعام، آیه 142؛ سوره نور، آیه 21.) از گام های شیطان پیروی نکنید» و به ویژه در مورد غذا و مال پاکیزه و حلال در دو آیه این موضوع را مطرح می کند از این رو است که یکی از گام های شیطان همین امور شبهه آمیز است، شیطان به انسان مقدس و نماز #شب خوان نمی گوید:برو شراب بخور،بلکه در ابتدا به او می گوید نماز شب که جزء واجبات نیست، آن را رها کن، اگر پذیرفت کم کم سراغ نمازهای واجب در اول وقت را دنبال می کند و به او می گوید: اول وقت خواندن که شرط نماز نیست، و همین طور گام به گام در انسان وسوسه می کند تا او را به طور کلی از خداوند دور می سازد. @FATEMI133 @a_fatemi24

نه فهو عنداللّه من الصّدّیقین و من شیعة علیّ بن ابیطالب علیه السلام حقّاً20؛ کسی که در دنیا نسبت به برادرانش متواضع باشد، نزد خداوند از صدّیقین به شمار می رود و او از شیعیان واقعی علی بن ابیطالب علیه السلام است.» همچنین درباره بعضی از مصادیق تواضع، می فرماید: «مِنَ التّواضع، السّلام علی کلّ مَنْ تمرّ به و الجلوس دون شرف المجلس21؛ سلام کردن بر هرکسی که از پیش او می گذری و نشستن در جایی که بالای مجلس نیست، از تواضع و فروتنی است.» ناهنجاری های اخلاقی در میان آنچه که از حضرت به ما رسیده، احادیثی وجود دارد که در آنها به امراض روحی و اجتماعی مردم اشاره شده است. امام عسکری علیه السلام شخص دورو را چنین وصف می کند: «بئس العبد، عبدٌ یکون ذاوجهین و ذالسانین، یطری اخاه شاهداً و یأکله غائباً، اِن اُعطی حسده، و اِن ابتلی خانه22؛ چه بد بنده ای است، آن بنده (خدا) که دورو و دوزبان است! در حضور برادرش، او را می ستاید و پشت سر او غیبت و بدگویی23 او را می کند. اگر مورد عطا واقع شود، به او حسد می ورزد و اگر برای او گرفتاری پیش آید، به او خیانت کند.» آن حضرت، شخص دورو را تقبیح نموده و مصداق آن را توضیح می دهد و حالات شخص دورو و دو زبان را با دقّت و ظرافت بیان می کند. و لذا فطرت سالم آدمی بعد از آگاهی از این حالات، از دوروئی بیزار خواهدبود. حضرت، وضعیت شخص کینه توز را چنین بیان می کند: «أقلّ النّاس راحةً، الحقود24؛ شخص کینه توز، کم آسایش ترین مردم است.» اگر نگاهی گذرا به وضعیت روحی اشخاص کینه توز داشته باشیم، به این واقعیت پی می بریم که چنین افرادی همیشه در یک اضطراب روحی قرار دارند و از عدم آرامش و آسایش روحی رنج می برند. آنان از روحی سالم و متعادل برخوردار نیستند. و تنها راه رهایی از این رنج و محنت، به فرموده «قرآن و عترت»، گذشت و چشم پوشی از رفتار دیگران است. امام عسکری علیه السلام خشم و غضب، را کلید هر بدی می داند: «الغضب مفتاح کلّ شر».25 منشأ بسیاری از گناهان، غضب می باشد و اصولاً خشم با خوشرویی و حُسن خلق، در تعارض است. آن حضرت، با این بیان، ریشه و منشأ بدی ها را به ما معرّفی می کند، تا ما برای درمان بدی ها، در فکر راه حلّ اساسی باشیم و علاوه بر توجّه به هریک از بدی ها و پرهیز از آنها، آنها را ریشه یابی کنیم. آن حضرت، شادمانی کردن نزد شخص محزون و غمناک را، بی ادبی تلقّی می کند: «لیس من الأدب، اظهار الفرح عند المحزون»26. اینها، نکاتی هستند که در روابط اجتماعی ما با دیگران، بسیار مؤثّر می باشد و مراعات نمودن آنها تأثیر شگرفی در همدلی، ایجاد محبّت و حفظ دوستی ها دارد. #امام #عسکری #منبرک