🖇 چگونه از ائمه اذن دخول بگیریم؟ ✿ شخصی می گفت: ما می خواستیم به حرم امام حسین (ع) مشرف شویم، حاج مقدس دم در حرم ایستاده بود و اذن دخول می گرفت. ✿ ما رفتیم توی حرم و یک ساعتی زیارتمان را هم کردیم و همه‌ی کارها یمان را هم کردیم، آمدیم بیرون، دیدیم هنوز حاج مقدس آنجا ایستاده است. گفتیم « حاج آقا، چرا مشرف نمی شوید؟» ❗️ ایشان فـرمودند: «هنوز اذنم نداده اند» ✿ این یک تکهٔ اخلاقی است. گوش بدهید. خیلی مطلب است. ما همین جوری می رویم توی حرم، نمی ایستیم، حتی اذن دخولی که توی مفاتیح نوشته شده را نمی خوانیم که بِاِذْنِ الله وَ بِاِذْنِ رسولِه ✿ دوتا اذن دخول در مفاتیح هست که در مشهد وقتی میخواهی وارد حرم بشوی ، آنجا تابلویی نصب است که بعضی ها می خوانند ، این اذن دخول ظاهری است ✿ اما آن اذن دخولی که حاج مقدس می‌گفت، غیر از این اذن دخول است. فرموده اند: «اذنم نداده اند» می دانید کِی اذن می دهند؟ آن زمانی که اشکت جارز شود. اینقدر باید بایستد و بایستد تا اینکه اشکش جاری شود. اشکش که جارز شد، به او اذن داده اند، تا اشک جاری نشود، اذن نداده اند. ❗️ حالا شما می گویی اشکم نمی آید. حال ندارم. یک تکه از میرزا علی هسته ای یادگاری بگویم. حاج میرزا علی هسته ای مجتهد بود. نود سال هم عمر کرد. در آن شبستان هم سالها منبر رفت. 〽️ حاج میرزا علی هسته ای می فرمودند ↯↯ ” اگر حال نداشتی و می خواهی به حرم مشرف شوی، حرم نرو، کمی بایست، مدتی دعا کن: خدایا ، مریض ها را شفا بده. خدایا، پدر و مادرم را بیامرز. خدایا گرفتاری های مسلمانان را اصلاح کن. خدایا، چه و چه. همه اش دعا کن. یک مقدار که دعا کنی ، حال می آیی “ ❗️ این را یادگاری از من داشته باشید. فارسی ، عربی ، هر جور که بلد هستید ، دعا کنید. 📚 کتاب بدیع الحکمة حکمت ۳ از مواعظ آیت الله مجتهدی تهرانی(ره) https://eitaa.com/fatemi414/277

مطالب ایام فاطمیه https://eitaa.com/fatemi222/11481 احکام جهت فاطمیه https://eitaa.com/fatemi222/11481 روضه ومداحی فاطمیه https://eitaa.com/fatemi8/724

سلام انتشار جهت دوستان 👇 ویژه دهه فجر و انتخابات #ایران_قوی #انقلاب_مردم https://eitaa.com/fatemi222/12076

🔴 معجزه تربت امام حسین(ع) از زبان رهبر انقلاب رهبر انقلاب در کتاب «خون دلی که لعل شد» خاطره‌ای از دوران تبعیدشان به جیرفت نقل می‌کنند: «داشتم در محراب،‌ نماز مغرب را می‌خواندم که صدای غریبی به گوشم رسید. انگار که شاخه‌های یک نخل روی زمین کشیده می‌شد. نماز که تمام شد، دیدیم سیل، شهر را فرا گرفته و به ایوان مسجد رسیده. فورا از مردم خواستم فرش‌ها را جمع کنند و در جای بلند بگذارند و بعد خواستم که کودکان و زنان را به جای امن ببرند. صدای آوار خانه‌ها می‌آمد و همه چیز وحشتناک بود و فریاد مردم بلند شده بود. قبلاً شنیده بودم که در چنین مواقعی می‌توان به تربت سیدالشهدا(ع) متوسل شد. قطعه‌ای از تربت را از چیب بیرون آوردم، به خدا توکل کردم و در میان امواج سیل پرتاب کردم. لحظاتی نگذشت که به فضل خدا سیل بند آمد...» برشی از کتاب «خون دلی که لعل شد»، ص288 #شب_جمعه