🔰اکنون به تبیین برخی از #ویژگی‌های برجسته مؤسس و پایه­ گذار این #مکتب می­پردازیم که همانا بیانگر مؤلفه­‌های این مکتب می­‌‍باشد. ۱_ نبوغ نظامی، 👌 سردار سلیمانی از #نبوغ نظامی خاصی برخوردار بود. او مسلط به دانش #رزم بود. و برای کسب این دانش و مهارت دقیق و #حساس، به ­گونه­‌ای کاربردی و نه صرفاً نظری، بایستی در میدان نبرد، حضوری مستمر داشت و #آرام ­آرام با زوایای مختلف و پیچیدگی­‌های فراوان آن آشنا شد. 🔰 او دست­کم، #سه میدان عمده رزم را آزموده بود: 🔹میدان دفاع مقدس 🔹میدان مبارزه با اشرار مسلح 🔹و سرانجام میدان مبارزه در عرصه فرامرزی و منطقه­­­ای در عراق و سوریه (در مقابل جریان سفّاک داعش با همه پشتیبانی­‌هایی که از سوی قدرت­‌های استکباری و اذنابشان از آن صورت می­‌گرفت) و نیز در هر نقطه دیگری از منطقه که حضور او ضرورت می‌­یافت. ۲_ روحیه سلحشوری و جنگندگی، او در جنگ­ها علاوه بر هدایت مقاطع مختلف عملیاتی از طریق #استقرار در قرارگاه‌­ها، در نهایت شجاعت و بی‌­باکی در خطوط مقدم حضور می­‌یافت. 🔰او عاری از هرگونه ترسی در مواجهه با دشمن در معرکه‌­ها و میادین نبرد بود او این #جملات امیرمؤمنان حضرت علی(ع)را با همه وجود دنبال می‌­نمود که فرمود: 🔰 تزول الجبال ولاتزل،­عض­علی­ناجذک،اعرالله ­جمجمتک،ارم ­ببصرک­اقصی ­القوم­ و غض­بصرک واعلم ان­ النصرمن عندالله سبحانه»، اگر کوه ها #متزلزل شود تو تکان مخور، دندانهایت را به هم #بفشار و جمجمه خویش را به خدا عاریت ده، قدم هایت را بر زمین میخکوب کن، و نگاهت به آخر لشگر دشمن باشد، چشمت را فرو گیر(و مرعوب نفرات و تجهیزات دشمن ­مشو) و بدان که #نصرت و پیروزی از سوی خداوند سبحان است» همانا که سردار سلیمانی این­چنین بود. او در میانه میدان نبرد حضور می­ یافت و شجاعانه می ­جنگید. 🔰 این­چنین حضوری نتیجه‌­ای بس مؤثر داشت و باعث می­ گردید که انگیزه و توان و تحرک نیروی رزم مضاعف گردد. 🔰فرماندهی و رشادت بی ­نظیر او موجب گردید که پس از دریافت چند نشان فتح، برای اولین ­بار نشان ذوالفقار را که بالاترین نشان #نظامی کشور است از سوی فرماندهی معظم کل قوا دریافت نماید. ۳_ روحیه شهادت طلبی ، قاسم عزیز ما شیفته #شهادت بود او در داغ فراق یاران #همرزمش می ­سوخت و در نجواهای شبانه‌­اش پیوسته از حضرت حق #طلب شهادت می‌­نمود. او از مغز استخوان و بن‌دندان و با ذره ­­ذره­ وجودش خواهان شهادت بود، او با #شهدا سخن می­‌گفت و از آنان ملتمسانه می­‌خواست که او را به سوی خویش برکشند و به بزم معنوی خود فراخوانند. 🔰بزرگ­‌ترین آرزوی او که هیچگاه در آن سستی و کاستی پدید نیامد، همانا شهادت بود و سرانجام به این آرزو که به دست #شقی‌­ترین انسان روزگار به شهادت برسد، رسید. ۴_ اخلاص. او به شدت از ریا و #خودنمایی پرهیز می­‌کرد. بود و نمود او یکی­ بود، آن­گونه می‌­نمود که بود. #ظاهر بی‌­آلایش و مؤمنانه­ او خبر از باطن صاف و پالوده‌­اش می­­‌داد، مصداق آیه شریفه «سِیمَاهُمْ فِی وُجُوهِهِمْ مِنْ أَثَرِ السُّجُودِ» بود در طریق اخلاص ثابت‌­قدم بود. 🔰هیچ گاه به دنبال #مطرح نمودن خود نبود و آنچنان به #غنای درون رسیده بود که مستغنی از ذره­ای جلوه‌­گری بیرونی شده بود. #زلال چون آب بود و شفاف چون آئینه. ۵_ ارادت و تمسک به اهل‌بیت (ع). 🔰او از عمق جان شیفته اهل بیت عصمت و طهارت (ع) بود. اعتقاد و ارادت و #عشق به خاندان رسالت در اعماق وجودش رسوخ نموده بود. پیوسته متوسل به آن اختران تابناک آسمان امامت و ولایت بود. هرگاه به زیارت #مضجع شریف یکی از معصومین (ع) تشرف می‌­یافت سکر و نشئه حلاوت حضور در جوار مرقد مطهرشان، روح آسمانی او را #جلا می‌­بخشید و به پرواز در می‌­آورد و بهجت و سروری تام و تمام جان شیفته او را فرا می­‌گرفت. 🔰مجلس عزای حسینی (ع) را برپا می­کرد و خدمت در روضه سیدالشهدا (ع)را برای خود افتخاری بس بزرگ می‌­دانست.

🌸🍃﷽🌸🍃 ✋خانه محل ذکر و تلاوت آیات الهی 🔻«واذکرن ما یتلی فی بیوتکنّ من ایات الله و الحکمة» (احزاب، ۳۴)، «به یاد آورید آن چه در خانه هایتان از آیات و حکمت تلاوت شده است.» 👈آیه خطاب به همسران پیامبر اکرم (ص) است و #نکاتی از آن برداشت می شود: 🔹فضایلی که از خانه و خانواده نصیب انسان می شود، ارزشمند است و باید برای بکارگیری در زندگی حفظ شود. – خانواده ی #پیامبر (ص) #الگویی برای همه خانواده ها است؛ لذا باید بیش از دیگران مراقب امتثال اوامر الهی باشند. – هر فرد باید حافظ شئون، موقعیت و آبروی خانواده خود باشد. – محیط #آرام و مأنوس خانه، مناسب ترین محل برای اندیشه، #ذکر، یادآوری کلام خدا و ذکر حکمت های الهی است. – خانه #مکتبی برای تربیت انسان هایی #عبد و مطیع حق است. 🔸کارکرد وسیع و گرانقدر خانه، آن را مکانی مورد #احترام و عنایت قرار داده است؛ اما چنان چه این محل #معبدی برای بندگی و ذکر حق واقع شود، خداوند آن را رفیع و عظیم می گرداند. ⬅️چنان که خطاب به رسول گرامیش می فرماید: «فی بیوت اذن الله ان ترفع و یذکر فیها اسمه یسبّح له فیها بالغدوّ و الاصال» (نور،۳۶) رفعت و علو حقیقی خاص خداوند متعال است؛ خانه ای که مسجد خداوند و محل تسبیح او باشد، نیز عظیم و مرفوع است. آن چه از آیه فوق و تفسیر مرحوم علامه #طباطبایی (المیزان) استفاده می شود، این است که اگر خانه از هر پلیدی و لوثی منزه بماند و به ذکر خدا و #عبادت او مزیّن شود، رفعت می یابد و از یک چهاردیواری #سرد و بی روح خارج می شود و هرچه صبغه ی الهی و معنویش بیشتر شود، مقامی رفیع تر می یابد که مصداق کامل آن کعبه، خانه ی خدا است. (طباطبایی، ۱۳۶۳: ج۱۵، صص۱۷۹-۱۷۸) #منبرک_فاطمی @fatemi222