#بیست_و_هشتم_صفر #ماه_صفر سنه يازدهم روز شهادت حضرت خاتم الأنبياء صَلَوات اللهِ عَلَيْهِ وَ الِهِ است و روز شهادت روز دوشنبه بوده بالأتفاق و در وقت وفات سنين عمر مباركش به شصت و سه رسيده بود چهل سال از سنّ شريفش گذشته بود كه وحی بر حضرتش نازل شد و بعد از آن سيزده سال در مكّه مردم را دعوت به خداپرستی نمود و پنجاه و سه سال داشت كه به مدينه هجرت فرمود و در سال دهم هجرت وفات فرمود و اميرالمؤمنين (عليه السلام) متوجّه غسل و حنوط آن حضرت شد و بعد از تغسيل و تكفين بر آن جناب نماز گذارد پس دسته دسته اصحاب آمدند و بدون امام بر آن حضرت نماز گذاردند و حضرت اميرالمؤمنين (عليه السلام) آن جناب را در حجره طاهره در همان محلی كه از دنيا رفته بود مدفون ساخت از انس بن مالك روايت است كه چون از دفن پيغمبر (صلی الله عليه وآله) فارغ شديم حضرت فاطمه (عليها السلام) سوی من آمد و گفت ای انس چگونه نفس شما همراهی كرد كه خاك بصورت پيغمبر (صلی الله عليه وآله) بريزيد پس گريست و فرمود: [يا اَبَتاهُ اَجابَ رَبّاً دَعاهُ / يا اَبَتاهُ مِنْ رَبِّهِ ما اَدْناهُ] و به روايت معتبر است كه آن مُخدّره مشتی از خاك پاك آن قبر مطهّر گرفت و بر ديدگان گذاشت و گفت: الخ و لَنِعْمَ ماقيلَ ماذا عَلَی الْمُشْتَمِّ تُرْبَةَ اَحْمَد / اَنْ لا يَشَمَّ مَدَی الزَّمانِ غَوالِيا صُبَّتْ عَليَّ مَصآئِبٌ لَوْ اَنَّها / صُبَّتْ عَلَي الاَْيّامِ صِرْنَ لَيالِيا و شيخ يوسف شامي در دُرُّ النَّظيم نقل كرده كه آنحضرت اين اشعار را در مرثيه پدر فرموده: قُلْ لِلْمُغيَّبِ تَحْتَ اَطْباقِ الثَّري / اِنْ كُنْتَ تَسْمَعُ صَرْخَتي وَنِدائيا صُبَّتْ عَليَّ مَصآئِبٌ لَوْ اَنَّها / صُبَّتْ عَلَي الاَْيّامِ صِرْنَ لَيالِيا قَدْ كُنْتُ ذاتَ حِميً بِظِلِّ مُحَمَّد / لا اَخْشَ مِنْ ضَيْم وَكانَ حِمالِيا فَالْيَوْمَ اَخْضَعُ لِلذَّليلِ وَاَتَّقي / ضَيْمي وَاَدْفَعُ ظالِمي بِرِدآئيا فَاِذا بَكَتْ قُمْرِيَّةٌ في لَيْلِها / شَجَناً عَلي غُصْن بَكَيْتُ صَباحِيا فَلاََجْعَلَنَّ الْحُزْنَ بَعْدَكَ مُونِسي / وَلاََجْعَلَنَّ الدَّمْعَ فيكَ وِشاحِيا https://eitaa.com/fatemiioon135