منطق برگزاری عمرکشون منطق غدیر و عاشوراء و اربعین نیست؛ منطق چهارشنبه‌سوری و سیزده‌به‌در و خزپارتی است...

عمرکشون یا عمرترکون گرفتن شناسه‌ی بن‌یادگرایان شیعی است و نه شریعت‌مدارهای شیعی...

تشیع صهیونی را به لعن نکردن طاغوت‌هایی از سنخ اسرائیل و انگلیس و امریکا می‌توان شناخت...

پس از دو سال رهایش اقامه‌ی سخت حجاب و جهش برهنه‌پوشی و هرزه‌گردی در ایران اسلامی در پس‌آی آن اکنون می‌توان گفت هم‌این کار سخت ترمز جنبش فواحش و خیزش لختی و پویش پت‌یاره بود؛ اگر نه چه پیش و چه پس از غائله‌ی ژینا اثری از کار فرهنگی کارشناسی درازمدت کارگزاران صورتی نظام دیده نشد...

جنبش فواحش، شورش هرزه، پویش پت‌یاره، خیزش لختی، بلوای بی‌ناموس مصداق میدانی آن حدیث بود: ابلیس لشکری شدیدتر از زن و خشم ندارد؛ سلیطه‌های دریده، فمنیست‌های درنده، سکولارهای هار...

تا پیش از غائله‌ی ژینا، شل‌حجاب‌های مستضعف محتاج شفقت را دیده بودیم که هدایت‌پذیرند. جنبش فواحش اما به ما نشان داد که کدام سنخ بی‌حجاب مستکبر در قیامت با شدت از موهایش در قعر جهنم آویخته خواهد شد...

چهارستون سکولارهای درنده‌‌ی ایرانی و دگوری‌های لجنی را غائله به غائله دیده بودیم. غائله‌ی ژینا ستون پنجم سکولارهای شرمنده و مذهبی‌های صورتی را پیش چشم همه‌ی مکتبی‌ها آورد. با خلخال زن یهودی شروع کردند و با پویش من محجبه‌ام آتش‌بیار ملحدها شدند تا به بافتن موی مکشوفه‌ها رسیدند...

آف‌تاب رو به غروب بود. کف آن ورزش‌گاه در آن محله‌ی پرت سازمان‌دهی می‌شدیم تا شب، شهرآشوب‌های جنبش فواحش را کف خیابان‌های شهر بشکنیم. امیرحسین می‌گفت: هشت سال است که پای‌گاه بسیج نمی‌آیم. دل‌خور بود.‌ روز واقعه اما با شل‌وار کردی خودش را به دل معرکه و پیشانی کار رسانده بود...

غائله‌ی ژینا، فتنه نبود، غائله بود. فتنه جایی که است هر دو طرف حق دیده می‌شوند، اما بین الغی بودن مسجدسوزها و مصحف‌سوزها و حجاب‌سوزهای درنده‌ی سکولار چون روز روشن بود. از غائله‌ی قصاص به این سو صف ایمان و کفر هیچ گاه کف خیابان‌های ایران این قدر صریح نبود...

تا پیش از غائله‌ی ژینا مکتبی‌های ایرانی و مذهبی‌های سرخ با سکولارهای شرمنده و مذهبی‌های صورتی درگیر بودند اما عنوان معاصری برای آن‌ها نداشتند؛ از بسته‌ی مومن عرفی، مسلمان متوسط، شیعه‌ی یواش و حتا ریشو|چادری مقوا اما مذهبی صورتی در شهرآشوب جنبش فواحش وارد ادبیات امت حزب‌الله شد...

نخستین معرکه در شهرآشوبی‌ها نامیدن آن‌ها است؛ زن، زندگی، آزادی، اسم نبود و شعار بود و هم‌آن هم طولانی بود و این شد که شد: ززآ. ما اما شهرآشوبی سکولارهای درنده‌ی ایرانی ضد شریعت محمدی و حجاب شرعی را جنبش فواحش نامیدیم و شورش هرزه و پویش پت‌یاره و خیزش لختی و بلوای بی‌ناموس...

آشوب سال ۷۸ و ۸۸ ضد شریعت بود و بر سر سیاست فهمیده شد، هم‌آن طور که آشوب‌ سال ۹۶ و ۹۸ ضد شریعت بود و بر سر اقتصاد فهمیده شد؛ شاخص؟ حمله به مساجد در همه‌. آشوب ۴۰۱ اما از هم‌آن ابتداء شریعت‌ستیزی و مسجدسوزی و حجاب‌سوزی را شمای خود کرده بود و نشانی انحرافی نمی‌داد؛ بلوای ملحدها...